In de rubriek 'Uit het Oog' spreekt Ajax Showtime met oud-Ajacieden die hun sporen tegenwoordig elders achterlaten. Uit het oog dus, maar niet uit het hart. In deel 11 Olaf Lindenbergh; nam Ajax tien jaar geleden op loyale wijze aan de hand, in de schaduw van zijn succesvolle superieuren.

In 2005 bood Danny Blind Lindenbergh de gelegenheid om in de top van de Eredivisie te komen voetballen. Die kans pakte hij met beide handen aan, al was hij niet het type speler dat zichtbaar uitblonk. Nuttig was hij des te meer. In een team vol grote namen vertolkte Lindenbergh de rol van dienende leider met verve. We gaan terug in de tijd, terug naar Zuidoostbeemster. Daar waar het allemaal begon.

Ajax-jeugd, De Graafschap en AZ
Op 12-jarige leeftijd verkaste Lindenbergh van amateurclub ZOB uit Zuidoostbeemster naar Ajax. Hij doorliep daar alle jeugdelftallen, maar tot een doorbraak in het eerste kwam het niet. 'Ajax had indertijd zo'n beetje het beste team van Europa', aldus de voormalig controleur. 'Ik speelde in het tweede en moest concurreren met Frank de Boer, Wim Jonk en Edgar Davids. Dat waren niet de minsten. Ook kampte het eerste slechts zelden met blessures of schorsingen, waardoor mijn situatie almaar uitzichtlozer werd. Ik vertrok nadat ik de hele jeugdopleiding had doorlopen, maar had mijn ultieme doel nog altijd in mijn achterhoofd: het eerste van Ajax.'

Bij De Graafschap werd Lindenbergh met open armen ontvangen. Doetinchem zou de plek worden waar hij zou rijpen, ervaring zou opdoen en het betaalde voetbal zou leren kennen. 'Ik denk met warme gevoelens terug aan die tijd, maar heb bij AZ mijn hoogtepunt beleefd. Ik arriveerde in Alkmaar toen ik het klappen van de zweep kende. Ik was volwassen, volgroeid als het ware. Dat maakte dat ik daar echt belangrijk kon worden. Ik herinner me nog goed dat we Europa in gingen met het idee: dit is een soort schoolreisje, laten we genieten voor zo lang het duurt. We stegen echter boven onszelf uit. Villarreal, Shakhtar Donetsk, we legden ze allemaal over de knie. Tot we in de halve finale in de laatste minuut werden uitgeschakeld door Sporting Lissabon. Ineens werden we wakker geschud. Het zijn dit soort momenten die ik nooit zal vergeten. Ze kwamen destijds aan als een klap in het gezicht, maar zijn geworden tot bitterzoete herinneringen.'

Revanche in de ArenA
Het waren onder meer zijn prestaties in Europa die ervoor zorgden dat de bomen tot aan de hemel reikten voor de multifunctionele middenvelder. Een betrouwbare, controlerende kracht van wie de voetbalintelligentie – indertijd met enige regelmaat gebagatelliseerd door critici - met de wedstrijd leek te groeien. Een aanwinst voor iedere Eredivisieclub. Ook voor Ajax. 'Ajax zocht mijn type speler. Ik was geen speler die vijftien assist gaf, goals maakte ik evenmin. Maar ik zette anderen in hun kracht. Het waren jongens als Sneijder, overigens de beste voetballer met wie ik ooit samenspeelde, die vrij moesten kunnen voetballen. Juist dan waren ze goed. Ik probeerde binnen, maar ook zeker buiten het veld anderen beter te laten presteren. Die rol was mij op het lijf geschreven.'

Wie Ajax volgt, is bekend met 'de Ooijer-rol'. Een zelfbedacht fenomeen door Frank de Boer waarmee een leidend figuur wordt aangeduid. Christian Poulsen nam het houtje over van Ooijer, waarna Niki Zimling het dit seizoen mocht proberen. Die laatste samenwerking is weinig succesvol gebleken, maar de toegevoegde waarde van een leider in een kleedkamer vol jeugdige spelers, is enorm. Lindenbergh vertolkte die rol voor Ajax ver voordat De Boer ooit het eerste trainde. Hij was de speler waar Ajax nu zo wanhopig naar op zoek is. 'Ik denk dat ik het type speler was waar trainers blij mee zijn. Ik werkte altijd hard en zeurde niet. Daarnaast coachte ik veel en dacht ik altijd aan het teambelang. Bij Ajax zie je vaak geweldige, stijlvolle voetballers, maar spelers met visie en werkethiek, die zijn minstens zo belangrijk.'

Het gezinsleven, ASV De Dijk en het trainersgilde
Na een prachtige periode van bijna twintig jaar betaald voetbal, hing hij zijn schoenen aan de wilgen. Een lange, roerige periode die werd gekleurd door promotie naar de Eredivisie, Europees succes, twee KNVB bekers en vier keer de Johan Cruijff Schaal, werd afgesloten. Maar waar het ene verhaal eindigde, daar begon er een nieuwe. Vandaag de dag traint Lindenbergh de C1 van de plaatselijke FC, voetbalt hij in de Hoofdklasse van ASV De Dijk en geniet hij met volle teugen van zijn gezin. 'Ik vind het geweldig om met mijn gezin bezig te zijn en tijd door te brengen met mijn kinderen. Voor nu vind ik mijn leven perfect, maar ik barst nog altijd van de ambitie. Zo wil ik graag verder in het trainen van jeugdelftallen. Ik heb al een aantal jaar bij FC Volendam gelopen, en nu train ik de C1 van Purmesteijn. Misschien op een dag wel bij Ajax', besluit Lindenbergh.

Door Christiaan Heijerman

Meer 'Uit het Oog':
Deel 1: Danzell Gravenberch
Deel 2: Tom de Mul
Deel 3: Hedwiges Maduro
Deel 4: Rydell Poepon
Deel 5: Mitchell Donald
Deel 6: Markus Rosenberg
Deel 7: Pius Ikedia
Deel 8: Nicolae Mitea
Deel 9: Marvin Zeegelaar
Deel 10: Dmitry Bulykin