Maarten Stekelenburg kan zich het moment in 2011 waarop hij de kampioensschaal van de bus liet vallen nog goed herinneren. Boven de weg waren elektriciteitskabels gespannen en de goalie - die na het seizoen een punt achter zijn carrière zet - zag die even niet aankomen. Het gevolg: een ingedeukte schaal, die nog altijd in het Ajax Museum prijkt.

'Op een gegeven moment zaten we in de bus en het viel een beetje dood', weet Stekelenburg nog goed te vertellen aan AT5. 'Ik keek Jan Vertonghen aan ik zei: dat dakding open. Jan woonde daar in de buurt en ik zag die kabels wel lopen, dus ik vroeg: wanneer kunnen we de bus op? Hij zei: als we om de hoek zijn, kunnen we er wel op. Dan zijn er geen kabels meer. Dus wij staan een beetje naar de mensen te zwaaien met z’n tweeën, we hebben allebei de schaal vast, ik draai me terug naar voren en ik zie ineens die kabel. Ik had de schaal vast, ik blok met mijn andere arm en je kunt niet alles vasthouden.'

Dat de goalie ooit bij Ajax terecht zou komen, kon hij als kind slechts dromen. Hij groeide op als supporter van de club en kan zich het moment dat de club zich bij hem meldde nog goed herinneren. 'Dan krijg je ooit dat belletje dat je hier naartoe mag komen als kleine jongen. Ik zou naar Haarlem gaan en mijn moeder had het inschrijvingsformulier al weggebracht. Ik kwam thuis, toen ging de telefoon en dat was Ajax. Mijn moeder is toen als een gek teruggefietst en die vrouw kon het gelukkig begrijpen, dus ze kon het formulier weer mee naar huis nemen. Daarna ben ik naar Ajax gegaan.'

Als keeper maakte Stekelenburg veel mooie dingen mee in Amsterdam, maar het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn geweest. Hij ziet dat echter niet direct als iets negatiefs. 'Wij moeten ieder jaar kampioen worden en als je dat niet bent, dan is het gewoon geen goed seizoen. Ik houd daarvan, iedereen wil de beste zijn. Als je die drive niet hebt als speler, dan vind ik niet dat je een echte sportman bent. Ik wil altijd de beste zijn en daarom past deze club zo goed bij mij.'

Band met Heitinga

Als jonge keeper kwam Stekelenburg al samen te werken met John Heitinga en tijdens zijn laatste seizoen als prof is dat dus niet anders. Wel is dat in een andere hoedanigheid, want plots maakte hij zijn vriend en collega mee als hoofdtrainer. Of hij hem nog altijd Johnny noemt? 'Als je op het veld staat, doe je dat niet. Dan is het gewoon trainer. Maar buiten het voetbal wel. We zijn goed met elkaar. We zijn in de jeugd samen begonnen en nu staan we hier. Ik ken hem door en door. Ik heb successen met hem behaald, dus voor mij is het Johnny.'