Hij zou het gras van de Arena moeten kussen. Op zijn knieën de trainer moeten bedanken voor dit droomdebuut uit een jongensboek, met vuurwerk, thuis tegen Feyenoord. Maar hij had andere ideeën. Andere doelen. Hij drukte het voetbal liever verder de hoek in door op een moment, buiten de lijnen, waar niets er meer toe doet, Tim de Cler te vernederen door hem de bal door zijn benen te spelen. Hier zat alles in wat voetbal niet is.

De setting van Eredivisie Live beloofde veel moois: Humberto Tan, geliefd presentator, Patrick Kluivert, een van de beste spitsen die Nederland ooit gehad heeft en Giovanni van Bronckhorst, die zijn voorbeeldfunctie voortreffelijk uitvoert. We gaan ervoor zitten, maar al gauw is de pijn van mijn rooddoorlopen ogen na het zwemmen in puur chloorwater niets vergeleken met de pijn van het kijken naar de wedstrijd. Het bevestigde wederom dat een van de grootste clubs die Nederland ooit gehad heeft met haar laatste stromende bloed probeerde te overleven.

Het niveau van de wedstrijd was teleurstellend en de bal rolde na de zoveelste mislukte poging van Ajax een aanval op te zetten de achterlijn over. De 18-jarige Lukoki zag hier zijn kans. Zonder een greintje respect, mededogen (als hij al weet wat dat betekent) of enigszins de sportiviteit poortte hij de 32-jarige ex-international. De Arena lachte zo nep als ze konden om de stierlijke verveling maar te verbloemen. Geestdodend. Ik liet mijn hoofd hangen.

Meer op Goal.com