Onze oproep voor een lezerscolumn is goed aangeslagen. Honderden mensen kropen inmiddels achter hun computer en stuurden soms verrassende bijdragen. Nieuwe inzendingen altijd welkom. Met enige regelmaat zullen we de column van een lezer op onze site publiceren. Wel maken we u graag nogmaals op het volgende attent: lees goed de voorwaarden alvorens in te zenden. Inzendingen die niet aan de voorwaarden voldoen, worden niet in behandeling genomen. Hieronder een bijdrage van Marcel Damen uit Arkel.

Als veel anderen heb ik een haat/liefde verhouding met hem. Als voetballiefhebber kan ik van hem genieten, hij wisselt geniale momenten af met momenten van totale afwezigheid. Als het niet loopt, dan gaat zijn hoofd omlaag, spuwen zijn ogen vuur en vloekt en tiert hij op iedereen. Zijn bewegingen variëren van pure intimidatie tot die van een gekleineerd kind. Vanavond vroeg naar bed! Zonder een blik naar je favoriete tv-programma en ook niet achter je playstation!

Soms zie je een duivelse blik in hem, toont hij zijn dracula-achtige lach en dan gooit hij de ene na de andere actie er uit. Het zijn geniale momenten, die alleen bedacht kunnen zijn door iemand die handelt nog voor zijn schaduw weet wat er gaat gebeuren. Op die momenten houd je van hem, wanneer hij je voetbalhart in extase brengt, door uit een onmogelijke hoek de bal hoog in het dak van het doel te rammen.

Hij kan een hele wedstrijd domineren, vier keer scoren en hoewel hij zijn geweldige kwaliteiten etaleert en het publiek aan zijn voeten ligt, laat hij gedurende de wedstrijd ook die momenten zien, waarom je hem soms kunt haten. Wanneer hij weer loopt te foeteren op de scheidsrechter, loopt te zuigen bij de tegenstander of het publiek.

Niemand kan beter zuigen dan Luis Alberto Suárez! Niemand die beter zijn hele omgeving weet te irriteren. De bewegingkjes richting publiek, vuurspugende scheldwoorden richting een verdediger die Luis iets harder heeft aangepakt dat meneer wenst. Maar vooral het vallen, smeken en duiken.

Je ziet het moment voor je. Luis is aan de bal, hij dribbelt, kapt, draait en ineens is daar de versnelling. Via een geniale kluts neemt hij de bal vervolgens mee langs de verdediger de zestien in en ineens voelt Luis het contact. Niemand ziet het, maar Luis voelt het en uitermate dramatisch val hij neer. Gekrenkt, gewond, aangeschoten, maar vooral vragend om de penalty die hij even later beheerst zal benutten. De vingers gaan vooruit en schieten in het rond, als ware hij Billy the Kid.

Luis Alberto Suárez, de koning van de schwalbe. Je haat zijn kunsten, of je aanbidt ze. Zoals elke sterspeler heeft Luis Suárez momenten van grootsheid en momenten van pure valsheid.

Maradona scoorde met de hand van God. Thierry Henry hield met zijn hand de bal binnen om vervolgens de assist te geven op de goal die Frankrijk naar het WK bracht. Eric Cantona vloog een supporter van de tegenpartij middels een karatetrap aan en Christiano Ronaldo liet onlangs zijn elleboog spreken.

Het zijn allemaal wereldsterren en de schwalbes van Luis Suárez geven aan dat hem een grote toekomst staat te wachten. Wen er maar alvast aan…

Marcel Damen
Arkel