Ethan Butera heeft tegenover Ajax TV een boekje opengedaan over zijn langdurige revalidatieproces. De Belgische verdediger kwam in de zomer van 2023 naar Amsterdam, maar kwam door langdurig blessureleed pas in de wedstrijd tegen VVV-Venlo op 7 maart van dit jaar voor het eerst in actie voor Jong Ajax. Voor de jonge Belg was het een dag om nooit te vergeten.

De jonge verdediger laat voor de camera van Ajax TV blijken dat hij ontzettend blij is om blessurevrij te zijn. 'Het is een geweldig gevoel. Gewoon kunnen trainen, spelen en doen wat je graag doet sinds je klein bent. Het is gewoon fantastisch. Ik kon dit een lange periode niet doen, dus als ik nu in de ochtend wakker word, geniet ik', klinkt Butera vooral opgelucht. 'Ik heb geen pijn meer. Ik kom niet naar de club om in de gym te zijn, maar om te trainen en gewoon te voetballen. Ik sta elke ochtend met een smile op', vervolgt de jongeling.

De Belg geeft aan hoe confronterend het is om telkens in de gym te zitten, terwijl zijn teamgenoten elke dag op het veld staan. 'Vanuit de gym zag ik ze op het veld trainen. Ik wilde daar ook staan. Ik zag ze rondo’s en positiespelen doen. Ik wilde daar ook staan. Nu kan ik dat allemaal doen.' Butera geniet na zijn blessure nog meer van alle kleine dingen die het profvoetbal te bieden heeft. 'Ik geniet zelfs van het voorbereiden. Ik vind het leuk, want ik moest het zolang in m’n eentje doen. Ik kon de basisdingen niet doen en dat is nu genieten. Als ik hoog wilde houden, had ik zelfs pijn. Ik kon het allemaal niet doen en dat kan ik nu wel, dus ik geniet er gewoon van', vertelt hij met een grote glimlach op zijn gezicht.

Blessure bij Anderlecht

Butera kwam in de zomer van 2023 over van RSC Anderlecht waar hij de blessure al opliep. Vervolgens duurde het revalidatieproces veel langer dan hij en zijn familie hadden gehoopt. 'Het gebeurde in een oefenwedstrijd bij Anderlecht. Het was een duel die je tijdens een training ook tien keer aangaat. Er was een grote verdediger, hij kwam aanlopen en hij raakte mijn knie. Ik weet niet eens wat er eigenlijk is gebeurd, maar ik had veel spijt. Ik kwam hier aan bij Ajax en ik kon bijna alles doen, maar elke keer dat ik in een hoek van dertig graden kwam met mijn been, voelde het alsof een mes me stak.'

Tekst gaat verder onder de foto.

Vervolgens liet de verdediger zich voor een tweede keer opereren en begon het revalidatieproces ook mentaal zijn tol te eisen. 'Mijn vader is heel belangrijk geweest. Hij heeft alles in België neergelegd, ook zijn werk en mijn kleine broer en zus. Het was een moeilijke situatie, maar hij heeft alles in België laten liggen om naar mij te komen en mijn dromen waar te maken', vertelt Butera, die zijn vader enorm dankbaar is.

De Belg laat bij Ajax TV ook een kwetsbare kant zien. Het talent merkte dat alle tegenslagen te veel voor hem werden. Ook zijn vader merkte dit op en hielp de achttienjarige Butera. 'Ik blijf in m’n eentje en houd alles bij me. Op een gegeven moment wordt het te veel. Je kunt niet te veel in je lichaam houden. Ik herinner me een avond waarop mijn vader mijn kamer binnen kwam. Hij kwam op mijn bed liggen en zei: nu gaan we serieus praten. Hij vroeg: hoe zie je je toekomst, wat denk je en hoe voelt je knie? Nu moeten we serieus praten. Dat gesprek heeft me echt opgelucht. Het gewicht viel van mijn schouders af. Ik ben niet iemand die veel emoties laat zien, maar dit raakt me erg', klinkt hij geëmotioneerd.

Debuut tegen VVV-Venlo

Op 7 maart 2025 maakte Butera dan eindelijk zijn debuut in het profvoetbal. Op bezoek bij VVV-Venlo viel Butera in de 86ste minuut in en mocht hij ruiken aan het betaalde voetbal. 'Tijdens mijn debuut tegen VVV-Venlo dacht ik: wow, dit is het. Gewoon spelen. Je hoort supporters schreeuwen. Het was een fantastisch gevoel om weer op het veld te staan. De hoge trappen af. Ik dacht: als ik hier kan spelen, zelfs al zijn het niet veel minuten, dan ga ik gewoon genieten. Die tien minuten leken alsof ik honderd minuten speelde.'

Na de wedstrijd zag de verdediger dat zijn telefoon ontplofte. Vooral zijn vader liet blijken trots op hem te zijn. 'Toen ik in de kleedkamer kwam, pakte ik mijn telefoon en zag ik de berichtjes binnenkomen. Hij was helemaal trots en had veel emotie. Ik weet niet of hij een traantje heeft gelaten, maar ik denk het wel. Het was een groot moment voor mijn familie. Ze wachten er de hele tijd op, dus het was heel emotioneel', doet hij een boekje open.

Tekst gaat verder onder de foto.

Boezemvriend Bounida

Bij Ajax trekt Butera veelal op met zijn Belgische medespeler Rayane Bounida. De twee kennen elkaar al langer en zijn onafscheidelijk bij Ajax. 'Ik ben met hem opgegroeid sinds ik negen jaar ben. We hebben alles samen gedaan en zelfs op school zaten we elk jaar bij elkaar in de klas. We waren vroeger altijd samen. Er was niet één moment waarop we niet samen waren. Zelfs de trainers noemen ons Twix, omdat we altijd met z’n tweeën waren. Om nu terug te zijn en "Bouni" (Bounida, red.) elke dag te zien, dat is geweldig.'

Het jonge talent kijkt nu vooruit. Na een lange periode van blessureleed weet hij dat hij realistisch moet blijven en hard zal moeten werken om zijn doelen te bereiken. 'Ik moet mijn plaats verdienen bij Jong Ajax en vanuit daar stappen zetten richting Ajax 1. Alles is mentaal. Ik beslis niet of ik na een training ergens pijn ga hebben, maar ik beslis wel hoe ik op die situatie ga reageren en ermee omga. Het belangrijkste is dat alles mentaal is.'