Richairo Zivkovic is zeker niet tevreden over zijn eerste jaar bij Ajax. De spits had er meer van verwacht en steekt dat in gesprek met Voetbal International niet onder stoelen of banken. De jonge aanvaller zoekt de schuld echter vooral bij zichzelf.

Zo stelt hij dat het te laat komen bij Ajax misschien wat teveel werd uitvergroot, maar dat hij er wel degelijk van heeft geleerd. Voetballend maakte hij stappen en mocht hij vandaag de dag voor de keuze staan die hij vorig seizoen bij FC Groningen moest nemen, dan had hij opnieuw voor Ajax gekozen.

Toch waren er ook moeilijke momenten, bijvoorbeeld het feit dat hij bij Ajax 1 niet aan de bak kwam. 'Ik was gehaald als derde spits achter Kolbeinn Sigthórsson en Arek Milik. Dan denk je dat jij je kans wel krijgt als zij niet inzetbaar zijn, zeker als je het gevoel hebt dat je hard en goed traint. Als je dan ziet dat op een bepaald moment middenvelder Lasse Schöne zelfs de voorkeur krijgt in de punt van de aanval, denk je wel: Ik kan doen wat ik wil, maar het heeft toch geen zin. De gedachte Waar doe ik het allemaal voor? spookte wel even door mijn hoofd, ja. Logisch, lijkt me. Ik denk dat elke sporter dat zou hebben', zo valt te lezen.

Het grootste dieptepunt was volgens Zivkovic echter zijn rode kaart bij Jong Ajax tegen FC Volendam. 'De frustraties die ik toen voelde, heb ik niet vaak gevoeld. Ik voetbalde niet in Ajax 1 en ook nog eens niet goed in Jong Ajax. Die ergernis kwam er met die ene overtreding volledig uit', stelt de aanvaller, die stiekem ook op meer krediet bij het eerste had gerekend. 'Elke speler vindt het fijn als hij van zijn trainer hoort dat hij belangrijk is voor het elftal. Daarom voelt de benadering van Jurgen Streppel nu ook zo goed bij Willem II. Bij een topclub gaat het er harder aan toe, dat is logisch. Toch had ik op wel iets meer krediet gehoopt bij Ajax. Voor mijn gevoel heb ik namelijk nooit echt een kans gehad in Amsterdam. Daarmee bedoel ik: écht een kans. Een wedstrijd of drie achter elkaar in de spits mogen staan van Ajax 1. Dan had De Boer echt kunnen beoordelen of ik het aan had gekund. Op trainingen kreeg ik de indruk dat ik goed mee kon komen. De trainer kennelijk niet. Dat vind ik wel jammer.'