In het kantoor van Martin Jol hangt zijn regenjas steevast op het meest linkse haakje. Daarnaast zijn colbert en daar weer naast treft u op zeker zijn broek aan. Jol wordt woedend als iemand dit verandert, zo leerden wij afgelopen maandagavond op RTL7 in de documentaire 'Ajax, twee weken tussen hemel en aarde'. In dit programma kregen we een kijkje achter de schermen tijdens de laatste twee weken van het afgelopen seizoen.

Het leverde opmerkelijke inzichten op. Martin Jol blijkt een zeer bijgelovige man te zijn. Al spreekt hij zelf van rituelen. Tijdens de wedstrijd legt hij bijvoorbeeld altijd zijn pet rechts van hem op de bank. Dat schijnt te helpen.

Persoonlijk zat ik er met stijgende verbazing naar te kijken. Net als naar de motivatievideo's die hij regelmatig vlak voor de wedstrijd vertoont. Opzwepende beelden met stampende muziek en vlammende teksten als: 'Speel met passie', 'Win voor de fans' en 'Win voor jezelf '.

Het geeft een heel ander beeld van de man die Ajax inmiddels helemaal naar zijn hand heeft gezet. Dat was vorig jaar al het geval toen hij bedong dat zijn broer Cock overal bij mocht zitten. Al maakt die zich met zijn geschreeuw niet erg populair binnen Ajax.

Met het afwijzen van de aanbieding van Fulham, dat naar verluidt zelfs zeven miljoen euro (!) afkoopsom wilde betalen, kon Martin de club helemaal overnemen. Hoezo grote verliezen en geen geld? Spelers moeten er komen! En zo geschiedde.

Jol doet nu regelmatig zelf ook de eerste onderhandelingen, want dan weet hij tenminste zeker dat types als Van den Boog en de impopulaire Van der Aat het niet kunnen verknallen. El Hamdaoui moest koste wat het kost komen. Dat lijkt nog een goede investering, maar Mido, De Ridder en Ooijer doen vreemd aan.

In januari had Jol ook al contact met Mido, maar toen werd diens komst nog van hogerhand verboden. Al zijn er nauwelijks kosten verbonden aan de komst van de Egyptenaar en De Ridder, het is wel heel toevallig dat ze allebei uit de stal van Jols huisvriend Mino Raiola komen. Andre Ooijer zal sowieso enkele tonnen aan salaris opstrijken. Nog altijd veel geld voor iemand die de kleedkamer moet opvrolijken.

Belangrijker, het staat allemaal haaks op de uitspraken van Rik van den Boog in een interview met deze krant op 21 november van het afgelopen jaar. De jeugd zou voortaan voorrang zou krijgen: ,,We gaan niet 'groot' meer de markt op om te kopen voor het eerste elftal.'' Enkel in een noodgeval zou een speciale scoutingslijst voor een tussenoplossing kunnen zorgen. ,,Daarop staan alleen spelers die zich kunnen doorontwikkelen als we ze naar Ajax halen.'' Het lijkt me sterk dat deze spelers op de betreffende scoutingslijst voorkomen. Waren daar geen jeugdspelers voor te vinden?

Jol spreekt van breedte-investeringen, maar dat was volgens het rapport Coronel juist niet meer de bedoeling. Al slaat dat rapport sowieso nergens meer op. Niet alleen bepaalt de hoofdtrainer vaak wie er aangesteld worden (bijvoorbeeld broer Cock, conditietrainer Michael Lindeman en jeugdtrainer Albert van der Dussen), 'boegbeeld' Rik van den Boog schittert vaak door afwezigheid (bij uitwedstrijden vaak door het bijgeloof van Jol).

Het is bovendien lastig om met een 32-urige werkweek en vervelende perikelen uit een eerdere carrière veel aanwezig te zijn. Of deze perikelen nog tot juridische gevolgen voor de algemeen directeur gaan leiden, is onduidelijk. Feit is inmiddels wel dat hij er in een vorig leven een enorme puinhoop van heeft gemaakt.

In een interview met de Volkskrant in 2008 vertelde hij wat zijn kracht in het bedrijfsleven was: dicht bij zichzelf blijven. Dat doet hij bij Ajax volop. Als werknemers destijds geld wilden uitgeven, vroeg hij ze altijd of ze het ook zouden uitgeven als het hun eigen geld was. Benieuwd of hij dat ooit aan Van Basten heeft gevraagd.

Zijn belangrijkste conclusie was destijds echter dat het bij Ajax niet om 'FC Van den Boog' zou gaan. Dat klopt. Het draait allemaal om 'FC Jol'. Met de pet rechts op de bank.

Wilfred Genee