Gregory van der Wiel liet onlangs zijn zevende tatoeage zetten. De zinnen in sierletters op de pols van zijn rechterarm herinneren eraan dat zijn doorbraak niet over geëffende paden is gegaan. Vorig jaar revalideerde de jonge voetballer van een zware knieblessure. Uiteindelijk hield die hem driekwart jaar aan de kant.

Vier jaar geleden zat hij in de B1 van Haarlem en speelde hij op zondagochtend tegen amateurs of tegen de B2 van Ajax. Die club stuurde Van der Wiel op zijn 14de weg vanwege onhandelbaar gedrag.

,,Ik heb drie jaar bij Haarlem gezeten en die jaren zijn achteraf goud waard geweest. Mijn ogen zijn er geopend,’’ zegt hij met een blik op zijn pols. ,,Ik zag wat ik aan het vergooien was. Ineens liep je in derdehandsspullen te voetballen en je kleedde om in verrotte kleedkamers. Ik was een vervelende, eigenwijze puber en ben met beide benen keihard op de grond gezet.’’

Hoe hij terugkeerde bij Ajax, is een apart verhaal. Een toernooi in Italië lag aan de basis. Een aantal Ajax-talenten bleef thuis vanwege studie en als speler van de satellietclub mocht hij een opengevallen plek innemen. ,,Op dat toernooi ging het zo goed, dat PSV en Feyenoord interesse toonden. Die clubs boden me zelfs een contract aan. Bij Ajax kon ik ook terugkomen, maar zij wilden het eerst weer op amateurbasis proberen.

,,Als je thuis amper een cent te makken hebt, is een contract op je 16de aanlokkelijk. Maar in die periode had ik net mijn huidige zaakwaarnemer (Hakim Slimani, red.) leren kennen. Op zijn advies heb ik toch voor een terugkeer naar Ajax gekozen. Hakim zei: ga voor de revanche op jezelf. Als je het redt met het inzicht dat je nu hebt verworven, dan komt geld vanzelf wel.’’

Bij Ajax zien ze Van der Wiel nu als een groot talent, volop in ontwikkeling. In zijn doen en laten veel rustiger dan voorheen. Als hij in een groep niet hoeft te praten, houdt hij nu liever zijn mond, zegt hij zelf. Een interview met hem heet lastig te zijn omdat hij uit zichzelf weinig