Ajax heeft spoedig een contractspeler die (jeugd)international is van Indonesië. Na veel gesprekken, contractuele afspraken en (reis)tijd is het eindelijk rond: Ezra Walian gaat voor het nationale (jeugd)elftal van Indonesië spelen.

Ezra groeide op in Amsterdam en via FC VVC (Vennepse Voetbal Combinatie), HFC Haarlem en AZ Alkmaar kwam de aanvaller op zijn veertiende bij zijn favoriete club Ajax terecht. Het begin was vlammend, veel goals werden gemaakt en op zijn vijftiende zat Ezra al in de toenmalige A2 en vertegenwoordigende elftallen van Oranje. Ondanks zijn goede start voetballend gezien, was volgens Glenn Walian, vader van Ezra, op persoonlijk vlak de stap best groot. ‘Alles is destijds, ondanks andere berichten, keurig verlopen. Natuurlijk heeft Ajax Ezra en ook mij eerst gepolst, maar daarna heeft Ajax de wegen bewandeld zoals profclubs afspraken maken. Het was een enorme stap. Een andere club en een heel andere cultuur. AZ was wat meer in de luwte, bij Ajax lig je vanaf de F’jes onder een vergrootglas. Het is wat harder, individueler. Het topsportimago staat bij Ajax gewoon hoog in het vaandel, en terecht.'

De begrippen die Glenn opnoemt zijn niet per definitie toebedeeld aan Ezra, die meer branie mag hebben, zo zegt zijn vader zelf, maar vooral bescheiden, spontaan en sociaal aangelegd is. De opsomming van laatstgenoemde drie karaktereigenschappen zijn in Indonesië tijdens het geven van voetbalclinics ook opgevallen. Ezra ging op zijn vijftiende op vakantie naar Indonesië om uit intrinsieke motivatie iets voor kansarme kinderen te doen. ‘Het is low profile begonnen. Mijn tante, de nicht van mijn vader, heeft een weeshuis’, vertelt vader Walian. ‘Vijftig kilometer buiten Jakarta… Daar verblijven rond de 120 jongens en meisjes. Als we dan toch die kant opgaan, dan doen we iets met die kinderen, dachten wij. Een toernooitje organiseren, zei Ezra. Toen Ajax ons idee vernam, heeft de Ajax Foundation ons erg gesteund.’

Met Ajax-attributen, geschonken door de Ajax Foundation, - het werden er elk jaar meer – maakte familie Walian regelmatig de reis naar Indonesië. Op het vliegveld begon de mediahype al. ‘Mede door de Ajax Foundation werden we door iedereen met open armen ontvangen, werd het een succes en dook binnen no-time de Indonesische media erop’, spreekt Glenn. ‘Het ging natuurlijk om een jonge Ajax-voetballer, die met steun van Ajax zijn vakantie opofferde om kinderen te helpen en voetbalclinics te geven. Het begon met omgeving Jakarta en de laatste twee, drie jaar zijn we ook op andere eilanden geweest. Om de kinderen, maar ook bijvoorbeeld de staf, die de geestelijk -en fysiekgehandicapte (wees)kinderen dagelijks begeleidt, iets te geven. Zo is het ontstaan.’

‘Waar de koeien letterlijk van het veld afgehaald moesten worden’
‘We hebben op best wel gekke plekken gevoetbald’, vervolgt de vader van Ezra. ‘Wij richtten ons op minderbedeelde kinderen, jongens, meisjes… We hebben toernooitjes gevoetbald op grasvelden waar de koeien letterlijk van het veld afgehaald moesten worden. Dan heb je één paar schoenen voor twee of drie kinderen. Dan speelde de een met een linkerschoen, de ander met de rechter en de ander op blote voeten. Bij het wisselen, ruilden ze schoenen. Het is echt begonnen door Ezra. Veel van zijn leeftijdsgenoten hadden iets van: ga lekker naar het strand, maar hij wilde de kinderen in dit land helpen.'

Iets doen voor Indonesië wil Ezra al sinds jongs af aan. Het talent was elf jaar oud toen hij op vakantie in Bali televisiezenders langszappte. De Asia Cup kwam voorbij en Ezra zag het land van zijn roots spelen. ‘Hij zei: dat wil ik ook. Ik moest shirtjes kopen. Vanaf dat moment is het begonnen. Hij was toen tien, elf jaar, dat is toch apart?’, vraagt Glenn zich af. Via clinics geven, jezelf zijn, media-aandacht en het langzamerhand worden van een boegbeeld is Ezra uiteindelijk benaderd door de Indonesische voetbalbond om voor het immense land te komen voetballen. Niet alleen uit voetbaloverwegingen, maar vooral door de bigger picture. Glenn: ‘Dat Ezra voor Indonesië kiest is een hele belangrijke stap voor dit voetbalgekke het land.’

‘We zijn tussen Kerst en Oud en Nieuw op bezoek geweest en hebben overlegd of we elkaar konden vinden in het spelen voor het nationale team. Toen werd heel snel duidelijk dat het niet alleen om voetbalskills ging, maar vooral om wie hij is. Dat is belangrijk. De combinatie van een jongen die een goede voetballer in Nederland is en vooral hard werkt, én zich altijd voor de volle procent inzet, dat telt. Dat willen zij (de bond red.) ook. Indonesië is voetbalgek, maar ook redelijk verdeeld’, legt Glenn uit. ‘Dat komt door vele eilanden, maar ook door verschillende volkeren en door de verschillende talen. Religie speelt een rol. Men ziet als geen ander in dat voetbal de samenleving verbindt. Wanneer een jongen als Ezra, met Indonesische roots, laat zien dat je door goed te zijn en goed te doen dingen kan bereiken, betekent dat veel daar. Ze zien hem echt als een voorbeeldjongen.’

Ezra Walian rennend tussen de koeien.

‘Met het paspoort heeft volgens zeggen zelfs de president zich bemoeit’
Om die voorbeeldjongen voor Indonesië uit te laten komen, sprak familie Walian met de hoogste ambtenaren van het land. ‘Met het toekennen van het paspoort heeft volgens zeggen zelfs de president van Indonesië zich bemoeit. Normaal duurt het proces veel langer, maar vanwege een soort nationaal belang – voetbal ontwikkelen vanwege de bindende factor in de samenleving – kwam het in een stroomversnelling. Het gaat niet alleen om resultaten, men wil ook verder kijken. Indonesië wil ook qua voetbal op de kaart komen. Er is een enorme potentie: er zijn bijna honderd miljoen mensen die minimaal een keer per week naar voetbal kijken. Het is daarbij een land waar veel mensen aan voetbal doen. Het ontbreekt echter aan een goede structuur voor de jeugdopleidingen.’

Met de juiste structuur ziet de toekomst er nu rooskleuriger uit. De mensen in Indonesië – ze zijn gemiddeld iets langer dan de andere mensen in Oost-Azië – zijn fysiek in staat om op hoog niveau te spelen’, vertelt Glenn. ‘Als je alle elementen bij elkaar voegt, dan moet er veel meer potentie zitten dan dat er nu getoond wordt. Een voorbeeld, iemand waar men tegenop kijkt, helpt daarbij. De PSSI (voetbalbond Indonesieë red.) heeft ook een volledig nieuwe structuur met enorm professionele mensen. Er zijn nu goede bestuurders aangesteld. De voorzitter is een nog actieve generaal, commandant van de Special Forces van Indonesië, en de vicevoorzitter is een heel kundig en succesvol zakenman. Zij hebben ervoor gezorgd, ondersteund door de president zelf, dat er een nieuwe, goede wind waait. Ik volg het Indonesische voetbal al jaren, maar nu was en ben ik echt onder de indruk van hun aanpak. Ezra is daar een klein onderdeeltje van.’

Met de O22 van Indonesië volgt Ezra in mei/juni een trainingsstage in Spanje, onder leiding van een nieuwe Spaanse trainer Luis Milla die het nationale elftal van Indonesië naar nieuwe hoogtes moet leiden. ‘De O22 is nu het speerpunt bij de bond, het team geniet veel aandacht en daar zijn alle pijlen op gericht. Eerst goud halen bij de Sea Games en dan in de top vier eindigen op de Asia Cup met het nationale elftal.'

Ezra Walian na afloop van een voetbalclinic in Indonesië.

'Dat het dit is, vind ik geweldig’
Met het minuten maken (‘Zo een jongen moet spelen’, aldus Glenn) in het vooruitzicht, kijkt de vader van Ezra met positieve gevoelens vooruit. ‘Het geeft mij een enorm trots gevoel. Vooral het ontwikkelen als persoon en voetballer en de enorme ervaring. Dan ga je tegen Myanmar spelen, dat is toch hartstikke mooi? Daarbij is het ook spannend. Een andere nationaliteit aannemen, dat is een flinke stap. Dat is heel bijzonder. Het is niet je rijbewijs halen. Het is nu nog een administratieve molen, maar uiteindelijk een zeer bijzonder moment. Wat Ezra heel erg sterk heeft, is het Indonesische bloedgevoel. Het is mijn geboorteland, maar voor mij ook een vakantieland en als ik er ben dan voel ik mij comfortabel. Hij heeft dat ook heel sterk. Het is in de loop der jaren bij hem echt gevormd. Hij zegt zelf altijd: ik wil iets teruggeven aan het land. Dan denk ik: teruggeven? Je bent in Nederland geboren… Maar zo voelt hij dat gewoon. Het overlijden van zijn moeder toen hij amper vijftien jaar oud was, heeft hem ook gevormd. Een mens moet altijd een drive, een motivatie hebben, vind ik. Dat dit het is voor Ezra, vind ik geweldig.’

Sjors van Veen (Twitter: @SjorsvanVeen) | sjorsvanveen@live.nl)

Lees meer Blik op Jong Ajax:

Seizoen 3:
#1 - Veel is anders met Marcel Keizer
#2 - Jaren van de waarheid voor Bay
#3 - Het wordt smullen op vrijdagavond
#4 - De Ligt staat snel in de ArenA
#5 - Excellerend trio snel in Ajax 1
#6 - Supporters verwend op De Toekomst
#7 - Jaïro en Lasse, Frenkie komt eraan
#8 - Cruijff-revolutie zichtbaar voor publiek
#9 - El Ghazi, hervind plezier bij Jong Ajax
#10 - Clement perfect voorbeeld voor Mazraoui
#11 - 3 manieren om uitsyndroom te doorbreken
#12 - Jong Ajax verheft passmaps tot kunst
#13 - Kansen voor 'nieuwe' Savastano
#14 - Ruim 3 goals gemiddeld op De Toekomst
#15 - Oss-uit valt iedereen aan te raden