In de rubriek "Kweekvijver" zoomt Ajax Showtime ook dit seizoen weer elke week in op het paradepaardje van Ajax: de jeugdopleiding.

Een kat in het nauw maakt rare sprongen, toch? Wie naar een WK gaat als topfavoriet en in de eerste groepswedstrijd kansloos met 3-0 ten onder gaat, doet rare dingen. Hoewel er wekenlang werd gepronkt met het feit dat er maar liefst acht Ajacieden bij Oranje O17 zitten, waren sterkhouders Kenneth Taylor en Sontje Hansen na de eerste groepswedstrijd meteen de pineut. Het grootste probleem lijkt echter niet dit duo, maar het ontbreken van die ene, negende Ajacied in de selectie.

Ik vond het opvallend hoe makkelijk eroverheen werd gestapt toen de selectie van Oranje bekend werd gemaakt. Brian Brobbey ontbrak door een enkelblessure, dus werd de focus verlegt op de acht die wel aanwezig waren. Eigenlijk was het alleen coach Peter van der Veen die zich duidelijk uitsprak over de afwezigheid van zijn nummer één spits: ‘We gaan hem missen, zowel op als buiten het veld’, zo klonk het voor het toernooi.

Oranje O17 zonder Brobbey andere ploeg

Na twee van drie groepswedstrijden blijkt wel hoe ongelofelijk belangrijk Brobbey eigenlijk is voor Oranje O17. Het contrast tussen het gewonnen EK O17 en het WK in Brazilië is enorm. Tijdens het EK was Oranje een schier onverslaanbare machine, op het WK toont de ploeg zich kwetsbaar. Voetballend is er weinig meer over van de swingende ploeg eerder dit jaar en door de enorme foutenlast in balbezit wordt de druk op de defensie enorm. Die defensie zakte in de eerste twee groepswedstrijden jammerlijk voor dat examen.

Ik durf het wel aan dat Oranje O17 met Brobbey nog volop had gestreden voor de volgende ronde op het WK. Als aanspeelpunt was hij de spil van de ploeg en met Naoufal Bannis zie je nu het enorme contrast. De spits van Feyenoord houdt geen bal vast en is totaal geen type voor fijn combinatiespel op de helft van de tegenstander. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ook Naci Ünüvar en Sontje Hansen daardoor minder renderen. Bij Brobbey kun je altijd de bal kwijt, om die daarna terug te krijgen. Van combinatievoetbal is nu geen sprake, het is hollen en stilstaan.

Brobbey veel meer dan brok beton

Over Brobbey wordt vaak gezegd dat hij een beest is, een brok beton dat makkelijk scoort. Maar hij is zoveel meer dan dat. Doordat Ajax hem snel heeft doorgeschoven naar hogere lichtingen, maakte hij voetballend de afgelopen twee jaar grote stappen. Bal ontvangen, kont erin en scoren, dat ging niet meer op. Brobbey moest harder werken, hij had sterkere verdedigers in zijn rug en dat deed hem goed. In het meevoetballende gedeelte werd hij snel sterker, zonder zijn neusje voor de goal te verliezen.

‘Als hij straks in het eerste speelt, is van dat fysieke voordeel niets meer over’, lees je vaak. Maar dat is volgens mij grote onzin. Lassina Traoré toont in dat opzicht perfect aan hoe een sterk lichaam met voetballende kwaliteiten kan leiden tot mooie dingen. Brobbey is op veel fronten vergelijkbaar met zijn iets oudere collega uit Jong Ajax. Nu hij weer fit is en maandag waarschijnlijk zijn rentree maakt tegen FC Volendam, mag hij het gaan uitvechten met zijn rivaal in de punt. Het zal een doekje voor het bloeden zijn voor het missen van het WK.

Taylor mist zijn maatje in de punt

Want Brobbey had alles gezet op zijn aanwezigheid in Brazilië. Logisch ook, want net als bij Ajax O19 vorig seizoen is hij bij Van der Veen de nummer één in de punt. Bij Oranje O17 speelt hij tegen tegenstanders van zijn eigen leeftijd, en tijdens het EK zag je nog maar eens hoe snel Brobbey gegroeid is. Hij is vaak nog gedeeltes van wedstrijden afwezig en oogt dan wat gemakzuchtig. Maar als Brobbey aan staat, valt er vaak weinig tegen hem te beginnen. Hij schroomt namelijk ook niet om zijn ploeggenoten terecht te wijzen, en ook dat lijkt dit Oranje O17 te ontberen.

Het grootste slachtoffer tijdens dit WK bij Oranje O17 zal dan ook zeker met weemoed terugdenken aan het EK met zijn maatje Brian. Captain en leider Taylor werd geslachtofferd na de nederlaag tegen Japan, maar de wedstrijd tegen Senegal (1-3) gaf wel aan dat het tegen Japan zeker niet alleen aan Taylor lag. Juist de linkspoot, volgens Ünüvar de speler naar wie iedereen luistert in de kleedkamer, heeft een blinde connectie met Brobbey. Taylor bepaalde vorig seizoen bij Ajax O19 het ritme en wist zijn grote vriend altijd te vinden.

Van der Veens keuze om zijn spreekbuis van de selectie terzijde te schuiven, was wat dat betreft heel kortzichtig en niet uit te leggen, zo bewees het duel met Senegal. De enige conclusie na het WK zal moeten zijn dat Van der Veen er niet in geslaagd is om het gemis van Brobbey op te vangen. Het missen van het WK werd zo niet alleen voor Brobbey zelf, maar ook voor Taylor, de tevens gepasseerde Hansen en Van der Veen zelf nu al een pijnlijke aangelegenheid. Ook als de ploeg er zaterdag tegen de Verenigde Staten wonderwel alsnog in slaagt de volgende ronde te halen.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)

Lees meer artikelen uit Kweekvijver, al vijf seizoenen lang dé rubriek over de Ajax-jeugd!