Zo. Dat was lekker, afgelopen zondag, maar tóch ga ik nog één keertje kankeren over Marco van Basten. Eén keertje nog; daarna houd ik erover op.

Een afvaardiging van supporters heeft met Rik van den Boog en Marco van Basten gepraat en als ik het goed heb begrepen was de uitkomst dat het allemaal vooral aan de spelers lag: die moeten harder hun best doen. Marco van Basten heeft onze onvoorwaardelijke steun, naar het schijnt.

Ja, ho even. Wacht. Halt. Stop.

Zo makkelijk komt hij er bij deze jongen niet van af. Ik zie er geen heil in om hem te ontslaan, want Louis van Gaal, Co Adriaanse en Guus Hiddink zijn momenteel toch niet beschikbaar, maar dat laat onverlet dat een paar terloopse akkefietjes en opmerkingen van de laatste tijd me er wel degelijk van hebben overtuigd dat we hier geen absolute topmanager in huis hebben (en ook geen potentiële). Dat is niet zo zeer een verwijt aan Marco van Basten (die doet zijn best), maar een verwijt aan de lui die hem hebben aangesteld, want die hebben aantoonbaar niet goed genoeg gezocht naar iemand van het juiste soortelijk gewicht.

Even bij het begin beginnen. Met het rapport-Coronel in de hand heeft Ajax de clubstructuur ingrijpend gewijzigd. Simpel gezegd zijn we overgestapt van een model waarin allerlei types zich tegen het eerste elftal aan liepen te bemoeien, op het aloude model met één kapitein op het schip: een Grote Baas à la Wenger, Ferguson, Hiddink en - uit ons eigen verleden - Van Gaal.

Prima. Was ik blij mee. Maar wat je je bij je keuze voor dat model echter wél moet realiseren, is dat die positie van Grote Baas dus wel een heel belangrijke positie is, waarvoor alleen voetbalverstand onvoldoende is. Een kapitein heeft niet voldoende aan een vaarbewijs: hij moet ook een hele bemanning tevreden houden, aansturen en inspireren. Hij moet een manager zijn, een people\"s manager bovendien. Daar ga je geen beginneling neerpleuren; daar moet een man van het kaliber Van Gaal/Hiddink komen te zitten. Of op zijn