Ajax' Kweekvijver: Kippenvel op de armen

25 januari 2016 11:00 door BvdPloeg 5

Laatst geüpdatet 14/02/2021 15:41

In de rubriek "Ajax' kweekvijver" zoomt Ajax Showtime dit seizoen elke week in op het paradepaardje van Ajax: de jeugdopleiding.

Soms, heel soms, boeit het voetbal even geen hol. Soms zijn er van die momenten dat je even alles aan de kant zet en alleen keihard begint te klappen. Zaterdagmiddag was in dat opzicht het hoogtepunt van het weekend want na liefst veertien maanden kwam er een einde aan de lijdensweg van Nathan Leyder.

Ik was erbij, op 29 november 2014, in het zonnetje op Varkenoord. Ajax A1 speelde de mini-klassieker tegen Feyenoord en hoewel de Amsterdammers met 0-3 wonnen, liep iedereen met een verschrokken gezicht van het veld. Iedereen dacht aan Leyder, want de Belg had voor rust na een onschuldige sliding alles afgescheurd wat hij af kon scheuren. Het geschreeuw ging door merg en been, de aftocht met de brancard was vreselijk.

Misschien was het wel omdat ik er toen bij was en lachen anderen om de situatie. Bij mij stond het kippenvel afgelopen zaterdag in ieder geval op de armen toen Leyder zijn trainingspak uit mocht doen en hij voor het eerst sinds die dramatische middag in Rotterdam weer mocht spelen. Bij een stand van 1-1, de wedstrijd kon nog alle kanten op, stopte iedereen even met voetballen. Het publiek, de trainers en de spelers in het veld begonnen te klappen en stopten pas toen Leyder zijn positie achterin had ingenomen.

Eén moeder tikte Leyder nog even op de rug toen hij bij de dug-out stond en wenste hem succes, vanaf de kant werd het meer geroepen; 'Geniet ervan!' Dat is wat hij deed. Leyder viel in voor Philippe Sandler, kreeg als prachtig gebaar meteen de aanvoerdersband om zijn arm en voetbalde weer. Iedereen hield zijn hart vast toen de verdediger bij de zijlijn bijna meteen een harde sliding inzette, maar hij stond lachend weer op. Leyder is terug.

En dat is geweldig want zo'n vreselijke blessure wens je niemand toe. Hij scheurde zijn binnenbanden en kruisband af en daarnaast was er schade aan een meniscus aan het bot in de knie. Dat nadat hij anderhalf jaar eerder naar Amsterdam kwam, als groot Belgisch talent van Club Brugge en Zulte Waregem. In een nog altijd nieuwe stad en met de familie op afstand volgde een maandenlange revalidatie. Negen maanden was de eerste prognose, het werden er veertien.

Na twee maanden kon hij pas geopereerd worden, omdat de binnenbanden eerst moesten helen. Na een succesvolle ingreep volgden maanden van rustig werken met de fysio in het krachthonk. Staan, rustig stappen, lopen, snel wandelen, rennen, sprinten, de bal aanraken, iedere stap werd bejubeld. Een rentree rond afgelopen december leek realistisch, maar een terugslag in de voorbereiding op dit seizoen zette daar een streep door. Opnieuw rustig opbouwen, lopen, rennen, de bal erbij en uiteindelijk deze maand voor het eerst de groepstraining. Het applaus was zaterdag zodoende niet meer dan logisch. Helemaal omdat hij ondanks alle teleurstellingen bijna wekelijks op De Toekomst was om zijn teamgenoten aan te moedigen.

Dat Ajax A2 opnieuw en totaal onnodig punten verspeelde, dat maakte even niet uit. Iedereen ging na de wedstrijd even naar Leyder met het spandoek 'Nathan, welkom terug!' hangend aan een hek. Hij verliet als laatste het veld en straalde toen hij de kantine op De Toekomst binnen kwam. Sommigen hadden misschien nooit meer kunnen voetballen, maar na een ongelofelijke lijdensweg mag Leyder nog steeds dromen van een carrière als voetbalprof. Dat zijn contract deze zomer afloopt, lijkt mij niet zo'n probleem. Als Ajax een beetje gevoel heeft voor de zaak, en dat had het in het verleden al wel vaker, dan wordt er minstens met een jaar verlengd. Alleen al om de nog steeds ongelofelijk talentvolle Leyder de tijd te geven meer kippenvel te kweken bij Jong Ajax en misschien zelfs Ajax 1.

Nathan Leyder keert terug na 14 maanden blessureleed! Geweldig moment!

Een video die is geplaatst door Ajax Showtime (@ajaxshowtimecom) op 23 Jan 2016 om 4:34 PST