Beste Marco van Basten,

Net als alle andere Ajacieden begon ik vol goede moed aan het seizoen 2008/2009. Er was een nieuwe trainer, niet zomaar eentje, nee, u was het: clubheld en voetballegende Marco van Basten. Er was een nieuw bestuur, niet zomaar een bestuur, nee op vrijwel elke positie kwam iemand met een Ajax verleden. Er waren nieuwe spelers, niet zomaar spelers, nee de duurste spelers die er te vinden waren. Het zou een prachtseizoen worden, daar was geen twijfel over mogelijk.

Daar staan wij Ajacieden nu dan. Het seizoen is (zo goed als) ten einde. Het voetbal was wederom vaak niet om aan te zien. We doen nergens meer om mee. Niet meer om het kampioenschap, niet meer om de tweede plek. Niks doet er meer toe. Weer een voetbalseizoen naar de klote. Het is uw taak om de spelersgroep te motiveren, maar motivatie was bij Ajax vaak nergens te bekennen. Sterker nog: Ajax is een emotieloze subtopper geworden. Niet eens een van het kaliber FC Twente of SC Heerenveen, nee, daar wordt tenminste nog gevoetbald.

Ik denk dat ik namens vele Ajacieden spreek als ik zeg dat ik geen Ajax zoals in 1995 verwacht. Ik verwacht ook geen jarenlange alleenheerschappij zoals PSV dat had. Ik verwacht niet eens meer om de twee seizoenen een kampioenschap. Ik verwacht zelfs niet altijd die felbegeerde tweede plek. Alles wat ik verdomme verwacht is een Ajax dat strijd levert. Een Ajax dat voor de winst gaat. Een Ajax waar ik me niet meer voor hoef te schamen. Een Ajax dat zich wil bewijzen. Is dat dan echt te veel gevraagd?

De tamme wedstrijden vol puntverlies tegen achtereenvolgend PSV, AZ en Sparta deden bij ons Ajax supporters ontzettend veel pijn. Na elke wedstrijd zagen we u rustig zeggen dat het allemaal erg ´spijtig´of ´jammer´was. Dit riep bij mij de brandende vraag op: Doet het u allemaal wel iets? Ik bedoel, ik begrijp best dat u uw sporen in de voetbalwereld al ruimschoots verdiend hebt, maar een beetje inleving in de rest van de club mag er wel zijn.

Er zijn duizenden mensen die gezamenlijk honderdduizenden euro’s betalen voor een mooi Ajax. Mensen die elke week weer vol goede moed naar die ene wedstrijd van Ajax toe leven. Mensen die Ajax overal achterna reizen. Mensen die tijdschriften over Ajax maken. Mensen die deze tijdschriften kopen. Ik heb het over duizenden mensen met een wit-rood-wit hart. En alles wat u zegt na weer een schaamteloos verlies van de club waar zo veel mensen voor leven is het afgrijselijke woord: ‘spijtig’. Daar heb ik dan weer geen woorden voor.

Misschien heb ik het mis. Misschien vind u het allemaal eigenlijk best erg. Misschien leeft u mee met al die mensen die betalen om Ajax te mogen zien, in plaats van dat ze ervoor betaald worden. Als dit zo is, prima, leer uw lessen en blijf uw best doen. Maar mocht ik gelijk hebben. Mocht het u allemaal geen reet uitmaken, mocht u het echt alleen ‘spijtig’ vinden als onze trots verliest, verlaat dan zo snel mogelijk ons aller Ajax. Dan heeft u hier niks te zoeken.

Met vriendelijke groet,