Ze waren jarenlang elkaars reis- en ploeggenoten én vooral elkaars beste vriend. Dat Ibrahim Afellay en Ismail Aissati sinds afgelopen zomer voor een ander doel vechten, ging ten koste van de gezellige ritten van Utrecht naar Eindhoven, maar niet van hun warme band. 'We zijn als broers', beschreef Aissati. 'Ik mis hem elke dag', deed Afellay er een schepje bovenop.

'Ik beschouw Ibi als mijn broer, omdat ik nog nooit zo'n eerlijke persoon heb gezien', legt Aissati uit. 'Hij weet ook alles van me, behalve mijn pincode. Wat ik het meest waardeer is dat hij het me altijd zal zeggen als ik iets niet goed doe, op of buiten het veld. Hij is zorgzaam, vraagt me elke dag hoe het met mij en mijn moeder gaat, heeft altijd het beste met me voor. Ik kreeg kippenvel toen ik tijdens mijn herstelperiode merkte, wat mijn knieblessure met Ibi deed. Het leek wel of hij geblesseerd was. Helaas zie ik hem nu minder dan voorheen. Dat is wennen. We reden altijd samen naar PSV. Als ik nu in de trein van Utrecht naar Amsterdam zit, kijk ik wel eens naast me waar Ibi is. Eigenlijk kan ik niet goed zonder hem.'