Sjoerd Mossou kan niet begrijpen dat Ajax als grootste club van Nederland vier jaar op rij geen titel weet te pakken. In het Algemeen Dagblad zoekt de journalist naar redenen waarom de Amsterdammers niet in staat zijn het Bayern Munchen, Celtic, Anderlecht of FC Basel van Nederland te zijn.

'Overal zitten moeilijke, complexe knopen in de organisatie. Overal lopen wel mannetjes in clubkostuum die ook iets vinden', schrijft Mossou over de eerste factor: politiek gekonkel. Diepgewortelde zelfoverschatting is de volgende. 'Het is een kolderiek fenomeen: de eeuwige gewoonte van Ajacieden om - met heilige overtuiging - een nieuwe Laudrup, een nieuwe Rijkaard of een nieuwe Cruijff te ontwaren.'

De journalist vindt verder dat de prioriteit van Ajax te veel ligt bij de jeugdopleiding, dat er binnen de club te veel posities worden vervuld door voetballers en dat er te veel wordt vastgehouden aan het verleden. 'Zelfs over Frank de Boer, de zeldzame trainer die nog wel eens kampioen werd, wordt bij Ajax schamper gesproken. Niet avontuurlijk en vrijzinnig genoeg.'

De trainerscarrousel wordt eveneens gezien als een oorzaak. Het is nooit goed genoeg. Tot slot worden de handelingen na het behalen van de Europa Leauge-finale bekritiseerd. 'Het grootste gevaar was (en is) dat Ajax die finale zou zien als een direct gevolg van consistent beleid, van visie. Dat is onzin gebleken: hooguit was het een puzzel die opeens mooi in elkaar viel.'