Gregory van der Wiel heeft veel moeten doen om te zijn waar hij nu is en dat levensverhaal vertelt hij nog maar eens in een mooie column bij The Players Tribune. De rechtsback is dankbaar voor alle kansen die hij kreeg in zijn carrière, zo vertelt hij.

Van der Wiel schrijft over de jeugdopleiding van Ajax, waar hij als zevenjarige binnen kwam en waar het school en trainen was. 'Ieder jaar was er een evaluatie waar coaches jou vertelden over je progressie. Ieder jaar werden er kinderen weggestuurd, ze kwamen huilend naar buiten. Bij Ajax 'that's the price of greatness'. Het ging bij Ajax altijd om winnen, niet om plezier hebben. De club verwacht kampioenen en onder die druk van schreeuwende trainers braken er genoeg kinderen.'

Maar Van der Wiel is dankbaar voor de aanpak, ondanks dat hijzelf het eerst niet leek te halen en uitweek naar Haarlem. 'Ik was nooit de beste en moest ieder jaar overleven. Toen de pubertijd begon, begon ik vervelend te worden. Ik accepteerde kritiek niet meer, ik gaf een weerwoord, deed me stoer voor en Ajax antwoordde door mij van de opleiding te sturen. Voor velen was hun carrière daar over geweest, maar het enige wat ik had was voetbal. Bij Haarlem gedroeg ik mij beter en speelde ik weer goed. Ajax wilde me terug, Feyenoord bood mij zelfs een contract aan. In mijn hart wist ik dat Ajax mijn club was en dus keerde ik terug.'

Nu hij terugkijkt op zijn loopbaan is Van der Wiel vooral verbaasd over wat hij heeft bereikt. 'Waarom ik? Een miljoen kinderen kunnen hard rennen. Van de groep waarmee ik startte bij Ajax toen ik zeven was, hebben slechts drie het profvoetbal gehaald. Drie van de duizend die verschenen bij de talentendagen.'