Inspanningsfysioloog Jos Geijsel koestert warme gevoelens voor Louis van Gaal. Het tweetal werkte lange tijd samen bij Ajax, waar Van Gaal als hoofdtrainer in 1992 de UEFA Cup en in 1995 de Champions League en de Wereldbeker wist te veroveren. Geijsel werkte in die periode op de achtergrond aan de fitheid van de selectie.

'Louis en ik hebben op dezelfde sportacademie gezeten', vertelt Geijsel in gesprek met De Telegraaf over zijn band met de succestrainer. 'Ik ben de wetenschapskant op gegaan en Louis naar het voetbal. Van 1990 tot en met 2005 ben ik verbonden geweest aan Ajax. Het mooie was dat Louis zelf een bloedhekel had aan duurlopen. Als we tijdens onze studie om de Sloterplas moesten rennen, had hij altijd de mooiste smoezen om zich er onderuit te lullen.'

Waar Van Gaal in zijn jongere jaren dus wel eens een looptest liet schieten, daar wilde hij als trainer dat zijn spelers wel veel looptrainingen zouden doen. Geijsel had hier echter zijn twijfels over. 'Als trainer van Ajax liet hij dat de selectie wel doen, maar ik heb toen via wetenschappelijke onderzoeken uitgelegd dat voetballers daar geen baat bij hadden. Interval-trainen mét de bal, daar worden spelers beter van, niet van doelloos lange afstanden rennen. Toen ik dat via hartslagmetingen had getoond, was Louis meteen om.'

Twee Champions Leaguefinales op rij

Ook in het succesjaar 1995 was Geijsel een vaste adviseur van Van Gaal. 'Ik heb een beetje "voorgezegd" hoe hij de spelers topfit kon krijgen. Ze waren al supergemotiveerd van zichzelf; de vonken vlogen er vanaf op trainingen tot een dag voor de gewonnen finale tegen AC Milan. Dat is precies wat je wil.'

Tekst gaat verder onder de foto

Een jaar later ging de finale van de Champions League na strafschoppen verloren tegen Juventus. Geijsel heeft hier vanuit zijn vakgebied wel een verklaring voor. 'Ik heb sterk het idee dat het kwam omdat er te veel rust is gegeven en te voorzichtig is getraind. Mede om duels te vermijden ter voorkoming van blessures, ze waren te lief om elkaar heel te houden. Frank en Ronald de Boer moesten gewisseld worden, omdat ze wegens een gebrek aan inhoud aan het einde van hun Latijn waren. De kunst is om des te dichter je bij je doel komt, scherp te blijven trainen, want anders verslapt de boel.'