In de rubriek ‘De wedstrijd van’ analyseert Ajax Showtime regelmatig één Ajacied tijdens een wedstrijd van de Amsterdammers. Vandaag: De wedstrijd van Dusan Tadić tegen Lille OSC.

Vanwege de absentie van recordaankoop Sébastien Haller begon Dusan Tadić donderdagavond tegen Lille OSC in de spits. In de rol waarin de Serviër zo uitblonk tijdens de Champions League-campagne in 2018/2019 was hij ook in Frankrijk van waarde, maar dan vooral in de tweede helft.

Het verhaal achter de afwezigheid van Haller is bekend. Door een administratieve blunder is de spits dit seizoen niet speelgerechtigd in de Europa League en moet Ajax-trainer Erik ten Hag dus noodgedwongen op zoek naar een alternatief voor de man die in zijn eerste negen duels voor Ajax direct betrokken was bij tien doelpunten. Tegen Lille OSC stofte Ten Hag de ooit zo succesvolle Tadić-variant af en posteerde hij zijn aanvoerder in de punt van de aanval. Daarmee gaf de Ajax-trainer de voorkeur aan een valse spits en hield hij echte nummers 9 als Lassina Traoré en de latere held van de avond Brian Brobbey op de bank.

De keuze voor Tadić valt uitstekend te begrijpen. José Fonte en oud-Ajacied Sven Botman, de centrumverdedigers van Lille OSC, zijn namelijk op hun best wanneer zij zich negentig minuten lang kunnen vastbijten in een spits. Dankzij hun duelkracht maakt het alom geprezen duo, dat tot het duel met Ajax zesmaal op rij de nul hield, het leven van veel spitsen zuur. Het idee achter de keuze voor Tadić is echter om Fonte en Botman helemaal niet in de duels te laten komen. Ajax tracht Fonte en Botman in grote ruimtes terecht te laten komen, iets waar beide verdedigers niet in uitblinken. De zwervende Tadić moet het statische duo uit positie lokken en zodoende ruimte creëren voor diepgaande Ajacieden als Davy Klaassen, David Neres en Antony.

Tadić-variant mist uitwerking in eerste helft

Na een moeizame openingsfase slaagt Ajax er na zo’n vijftien minuten in om de wedstrijd onder controle te krijgen. Lille wordt na wat speldenprikjes te hebben uitgedeeld ver op de eigen helft teruggedrongen en Ajax komt in het restant van de eerste helft nauwelijks meer in de problemen. In verdedigend opzicht hebben de Amsterdammers de zaken dus goed voor elkaar, maar in aanvallend opzicht lukt het de ploeg van Ten Hag in de eerste helft niet om écht gevaarlijk te worden.

Eén van de redenen daarvan is dat de Tadić-variant voor de rust zijn uitwerking nog wat mist. Doordat Ajax Lille ver terugdringt, is het voor Tadić lastig om in de as van het veld ruimtes tussen de linies te vinden. De linkspoot is zodoende alsnog vaak als diepe spits te vinden en krijgt - wanneer hij op die plek aangespeeld wordt - direct te maken met Fonte of Botman. Het is een scenario dat Ajax juist liever niet laat plaatsvinden.

De reden dat het voor de rust niet lukt om Tadić tussen de linies vrij te krijgen is - naast het zeer compact inzakken van Lille - het feit dat Ajax aan de bal wel erg weinig risico neemt. De Amsterdammers zijn enorm waakzaam voor de snelle omschakeling van Lille en kiezen in balbezit daarom vaak voor zekerheid. Hoewel met name Lisandro Martínez en Daley Blind er regelmatig in slagen om ploeggenoten tussen de linies te bereiken, kiezen de Ajax-spelers in deze positie vervolgens vaak voor een veilige breedtepass of een kaats achteruit. Begrijpelijk, maar wel zonde. Juist dit zijn namelijk bij uitstek de momenten om gebruik te maken van Tadić’ kwaliteiten als aanspeelpunt over de grond - hij won tegen Lille vier van zijn zeven grondduels - om vervolgens tot schietkansen te combineren.

Tweede helft toont waarde van Tadić als spits

Hoe anders is dat na de rust. In de eerste minuten van het tweede bedrijf creëert de uitzakkende Tadić door het goed doorspelen van de bal direct kansrijke situaties voor Antony en Klaassen. Met name de laatstgenoemde wordt een serieuze mogelijkheid geboden door een bal van Tadić. De valse spits heeft zich uit laten zakken, terwijl Neres - door het veld breed te houden - Fonte verleidt om de ruimte die de opgekomen rechtsback Zeki Çelik achter zich laat te dekken. Zodoende komt Botman in een één op één situatie met Klaassen terecht. Tadić bedient de middenvelder op maat, maar Klaassen raakt de bal met zijn mindere linker helemaal verkeerd en schiet hoog over.

Het is echter het startsein voor een serie van serieuze mogelijkheden die worden gecreëerd met de zwervende Tadić als aanspeelpunt aan de basis. Doordat Lille na de pauze meer uit zijn schulp kruipt, golft de wedstrijd meer op en neer en ontstaan er grotere ruimtes waarin Tadić aanspeelbaar kan worden. Het helpt de Serviër in zijn kracht, terwijl Fonte en Botman meer en meer komen te zwemmen in ruimtes die zij gezamenlijk niet meer kunnen verdedigen. In deze fase komt ook de wisselwerking tussen Klaassen en Tadić meer tot uiting. Waar de aanvallende middenvelder en valse spits elkaar voor de pauze maar amper vinden, combineert het duo er in de tweede helft lustig op los.

Na ruim een uur spelen had de keuze voor de Tadić-variant zijn ultieme bekroning verdiend. De Ajax-aanvoerder herkende de ruimte en werd op de rand van het strafschopgebied van Lille aanspeelbaar. Middels een fraai en gevoelig hakje zette Tadić vervolgens de diepgaande Klaassen voor de neus van doelman Mike Maignan, waarna de bal uit de kluts goed leek te vallen voor Neres. Enkele meters voor de lijn raakte de Braziliaan voor een leeg doel echter de lat. Niet veel later kwam Ajax onfortuinlijk op achterstand en kwam Tadić na het inbrengen van Brobbey op de linkerflank te spelen.

In de zinderende slotfase slaagde Ajax er vervolgens, dankzij een benutte penalty van Tadić en de winnende treffer van invaller Brobbey, nog in om met een overwinning terug te keren naar Amsterdam. Waar Tadić dus zelf verantwoordelijk was voor de 1-1, stond hij met een goede pass op Klaassen ook aan de basis van het late winnende doelpunt. Klaassen speelde de bal van Tadić knap door op Brobbey, die een minuut voor tijd op zeer koelbloedige wijze de 1-2 aantekende. Ajax had zichzelf echter al veel eerder in de wedstrijd moeten belonen voor het goede spel en de verhoudingen op het veld in de score moeten uitdrukken.

Conclusie

Ondanks dat Ajax met Tadić in de spits niet tot scoren kwam, kan worden gesteld dat de Tadić-variant tegen Lille zijn waarde heeft aangetoond tegen een statisch verdedigingsduo. In de eerste helft, waarin de ruimtes ontzettend klein waren, slaagde Ajax er mede door de keuzes in balbezit nog onvoldoende in om Tadić als aanspeelpunt over de grond te gebruiken. Maar na de rust was de Serviër als valse spits zo’n beetje bij elke dreigende aanval betrokken.

Door continu op zoek te zijn naar de ruimtes tussen de linies en slim te anticiperen op de kleine gaten die er na de pauze in de compacte Lille-defensie vielen, kwam Ajax middels Tadić aan het voetballen toe. Een knappe prestatie tegen het verdedigend zo moeilijk te passeren Lille. Dat de late 1-2 overwinning meer dan verdiend is en op basis van het spelbeeld al veel eerder veiliggesteld had moeten worden, is het grooste compliment dat Ajax donderdagavond in het Stade Pierre-Mauroy af kon dwingen.

Thijs Zwagerman (Twitter: @ThijsZwagerman | e-mail: t.zwagerman@ajaxshowtime.com)

Denk jij dat Ajax met 4-0 wint van Sparta Rotterdam? Zet in en krijg 9,10 keer je inzet terug!