Christian Rasmussen kan rekenen op behoorlijk wat kritiek na zijn optreden namens Ajax tegen FK Qarabag in de Europa League. De Deen kreeg in Azerbeidzjan de kans op rechtsbuiten, aangezien vaste basisspeler Bertrand Traoré rust kreeg.
Bij Voetbalpraat op ESPN wordt het optreden van Rasmussen in Azerbeidzjan besproken. De Deen wist geen goede indruk achter te laten en dat terwijl trainer Francesco Farioli voorafgaand aan het duel met FK Qarabag nog lovend was. 'We hebben van Farioli gehoord dat Rasmussen zelf misschien nog moet beseffen hoe ongelooflijk goed hij eigenlijk is. Maar hij komt toch niet in de buurt van Bertrand Traoré en Mika Godts?', vraagt Hans Kraay jr. zich af.
Ook Kees Luijckx is kritisch op de wedstrijd van Rasmussen. 'Rasmussen werd tegen Qarabag een aantal keer in stelling gebracht in de één-tegen-één, maar ik denk dat hij van zichzelf weet dat hij niet de kwaliteit heeft om erlangs te gaan', zegt de analist. 'Hij wordt in die posities gezet en dan doet hij niks... Dan speelt hij de bal toch weer rond. Je moet er een keer langs gaan, anders kom je nooit tot grote kansen.'
Rasmussen ongelukkig in zijn acties, Farioli lovend over Deen
Rasmussen speelde tegen Qarabag 78 minuten mee. In zijn speeltijd was de Deen vaak ongelukkig in acties. Zo mislukten vier van zijn vijf ingezette dribbels en leed hij in totaal zeventien keer balverlies. Daarnaast miste hij in Azerbeidzjan een grote kans. Wel wist Rasmussen een penalty te versieren, waardoor Ajax op een veilige 0-2 voorsprong kon komen.
Voorafgaand aan de wedstrijd was Farioli nog lovend over Rasmussen. Hij nam de speler in bescherming en gaf aan dat men veel kan verwachten van de Deense buitenspeler. 'Hij heeft een groot potentieel. Soms heb ik het gevoel dat hij niet weet hoe krachtig hij is en de bijdrage die hij kan hebben. Hij moet zichzelf wat meer gaan ontdekken en het juiste zelfvertrouwen krijgen. Hij moet het team helpen in een moeilijke wedstrijd, zoals vanavond.'
Hoofdnieuws
Topreactie
Ans B +19924
Ik ken Rasmussen inmiddels van 3-4 voorbereidingen. In die beginjaren werd er hoog over hem opgegeven, maar nooit zag ik ook maar iets van dat talent terug. Hij had totaal geen pit in zijn spel - precies zoals de algemene mening over hem luidde. Maar ik zag ook niet waarom men dan wel zo lovend over hem was, omdat hij niets bijzonders deed.
Er zijn nog steeds mensen die hem een gebrek aan pit verwijten, zo las ik al links en rechts hier op het forum, maar ik heb dat vanaf het begin van dit seizoen juist wél gezien. Op mij maakt hij juist een heel gedreven indruk dit seizoen - tot pakweg de helft van de tweede helft. Toen zag ik signalen van zijn moedeloosheid. Want vrijwel niets lukt hem, en dat is al bijna vanaf het begin van dit seizoen zo. Toch heb ik dit keer, ook voor het eerst, wel degelijk dingen gezien, die dat talent verraden. Ik geef hem daarom nog niet op.
Dat nu bijna alles bij hem mislukt kan echter geen toeval meer zijn. Bij iemand die door de kenners zoveel talent wordt toegeschreven kán het gewoon niet aan een gebrek aan voetballende kwaliteiten liggen. Ik kom dan standaard uit bij 'iets' mentaals.
Natuurlijk is het speculatief, maar voor mij lijkt het er sterk op dat ook hij, net als Brobbey, overgeconcentreerd is. Brobbey op scoren, hij op eindelijk slagen bij Ajax en zijn laatste kans grijpen.
Ik herhaal het maar weer eens die niet bekend is met dit in de sportpsychologie zeer bekende fenomeen. Bij overconcentratie wordt er te veel (interne) spanning opgeroepen, waardoor je hele instinctieve coördinatie a.h.w. wegvalt, vanwege een hogere spierspanning en een vorm van kortsluiting tussen je hoofd en je spieren. Het heeft gevolgen voor je timing en je techniek zodat de kans op een mislukte actie, balaanname, pass of afronding heel sterk toeneemt.
Overconcentratie is één van de grootste valkuilen voor topsporters, maar wordt véél te weinig (h)erkend in de voetballerij. Brobbey heeft er last van (dat is voor mij overduidelijk) en het kan bijna niet anders dan dat Rasmussen er eveneens last van heeft. Vorige voorbereiding Salah Edine eveneens.
Het komt het meest voor bij spelers die zich TE graag willen bewijzen óf omdat ze nog jeugdig zijn en dolgraag in het eerste willen komen, óf zich bij een nieuwe club forceren (Bergwijn bij Tottenham, én in Oranje destijds), óf te graag willen excelleren op eindtoernooien (Van Persie, Memphis).
Het 'grappige' is dat zowel onderconcentratie (gebrek aan scherpte) als overconcentratie exact dezelfde slordigheden in het presteren tot gevolg heeft.
Plaats reactie