Hennie Spijkerman heeft moeilijke maanden gekend nadat zijn vrouw Yvonne op zeventigjarige leeftijd overleed. De voormalig assistent-trainer van Ajax had geen energie meer en kwam behoorlijk aan. In de afgelopen periode knokte hij zich echter terug en inmiddels staat hij weer met plezier op het trainingsveld van sc Heerenveen, zo vertelt hij in een interview met het Algemeen Dagblad.

De vrouw van Spijkerman kreeg in 2020 opnieuw - in 2008 ook al - te horen dat ze kanker had. In 2008 kon zijn vrouw herstellen, dit keer bleef herstel uit. Van de chemokuur werd ze bovendien alleen nog maar zieker. In september van het vorige jaar overleed de vrouw van Spijkerman. Mensen stonden direct voor hem klaar, maar hij bleek ook kwetsbaar. Zeker als hij thuiskwam in een leeg en stil huis.

'Je wilt de draad snel weer oppakken. Daarom ging ik drie dagen na de crematie alweer naar Heerenveen. En daar ging het ook wel. Trainingen, wedstrijden, dat was een soort van uitlaatklep', zegt Spijkerman. Na de crematie begon hij in eerste instantie ook aan krachttraining. 'Was ik trots op, ik had die gewichten maanden niet aangeraakt. Maar daarna zak je toch weer weg. Terwijl ik mijzelf in de auto, op weg naar huis, nog zo had beloofd aan de slag te gaan.'

'Ik was een wrak. Fysiek en mentaal'

Het ontbrak Spijkerman aan de energie om aan de slag te gaan. Hij kon het niet opbrengen. 'Met als gevolg dat ik aan het einde van de dag weer een hekel aan mezelf had. Maar wat wil je ook? Ik was een wrak. Fysiek en mentaal', spreekt hij zich uit. Spijkerman kwam in die periode ook behoorlijk aan. 'Omdat ik steeds zwaarder werd, had ik nog minder puf. Dan zit je dus in een neerwaartse spiraal.'

Een week of acht geleden kwam Spijkerman op een kantelpunt. 'Toen mijn kleinkinderen zeiden dat opa wel een heel dikke buik had gekregen. Dat hakte er wel even in, kan ik je zeggen. Al had ik al wel de eerste signalen gekregen. Zo kon ik al nauwelijks meer mijn fietskleding aan toen ik besloot maar weer eens te gaan fietsen.'

Nu, enkele weken later, ziet de wereld er voor Spijkerman een stuk rooskleuriger uit. Hij fietst en wandelt veel en hij gaat regelmatig langs bij zijn kinderen voor een kop koffie. 'Dat geeft me zoveel energie voor de rest van de dag. Het leven houdt niet op. Daarvoor is het veel te mooi. Ik ben trots op waar ik nu ben. Maar ik ben er nog niet, ik had gehoopt dat ik eerder op dat punt zou zitten.'