Iedereen heeft wel een favoriete Ajacied. De één houdt van die ene speler met een fijne steekpass, de ander kan genieten van een verdediger die al zijn duels wint. Het verhaal achter die populaire voetbalnamen is echter lang niet altijd bekend. In de rubriek 'Het Verhaal Achter' gaan we op zoek naar de achtergrond van jouw favoriet. In deel 16: Gabriël Misehouy, een echte Amsterdammer die vastberaden is het Ajax-publiek te laten genieten van zijn creatieve spel.

Hij behoort al sinds jaar en dag tot de grootste Ajax-talenten van De Toekomst en er is hem veel aangelegen deze grote belofte in te lossen. Met straatvoetbal als zijn basis en de onvoorwaardelijke steun van zijn familie, droomt hij van het spelen in de Champions League met Ajax. Dit is Het Verhaal Achter Gabriël Osei Misehouy. ‘Als Gabriël voor Ajax debuteert, zal ik de hele dag huilen van blijdschap.’

De zon schijnt en de straten zijn rustig. Deze gemoedelijke buurt in Amsterdam-Noord is de standplaats van de familie Misehouy. In een rijtjeshuis woont Ajacied Gabriël samen met zijn ouders en maar liefst vijf broers en zussen. In totaal hebben moeder Francisca en vader Johnny acht kinderen, maar Gabriëls oudste broer en zus zijn inmiddels al uit huis. Voor een openhartig gesprek over hun op één na jongste broertje schuiven naast zijn ouders ook broers Abraham (22) en Aaron (19) aan. Gabriëls tweelingbroer Jesse, jongere zusje Angel en oudere broers en zussen Dusty, Michelle en Israel zijn op deze woensdagmiddag niet van de partij, maar dat betekent allerminst dat zij niet meeleven met de veelbelovende voetbalcarrière van hun broer.

‘We zijn heel trots op Gabriël en steunen hem overal in’, vertelt broer Abraham. ‘Als gezin zijn we sowieso heel hecht. We kunnen elkaar alles vertellen. Het is bij ons thuis heel leuk, maar ook heel druk. Vroeger moesten mijn vader of moeder er regelmatig tussenkomen om rust te brengen, haha.’ De jonge Gabriël was daarvan vaak een oorzaak, vertelt vader Johnny. ‘Gabriël was inderdaad onrustig. Bij Gabriël was het soms wel nodig om orde te houden. Thuis, maar ook op school en in de buurt was hij erg aanwezig. Nu is hij iets rustiger geworden.’

Als jonge jongen kijkt Gabriël op naar zijn oudere broers en wil hij overal bij betrokken worden. ‘We trekken veel met elkaar op en namen Gabriël van jongs af aan overal in mee. Hij keek naar ons op, dus als wij op het pleintje gingen voetballen, dan wilde hij natuurlijk mee’, stelt Abraham, waarna hij vertelt dat de basis voor Gabriëls voetbalcarrière op straat is gelegd. ‘Op straat zijn we echt begonnen met voetbal. In onze buurt woonden veel jongens van onze leeftijd. Vroeger gingen we gewoon naar buiten en waren er altijd jongens aan het voetballen. Dat was nog op een stenen veldje. Als je viel, had je gelijk bloed. Daar werd je hard van. Op straat hebben we zoveel mooie momenten meegemaakt. Prince Aning, die hier ook in de buurt woonde, speelde vaak mee en Amourricho van Axel Dongen kwam ook vaak. En wij waren er altijd met nog veel andere jongens uit de buurt die goed konden voetballen, maar het uiteindelijk net niet gehaald hebben. Op straat is het voetbal voor ons en Gabi begonnen. Daar komt zijn techniek en creativiteit vandaan.’

Broer Aaron weet nog goed dat Gabriël op straat al direct een voetballer van buitencategorie bleek. ‘Op straat zag je écht hoe goed hij was. Toen hij zeven was passeerde hij onze broer Israel en al zijn vrienden die toen een jaar of zestien waren al zo makkelijk. Dat was echt niet normaal. We konden hem niet afstoppen. Hij kwam ook nooit in duels op straat. Hij dribbelde veel en maakte zijn acties, maar hij was te snel voor de rest en speelde altijd op het juiste moment. Hij was technisch te goed om in duels te komen. Hoewel iedereen veel ouder was, werd Gabriël op straat altijd als eerste of tweede gekozen.’

Talentvolle voetbalfamilie

Maar naast dat Gabriël en zijn broers hele dagen op straat voetbalden, was ook in huis de bal nooit ver weg. In de woonkamer werd er twee tegen twee gespeeld en ging het er fanatiek aan toe. Zo erg, dat er regelmatig ruzie’s ontstonden of er dingen in huis sneuvelden. Toen er door het voetballen in huis op een dag een televisie kapot ging, was de maat voor moeder Francisca vol: het werd tijd om Gabriël bij een voetbalclub in te schrijven. ‘Mijn oudere kinderen voetbalden al bij OSV en Gabi hebben we daar ook zo snel mogelijk ingeschreven. Gabi was toen pas drie jaar oud, maar hij wilde zo graag en bij OSV wilden ze hem ook graag hebben. Toen ik hem daar voor het eerst zag voetballen, wist ik direct dat hij een speciaal talent was. Mijn andere kinderen zijn ook getalenteerde voetballers, maar bij Gabi was het vanaf het eerste moment anders. Hoe hij dribbelde en hoe hij de bal raakte…’

Francisca kan het weten, want de familie Misehouy heeft veel getalenteerde voetballers voortgebracht. Abraham speelde in de jeugd van FC Groningen, Aaron speelt momenteel in de beloftenploeg van Telstar en Gabriëls tweelingbroer Jesse speelt in Amsterdam voor de hoog aangeschreven amateurclub AFC. Volgens vader Johnny komt het voetbaltalent in de familie bij hem vandaan. ‘Ik heb altijd gevoetbald en kan ook wat trucjes met de bal, maar natuurlijk niet op het niveau van Gabriël. Toch zit voetbal zeker in onze familie. Al mijn neven voetbalden ook.’ Terwijl Johnny dit vertelt, schieten Abraham en Aaron in de lach. ‘Hij zegt altijd dat hij vroeger heel goed kon voetballen, maar dat geloven wij niet, haha.’ Francisca moet ook lachen en beweert dat de voetbalgenen bij haar vandaan komen. ‘Mijn ooms hebben in Ghana ook op hoog niveau gespeeld. Voetbal zit in ons DNA.’

Johnny en Francisca zijn zo’n dertig jaar geleden samen vanuit Ghana naar Nederland gekomen. Hun kinderen zijn allemaal geboren en getogen in Nederland, maar de Ghanese cultuur speelt logischerwijs nog wel een rol in de familie Misehouy. ‘We zijn Ghanese Nederlanders, maar je moet je natuurlijk altijd goed aanpassen in het land waar je woont. Dat is soms moeilijk, maar we doen hard ons best. Tot nu toe gaat het erg goed’, vertelt Francisca.

Abraham beaamt dit en spreekt zijn dankbaarheid uit. ‘Mijn moeder kookt nog regelmatig Ghanees en we gaan ook eens in de paar jaar terug naar Ghana. We hebben daar natuurlijk veel familie en hen zoeken we dan op. We verstaan de taal en spreken het een beetje, maar onze ouders spreken gewoon Nederlands met ons.' Bovenop het weerzien met de familie, brengen de reizen naar Ghana voor de familie Misehouy ook een stukje realiteitsbesef met zich mee. 'Als we in Ghana zijn, zien we hoe de mensen het daar hebben en daardoor weten we dat we dankbaar moeten zijn voor ons leven hier in Nederland. De faciliteiten en mogelijkheden in het leven zijn hier veel beter, dus we zijn onze ouders dankbaar dat zij ons die kans hebben gegeven.’

Eerste stappen op het voetbalveld

Als driejarige zet Gabriël zijn eerste stappen op het voetbalveld. Net als zijn broers gaat de technicus spelen voor OSV in Amsterdam-Noord. Het is de club waar ook Amourricho van Axel Dongen en Prince Aning op jonge leeftijd beginnen met voetballen, maar ondanks al dit talent staat OSV niet te boek als goede amateurclub. ‘OSV is geen hele grote club. Er komen daar niet vaak scouts kijken, maar dankzij een buurman van ons kwam er in de F1 wel een scout van Ajax naar het team van Gabi’, vertelt Francisca. ‘Die buurman had Gabi op een pleintje zien voetballen en was groot fan van Ajax. Hij kende ook wat mensen en had scouts getipt om bij het team van Gabi te komen kijken. Bij een wedstrijd zijn Gabi en Amourricho toen samen gescout door Ajax.’

Gabriël was via de F9 en de F4 uiteindelijk een jaar vervroegd doorgeschoven naar de F1 en viel in dat team dus op bij Ajax. Dusdanig dat hij op twee verschillende momenten werd gescout door de Amsterdammers. Vader Johnny, die alle wedstrijden en toernooien van Gabriël steevast bijwoont, herinnert het zich nog goed. ‘Een paar weken daarna (na de eerste wedstrijd waarin hij werd gescout, red.) speelde Gabi met OSV tegen Zeeburgia. Bij Zeeburgia komen wel vaak veel scouts kijken, dus nu was er een andere scout van Ajax. OSV verloor met 10-1, maar na afloop kwam deze Ajax-scout toch naar mij toe. Hij wist niet dat Gabriël al door Ajax gescout was en vroeg of ik de vader van Gabriël was. Hij wilde zijn gegevens om hem te scouten, maar ik was stomverbaasd en zei: “Ze hebben met 10-1 verloren!”. Die scout moest lachen en zei dat dit niet uitmaakte. Volgens hem had Gabriël namelijk erg goed gespeeld. Ik kon dat toen maar moeilijk begrijpen, haha.’

Doordat Gabriël gescout werd door Ajax, ging er een grote droom van de familie in vervulling. ‘We zijn allemaal groot fan van Ajax, Gabriël ook. Hij is een geboren en getogen Amsterdammer, dus dan is Ajax natuurlijk je club. Het was altijd al zijn droom om voor Ajax te spelen, dus dat hij toen die kans kreeg was fantastisch’, zegt Abraham, die vertelt hoe het stagetraject bij Ajax destijds in zijn werk ging. ‘Gabriël was zes of zeven toen hij werd uitgenodigd voor het regioteam van Ajax. Destijds had Ajax nog een team van de beste amateurspelers uit de regio die oefenwedstrijden en toernooien speelden. Naast Gabi zaten ook Silvano Vos en Julian Rijkhoff in dat team. Vanuit het regioteam is hij vervolgens samen met Silvano en Julian aangesloten bij Ajax F1.’

Die aanpassing verliep voorspoedig. De familie zag toe hoe Gabriël gemakkelijk zijn plek vond bij Ajax. ‘Hij had het gelijk ontzettend naar zijn zin bij Ajax en was ook écht trots om voor Ajax te spelen. Hij was toen al heel trots dat hij dat bereikt had. Vanaf het eerste moment behoorde hij ook al tot de grotere talenten bij Ajax’, vertelt Johnny. De vader van het grote gezin koestert de jeugdjaren van Gabriël in de Ajax-opleiding. ‘Hij genoot er echt van en wij ook. Ik was altijd overal bij, ook bij buitenlandse toernooien. Gabi heeft op dertien van de zeventien jeugdtoernooien die hij speelde de prijs voor Beste Speler van het Toernooi gewonnen. Op een gegeven moment beloofde ik hem altijd iets als hij de prijs voor Beste Speler zou winnen. Dan kreeg hij bijvoorbeeld snoep of chocola. Daar kon je hem heel blij mee maken, haha.’

Als het over jeugdtoernooien gaat, leeft de familie Misehouy op. Abraham vertelt hoe belangrijk dergelijke toernooien voor Gabriël waren. ‘Hij heeft altijd veel zelfvertrouwen gehad en geloofde erin dat hij de beste was. Op toernooien wilde hij laten zien dat hij tot de grootste talenten van Europa behoorde. Hij wilde zichzelf en ons als familie trots maken door goed te spelen.’ Aaron herinnert zich zelfs nog een specifieke actie van Gabriel als jong talentje op een toernooi met Ajax in Spanje. ‘Gabriël speelde dat toernooi met Ajax O11 en de wedstrijden van dat toernooi werden uitgezonden op YouTube, dus wij zaten thuis te kijken toen Gabriël zo’n gekke actie maakte. Aan de zijkant kapte hij zichzelf achter het standbeen langs twee tegenstanders. Dat was gewoon straatvoetbal op het veld. Technisch was hij toen al zo ver.’

Terugdenkend aan alle mooie herinneringen die de zeventien jeugdtoernooien Gabriël en zijn familie hebben gebracht, komt er ook een andere anekdote naar boven. Vader Johnny neemt het woord. ‘Ik herinner me een internationaal toernooi in Nederland. Gabriël speelde die dag niet goed en tijdens dat toernooi was ik een beetje boos op hem geworden. Ik zei: “Je speelt raar en niet goed. Als je zo speelt ga je die prijs nooit winnen.” Na een wedstrijd ben ik samen met zijn moeder eerder weggegaan, want wij vonden hem echt niet goed spelen.' Onderweg kreeg Johnny zijn zoon aan de lijn met de vraag waar ze waren. Toen hij Gabriël vertelde waarom ze weg waren gereden, was hij niet voorbereid op diens reactie. 'Hij zei: “Maar papa, ik ben verkozen tot Beste Speler.” Dat konden wij niet geloven. Ik zei: “Huh?! Hoe kan dat?” Dat was ongelooflijk.' Waren Johnny en Francisca dan te streng voor hun zoon? 'Ik denk dat wij niet per se te kritisch naar hem kijken, maar wij weten gewoon dat hij nog beter kan.’

Superster van de buurt

In de jaren die volgen ontwikkelt Gabriël zich stormachtig in de jeugdopleiding van Ajax. Al snel slaat de aanvallende middenvelder lichtingen over en maakt hij door zijn spectaculaire spel naam onder Ajax-supporters en (jeugd)volgers van de club. Ook in zijn eigen buurt blijft de goede ontwikkeling van Gabriël niet onopgemerkt. Broer Abraham vertelt zichtbaar trots hoe Amsterdam-Noord achter Gabriël staat. ‘Het is echt mooi hoe de buurt met hem mee leeft. Iedereen kijkt naar zijn wedstrijden en sommigen komen zelfs naar De Toekomst om hem te zien spelen. Op straat of in de supermarkt worden wij ook vaak aangesproken dat hij het goed doet. Het is bijzonder om dat te ervaren. Gabriël voelt de support van de buurt ook erg.’

Moeder Francisca ervaart dit ook zo. ‘Gabi is een beetje de superster van de buurt, haha. De hele buurt leeft mee met zijn wedstrijden en kleine kinderen kijken tegen hem op. Daar gaat hij ook leuk mee om. Heel vaak geeft hij zijn oude Ajax-kleding aan kinderen uit de buurt. Daar zijn zij heel blij mee. Die kinderen lopen de hele week in de Ajax-kleding van Gabriël. Ooit willen die kinderen ook bij Ajax komen en door bijvoorbeeld een praatje te maken of zijn Ajax-kleding te geven probeert hij hen te motiveren om hun best te blijven doen. Daar is hij heel volwassen in. Hopelijk loopt de hele buurt straks in een Misehouy-shirt als Gabriël op een dag in Ajax 1 staat. Als Gabriel dat ooit behaalt, zal ik de hele dag aan het huilen zijn van blijdschap. Het zou fantastisch zijn om hem in de Ajax-hoofdmacht te zien’, vertelt Francisca bevlogen.

De (ook online) toenemende aandacht voor Gabriël zorgt er overigens niet voor dat de Ajacied naast zijn schoenen gaat lopen. ‘Hij is heel nuchter. Hij doet op het veld zijn ding, maar daarbuiten doet hij tegen iedereen normaal. Dat vind ik knap van hem. Wij hoeven hem nooit met beide benen op de grond te zetten. Het is niets voor hem om stoer te gaan doen’, zegt Abraham.

School

Gabriëls goede ontwikkeling bij Ajax gaat hand in hand met prima resultaten op school. Hoewel hij het liefst de hele dag zou voetballen en niet naar school zou gaan, hebben zijn ouders al vroeg duidelijk gemaakt dat onderwijs belangrijk voor hem is. Toch probeerde Gabriël vroeger nog weleens onder zijn schoolverplichtingen uit te komen, zo weet Francisca nog. ‘Soms moest hij voor wedstrijden of trainingen iets eerder weg van school. Daar hadden we goede afspraken over, maar Gabriël probeerde dan altijd iets eerder weg te gaan van school. Dan zei hij bijvoorbeeld tegen de juf dat hij al moest gaan, terwijl hij dan eigenlijk nog een halfuur op school moest blijven. Gelukkig trapten zijn docenten daar niet in, haha.’

‘De combinatie tussen school en Ajax is soms wel moeilijk geweest’, vertelt vader Johnny. ‘Vooral op de basisschool moesten we vaak haasten. Ik herinner me nog goed dat ik Gabriël dan altijd ophaalde uit school en hij zich op de achterbank van de auto op weg naar Ajax moest omkleden. Dan moest hij achterin de auto echt snel omkleden, iets eten en bleef ik ondertussen doorrijden. Uiteindelijk was hij dan altijd net op tijd klaar als we bij Ajax aankwamen.’

Ondanks dat het praktisch soms lastig te combineren was met voetbal, gaat school Gabriël goed af. Naast dat ouders Francisca en Johnny bij hun kinderen benadrukken hoe belangrijk een goede opleiding is, stimuleren de broers Misehouy elkaar ook enorm. Aaron vertelt hoe dat eraan toegaat. ‘We zijn enorm competitief, echt niet normaal. In alles eigenlijk. Met voetbal, met Fifa, maar dus ook op school. Onze ouders waren daar streng op, maar wij pushten elkaar ook naar een hoger niveau. Abraham deed bijvoorbeeld HAVO en dat zorgde ervoor dat ik sowieso geen lager niveau dan hij wilde haalde. Dat soort dingen hebben wij heel erg met elkaar.’ Gabriël wordt hier ook in meegenomen en doet dit jaar zijn eindexamen HAVO op de Ajax-school op De Toekomst.

Het competitieve dat de broers onderling drijft, blijkt in meer aspecten terug te komen. ‘Het heeft eigenlijk een hele goede invloed’, stelt Aaron. ‘Als ik om 7 uur ’s ochtends wakker word en hoor dat Gabriël de deur uitgaat, dan blijf ik ook niet in mijn bed liggen. Ik kan dan niet achterblijven. Dan sta ik ook gelijk op om actief te worden en bijvoorbeeld naar de gym te gaan. Op die manier motiveren we elkaar.’

Mentale weerbaarheid

Naast een periode met veel groeipijn tussen zijn achtste en tiende beleeft Gabriël zijn lastigste periode in de Ajax-jeugd in de coronatijd. Maandenlang speelt hij door de coronamaatregelen geen competitiewedstrijden en tot zijn grote frustratie gaat de prestigieuze Future Cup ook twee jaar op rij niet door. Het was een toernooi waar Gabriël jarenlang naar uit had gekeken, maar waar hij dus helaas nooit zijn opwachting maakte. Om Gabriël scherp te houden en ervoor te zorgen dat hij zich goed bleef ontwikkelen werd de middenvelder opnieuw een lichting doorgeschoven. Als vijftienjarige trainde en speelde hij al onderlinge oefenwedstrijden met Ajax O18. Dat team werd toentertijd getraind door John Heitinga, die later ook Gabriëls trainer bij Jong Ajax werd.

Abraham vertelt dat Gabriël door Heitinga geprikkeld werd bij Jong Ajax. ‘In de jeugd ging het Gabriël allemaal vrij makkelijk af. Bij Jong laat Heitinga hem wel wat meer met teleurstellingen omgaan. Dat is hij niet gewend, maar dat heeft hij wel allemaal nodig om de top uiteindelijk te behalen. Heitinga probeert het beste uit hem te halen.’ De grootste teleurstelling is dat Gabriel recentelijk veel op de bank zit bij Jong Ajax. Dat is een totaal nieuwe ervaring voor het toptalent van Ajax. ‘Bij Ajax heeft hij nooit op de bank gezeten’, zegt Abraham. ‘Gabriël was en is altijd één van de beste spelers op het veld. Dit is dus een nieuwe situatie. En hoe hij er dan mee omgaat, dat is knap. Hij is pas zeventien jaar en voor de manier waarop hij met de teleurstellingen omgaat, moet ik mijn complimenten geven. Wij als familie proberen hem ook wel te helpen. Mijn vader zegt ook wel eens dat hij op de loopband moet gaan of moet gaan trainen en dat pakt hij ook goed op. Daar zijn we heel blij mee. We zien dat hij er mentaal van groeit, dus dat is alleen maar mooi.’

Die mentale weerbaarheid heeft Gabriël van zijn ouders meegekregen, zo legt broer Aaron uit. ‘Mijn vader zegt hem altijd dat hij zichzelf de vraag moet stellen: word je bitter of beter? Je moet je afvragen wat je gaat doen. Ga je op de bank zitten en bitter worden, omdat je vindt dat je hoort te spelen? Of denk je, oké ik speel niet, ik ga dit en dat doen en dan word je beter. In de tijd dat hij minder speelt gaat Gabriël extra voor zichzelf trainen in de gym of door extra loopwerk te verrichten. Of hij probeert zijn schot te verbeteren buiten de reguliere trainingen om. Dat zijn goede reacties van hem.’

In het bewaren van de rust en behouden van de focus heeft Gabriël ook veel steun aan zijn beste vriend Amourricho van Axel Dongen en middenveldkompaan Silvano Vos, met wie hij dus al sinds de F-jes samenspeelt. Misehouy en Vos waren jarenlang elkaars partner op het middenveld, maar bewandelen dit seizoen vooralsnog enigszins tegenovergestelde paden bij Jong Ajax. Waar Vos als bankzitter begon en zich uiteindelijk in de basis knokte, schoot Misehouy juist uit de startblokken, om vervolgens in een lastigere fase te belanden. 'Ze praten natuurlijk veel met elkaar daarover', vertelt Abraham. Daarbij is ook het geloof een grote factor, verzekert Francisca. 'Wij geloven in God en we geloven dat God alles op zijn tijd laat gebeuren. Dus als je tijd komt, kan niemand je tegenhouden.'

Uitdagingen in Jong Ajax

De overstap vanuit de jeugdopleiding naar Jong Ajax is goed voor Gabriël, maar brengt ook de nodige uitdagingen met zich mee. Zo is het spel in de Keuken Kampioen Divisie fysieker en speelt Gabriël bij Jong Ajax lang niet altijd meer op zijn geliefde nummer 10-positie. Dat is niet altijd even makkelijk voor het talent, vertelt Francisca. 'Maar hij moet ook wennen aan nieuwe posities en het feit dat hij niet altijd op zijn voorkeurspositie speelt.' Bij Jong Ajax speelt Gabriël ook veel als linksbuiten of valse spits en ook op die plekken toonde de Ajacied al regelmatig zijn klasse. 'Waar je hem ook neerzet, hij doet gewoon zijn best en zijn ding en dan ga je vanzelf wel een paar mooie acties zien, omdat hij heel talentvol is', legt Abraham uit. Maar toch is er één plek waar Gabriël zich uitgesproken het meest op zijn gemak voelt. 'Als je vraagt waar ga ik het meest van Gabriël genieten en waar komt hij het best tot zijn recht? Dan is het wel op de tienpositie.'

Naast het geschuif met posities is het voor Gabriël ook in fysiek opzicht wennen bij Jong Ajax. Waar Gabriël in de jeugd doorgaans tegen jongens speelde die hoogstens een jaar of twee ouder waren, staat hij nu met enige regelmaat tegenover mannen van bijna twee keer zijn leeftijd. Het verschil merkte Gabriël al snel. 'Na de eerste paar wedstrijden in Jong Ajax kwam hij wel thuis van oh, dit is wel fysiek', vertelt Aaron lachend. Hij en de rest van het gezin zien echter ook dat Gabriël daadwerkelijk met dat besef aan de slag gegaan is. 'Hij is vaker in de gym te vinden om sterker te worden, dat hoort er allemaal bij', vertelt Abraham. Daarbij benadrukt Aaron ook dat Gabriëls fysiek niet onderschat moet worden. 'Tegen NAC maakte hij bijvoorbeeld een actie, waarbij hij zijn tegenstander in een duel opzij zette en ook laatst tegen FC Eindhoven veroverde hij de bal van een speler die heel fysiek was. Ik denk dat hij bovenop zijn technische vaardigheden ook heel fysiek en wendbaar is voor zijn leeftijd.'

Doelen

De familie Misehouy heeft er vertrouwen in dat Gabriël zijn plek bij Jong Ajax snel terug zal veroveren. Van daaruit hopen ze hem op een dag in de Johan Cruijff ArenA te zien staan. ‘Gabriël is een speler met Ajax-DNA’, stelt Abraham. ‘Hij heeft creativiteit, bravoure, lef, schijt. Dat is precies waar Ajax voor staat en dat is ook hoe hij zijn spel speelt. Dus wij zijn ervan overtuigd dat hij het kan halen. Hij is een echte Ajax-speler. Ik denk ook dat de Ajax-fans ernaar snakken om een aanvallende speler uit de eigen opleiding door te zien breken, want de laatste die dat gelukt is, is volgens mij Justin Kluivert. Voor Ajax is Gabriël ook een mooi voorbeeld, een jongen die in de F1 is binnengekomen en in het eerste doorbreekt. Dat is natuurlijk prachtig. Dat is het droomscenario.’

Volgens zijn familie is Gabriël gebaat bij doelstellingen. Jarenlang stelde hij zichzelf ten doel om de jongste Ajax-debutant aller tijden te worden. Hij was vastberaden om het record van Clarence Seedorf en later Ryan Gravenberch te verbreken, maar nu dit niet is gelukt heeft Gabriël zichzelf andere doelen gesteld. ‘Hij is gaan beseffen dat er meer voor nodig is dan alleen goed voetballen. Je moet er hard voor werken, je moet discipline hebben’, somt Abraham op. ‘Nu is het zijn doel om zo snel mogelijk in Ajax 1 te komen. Dat is voor hem een volgende stap. En hij droomt ervan om met Ajax in de Champions League te spelen. Dat zijn de doelen die hij nu voor ogen heeft. Hij wil heel graag zijn kunsten laten zien aan het Ajax-publiek. Hij wil de Ajax-fans laten genieten. Ik denk ook wel dat hij een speler is waar de fans van kunnen gaan houden. Als Gabriël vertrouwen voelt en kansen krijgt, dan zullen we het spel zien dat hij in de Ajax-jeugd, de Youth League en bij jeugdteams van Oranje al zo vaak heeft laten zien. Daar ben ik van overtuigd.’

Vooravond van grote doorbraak

Momenteel zit Gabriël dicht tegen het eerste elftal van Ajax aan. Het toptalent traint regelmatig met de hoofdmacht mee en ging ook al mee op trainingskamp met het eerste elftal. ‘Dat werkt heel erg motiverend’, vertelt Abraham.

Vanuit de spelersgroep wordt Gabriël vooral opgevangen door Calvin Bassey en Mohammed Kudus. ‘Bassey vraagt altijd hoe het met hem gaat. hij is met hem bezig en kijkt een beetje naar hem om. En ook met Kudus gaat Gabriël goed om. Hij kijkt bijvoorbeeld soms Gabi’s wedstrijden en zegt dan dat hij goed bezig is, of Gabi die tegen Kudus zegt dat hij lekker gespeeld heeft. Zo’n soort relatie is het. En als ze elkaar op de club zien, praten ze wel met elkaar. Ze zijn allebei Ghanees en dat weten ze van elkaar. En ze hebben ook dezelfde positie en dezelfde speelstijl, dus vandaar dat het tussen hen wel goed klikt, denk ik.’ Daarbij is er dan natuurlijk ook altijd Dusan Tadić. 'In de leiderschapsrol', legt Abraham uit. Hoewel de Serviër zelden op de positie speelt waar Gabriël door hoopt te breken, is hij dus wel in andere opzichten iemand waar Gabriël een voorbeeld aan kan nemen. 'Hij zegt wel dat Tadić een echte leider is binnen de club', aldus Abraham.

De liefde van de familie Misehouy en Gabriël voor Ajax is duidelijk. Er is iedereen veel aangelegen om Gabriël zo snel mogelijk in de Ajax-hoofdmacht te zien staan. ‘Ajax is zijn droomclub en daarom heeft hij ook, toen hij zestien was, voor zichzelf besloten dat hij bij Ajax wilde blijven’, vertelt Abraham. ‘Er was en is veel interesse van andere clubs, maar hij zei “Ik wil echt bij Ajax doorbreken en de jongste debutant ooit worden.” Dat laatste is helaas niet gelukt, maar de droom van Ajax 1 is nog steeds levend en daar doet hij alles voor.’

Thijs Zwagerman (Twitter: @ThijsZwagerman | e-mail: t.zwagerman@ajaxshowtime.com)

Eerdere edities van 'Het Verhaal Achter':

Deel 1: Frenkie de Jong