Column: Wat als iedereen "de instelling Blind" had?

Clubliefde. Niet koste wat het kost naar het buitenland willen om carrière te maken, maar genoeg hebben aan een voetballoopbaan bij de club waar ze begonnen of waar ze groot geworden zijn. Het is puur hypothetisch en speculatief, maar wat was er gebeurd als spelers van de laatste jaren ‘de instelling Blind’ hadden gehad?

Danny Blind is onze manager technische zaken, maar daarvoor was hij al actief als jeugdtrainer, hoofdtrainer en hoofd jeugdopleidingen bij de club. En natuurlijk als speler. In de periode 1986–1999 speelde Blind maar liefs 372 wedstrijden in het Ajax tenue en ondanks dat alle andere spelers om hem heen vertrokken naar clubs in het buitenland, bleef Blind Ajax trouw.

Laat ik voorop stellen dat je niemand iets kwalijk kan nemen. Ambitie is een groot goed en waar zou de wereld zijn zonder ambitie. De Godenzonen van 1995 hadden bijvoorbeeld alles gewonnen met Ajax, dus hadden misschien wel de gezonde ambitie om dat met een andere club ook te bereiken. Maar wat als er sinds de ingang van de nieuwe eeuw, waarin tot nu toe toch niet zoveel is gewonnen, de toppers van ons elftal niet naar het buitenland waren vertrokken, maar nog voor Ajax hadden gespeeld? Om de hypothese met een klein beetje realisme te vermengen, natuurlijk alleen spelers die nog actief zijn.

De verdediging zou bijvoorbeeld kunnen bestaan uit Zdenek Grygera, Johnny Heitinga, Cristian Chivu en Maxwell. Een basisverdediging tussen de 25 en 28 jaar is met aanvulling van talenten als van der Wiel en Vermaelen perfect. Hatem Trabelsi is intussen 32 jaar, is op voetballend gebied niet te beoordelen en is zakelijk ook niet de meest gelukkige oud-speler.

Rafael van der Vaart, Wesley Sneijder, Jan Vertonghen, Gabri en Urby Emanuelson zouden samen kunnen vechten om de plekken op het middenveld. Naast gezonde concurrentie, natuurlijk ook een geweldig middenveld. Dan vergeet ik nog even Steven Pienaar en Nigel de Jong die deze week