In zijn column in De Volkskrant is journalist Paul Onkenhout ingegaan op het gegeven dat tot begin deze week nog niemand expliciet had verwezen naar de grote kloof tussen trainers Peter Bosz en Hendrie Krüzen enerzijds en het zogenaamde 'technisch hart' met onder meer Dennis Bergkamp anderzijds. Enkele opiniemakers vroegen zich vervolgens af waarom hier niet eerder werd over geïnformeerd door de media.

'Het verwijtende ondertoontje was onmiskenbaar. De collega's hadden zitten slapen. Terwijl twee kampen elkaar te lijf gingen, schreven zij opgetogen verhalen over de opmars van Ajax onder Bosz en het fraaie toekomstperspectief, met al die jonge, talentvolle spelers', begint Onkenhout, die daarna met een weerlegging komt. 'Dat beeld behoeft enige bijstelling. In de eerste plaats is het voor journalisten bijna onmogelijk geworden om in de keuken te kijken. Trainingen van Ajax zijn niet openbaar, op een kwartiertje per week na, spelers zijn nauwelijks nog aanspreekbaar en het cordon rond de club is hermetisch gesloten. Ze zijn niet te benijden, die voetbaljongens.'

'Bovendien escaleerde het conflict pas recentelijk en deed iedereen in de technische staf gewoon zijn werk. Dat kan, daar hoef je niet eerst goedemorgen voor te zeggen en dagelijks aan te schuiven aan de koffietafel', vervolgt Onkenhout, die vindt dat Bosz ook gewoon had kunnen blijven. 'Hij had de aanbieding van Borussia Dortmund kunnen negeren en zich kunnen neerleggen bij de spijkerharde, oude afspraken die bij Ajax over de eindverantwoordelijkheid zijn gemaakt. Dat deed hij niet. Hij werd niet verjaagd. Bosz koos voor een aftocht zonder glorie, even liefdeloos als zelfzuchtig.'