Søren Lerby heeft zijn hardheid als voetballer altijd nodig gehad, zo vertelt hij het Algemeen Dagblad. De oud-Ajacied komt uit een tijd waarin er in de voetbalwereld een andere mentaliteit heerste en merkt op dat hij in zijn tijd bij Ajax wel een sterke mentaliteit móést hebben.

Bestel het nieuwe Ajax-uitshirt in de Ajaxshop!

'Ik sprak alleen Deens, maar al meteen riep ik ikke hebben als ik aangespeeld wilde worden', begint de Deense oud-voetballer van Ajax zijn verhaal. 'Mijn vader was een havenarbeider en had goed kunnen voetballen. Hij was mijn held en mijn opvoeding was ook wel om mijn mannetje te staan.'

Lerby stond erom bekend ver te gaan om succes te behalen als speler. Het is maar de vraag hoe hij het er vandaag de dag, nu er veel minder mag en er een vergrootglas ligt op de spelers, van af zou brengen. 'Schreeuwen mag al bijna niet meer. Maar ik speelde nooit een rol of zo. Ik kon het gewoon niet verkroppen dat mensen niet gefocust waren als voetballer. In topsport gaat het vaak om die laatste paar procenten. Die vormen het verschil tussen een leuke prestatie en bij wijze van spreken een wereldrecord. En daar ging ik ver in, dat klopt.'

'In 1980 speelden we met Ajax de halve finale van de Europacup I uit tegen Nottingham Forest', zo weet Lerby nog. 'We wandelden voor de wedstrijd het veld op, je kent het wel. Even de grasmat inspecteren, dat werk. Zag ik mijn ploeggenoot Wim Meutstege foto's maken van het stadion van Nottingham. Dat kon me razend maken. Halve finale Europacup I, man.'

Lerby merkt mentaliteitsverandering op

Dat er in het voetbal in z'n algemeenheid een andere mentaliteit heerste, blijkt uit een anekdote die Lerby even later deelt. 'Ik speelde ooit op één dag een interland met Denemarken in Dublin tegen Ierland en de achtste finale van de Duitse beker tegen VfL Bochum. Manager Uli Hoeness haalde mij gewoon met een privévliegtuig op in Ierland. Ik zou worden gewisseld als we twee goals voorstonden.'

'Na de 1-3 tegen de Ieren ging ik eruit', gaat hij verder. 'Eenmaal in Duitsland reden we naar Bochum, maar het verkeer rond het stadion stond muurvast. Ik heb de laatste 3 kilometer rennend afgelegd. Zag je die mensen kijken, haha. Ik heb nog een helft gespeeld. 1-1 en een replay. Gekkenwerk natuurlijk, maar dat kon toen nog.'