Het seizoen is ten einde en het WK klopt alweer op de deur. Helaas hebben wij als Ajacieden niet gekregen waar we recht op hadden. FC Twente werd kampioen van Nederland op de laatste speeldag. Ajax deed dus mee tot de laatste dag voor het kampioenschap. Als troostprijs wonnen we op overtuigende wijze en met overmacht de beker van de rivaal uit Rotterdam. Maar toch het voelt niet zoals het had moeten zijn.

Een jaar wat dus niet bracht wat wij als Ajax graag wilde bereiken. Een jaar wat zich kenmerkte door de serene rust binnen de selectie. Een jaar wat ons mooi voetbal liet zien met een goede teamgeest. Een jaar dat de Arena toch weer een klein beetje meer als ons eigen stadion begon te voelen. Een jaar waar de tifo's weer mooier en groter waren dan de jaren ervoor. Maar ook een jaar waar we veruit de meeste doelpunten scoorde en de minste tegen kregen. Eigenlijk een seizoen waar supporters van een andere club alleen maar van mogen dromen. Wij niet wij zijn Ajax en gaan nooit akkoord met minder dan de titel.

Maar wat hadden we nu eigenlijk te klagen dit jaar? Het gezeik over de TEG affaire van Rik vd Boog of het eeuwige gezuig in de media over alles wat met Ajax te maken heeft. Nee, niets kon ons deren als je het mij vraagt. Ajax is bijna weer waar wij vinden dat ze thuishoren. Een jaar volledig jaar goed voetballen maar bovenal als beste eindigen. Dat is jullie en mijn Ajax, want wij zijn AJAX.

Dat Ajax werd dit jaar toch weer een beetje meer ons Ajax. Met Martin Jol aan het roer en ras Ajacied Danny blind als belangrijkste assistent. Een Luis Suárez als aanvoerder en grote leider die niet altijd goed speelde, maar wel twee keer drie kwartier voor iedere bal ging. Onze keeper Maarten Stekelenburg die met de wedstrijd meer punten ging pakken en uitgroeit tot een zeer betrouwbare sluitpost. De Belgische muur in het hart van de verdediging met Toby Alderweireld en "het zijn maar kutkakkerlakken" Jan Vertonghen. Met als Spaanse vervanger de stille maar zeker nuttige Oleguer. Aan de zijkanten Greg en Vurnon die beide een goed en stabiel seizoen draaide.

Een middenveld waar Enoh week in week uit beter gaat spelen en minder domme kaarten pakt. Demy de Zeeuw als grootste aankoop van het klapvee uit Alkmaar, die zich onsterfelijk maakte tegen Feyenoord thuis. Gabri die helaas teveel last heeft van blessures maar toch mijn held blijft. Siem de Jong die zich als een komeet ontwikkelt nadat hij de kans kreeg van de trainer. En ja onze benjamin in de selectie die jong Ajax maar even oversloeg. Christian Eriksen de groeibriljant van deze selectie. Oh wat kan ik genieten van zijn...