MENTALITEIT - Stefano Denswil tekende op z'n zestiende zijn eerste jeugdcontract bij Ajax. Hij wist dat de buit toen nog allerminst binnen was. 'Twee ooms van mij hebben de jeugdopleiding van Ajax ook doorlopen, maar vielen af in de A1.' Dit zorgde ervoor dat de ouders van Denswil vanaf het begin kritisch waren. 'Ik kreeg van hen geen ruimte om te zwerven, anders pakten ze me direct aan.'

'Voor sommige jeugdspelers is een jeugdcontract het moment om nonchalant te worden en gas terug te nemen. Ze hebben het gevoel dat de buit binnen is en dat de toekomst zeker. Bij mij niet. Het werkte als een extra prikkel.'

Aanhaken bij het eerste - in tegenstelling tot zijn ooms - leek dit seizoen ook voor Stefano moeilijk te worden. Niklas Moisander was de onbetwiste verdediger links in het centrum, Mike van der Hoorn en Joël Veltman moest vechten om de plek van Toby Alderweireld. Toch besloot Denswil geduldig te blijven.

'Er kwamen aanbiedingen van andere clubs. Maar ik besloot toch te blijven. Ik kon met Jong Ajax nog in de Jupiler League spelen en daar mezelf bewijzen. Uiteindelijk was dat de beste optie. Door goede wedstrijden bij Jong Ajax kwam ik in beeld bij Frank de Boer.'

Denswil zelf probeert nuchter en gefocust te blijven, maar in z'n omgeving verandert er veel. 'Ik woon nog bij m'n ouders, tegenover een basisschool. Met grote regelmaat gaat de deurbel. Kinderen vragen om een handtekening of ze willen met je op de foto. Daarnaast vragen kinderen of ik een balletje met ze wil trappen. Dat doe ik geregeld. Heel leuk.'