De voorbereiding op het nieuwe seizoen is begonnen. Na een week van voorbereiding in het Amsterdamse bos, waarbij de onvermijdelijke dodelijke heuvel ( ik spreek uit ervaring) altijd genomen wordt, volgt het traditionele trainingskamp in De Lutte, waarbij de provincie wordt aangedaan voor oefenwedstrijden.

Zo ook mijn inmiddels geliefde Drenthe. Na jarenlang fileleed en het zat zijn van de drukte, besloten wij zes jaar geleden de stap te wagen naar deze provincie. Dat bevalt zeer goed, ondanks de enorme afstanden naar de familie en de ArenA.

Ieder jaar als Ajax in De Lutte is, probeer ik kaarten te krijgen voor een wedstrijd tegen de provincialen. Ook dit jaar is het weer gelukt om voor 12.50 euro per kaart aan de rand van een plaatselijk amateurveld te staan en mijn zoon de helden van nu te laten zien. Ze waren er allemaal, inclusief de EK-gangers Maarten Stekelenburg en Klaas Jan Huntelaar, de favoriet van mijn zoon. Maar voor hoelang zal hij nog Ajacied zijn? Nog een jaar, nog een week, nog een maand of misschien toch nog voor 4 jaar?

Ook Klaas Jan zal na één dag al gezien hebben, dat er iets fundamenteels veranderd is bij Ajax. Er zijn gerichte aankopen, er zijn kwalitatieve aankopen, er zijn aankopen om de concurrentie te verzwakken en er komen nog meer aankopen. Er staan trainers en coaches voor de groep, die iets moois willen bouwen. Niet vanuit eigen belang of vanuit egoïstische overwegingen, maar vanuit het belang voor de club. Marco van Basten, John van ‘t Schip, Rob Witschge en Dennis Bergkamp staan er vanuit de clubliefde en zijn ter goeder trouw.

Albert Luque krijgt er spontaan een heupblessure van, in plaats van het op zijn heupen te krijgen. Zijn dagen lijken geteld. Misschien is hij iets voor Roda JC, waar Martin van Geel zich onsterfelijk kan maken door in Kerkrade de grootste aankoop ooit binnen te halen en ons te verlossen van zijn grootste miskoop bij Ajax.

Alsnog zal Klaas Jan na het zien van dit enthousiasme zijn contract uit