Lerin Duarte heeft een zware laatste fase gehad bij Ajax, zo vertelt hij in de nieuwe Voetbal International. De middenvelder kwam ooit als opvolger van Christian Eriksen, maar vertrok deze zomer transfervrij naar waar hij ooit vandaan kwam: Heracles Almelo.

'Toen ik net bij Ajax speelde, liep ik tegen AC Milan in de Champions League een enkelblessure op. En sindsdien is het niet meer goed gekomen', stelt Duarte vast. 'Ik ben mislukt. Dat is hard, maar zo is het wel. Waar het is misgegaan? Ik ga niet zeggen dat het alleen maar door blessures komt, echt niet. Dat zou te makkelijk zijn. De manier waarop Ajax mij heeft behandeld, is zeker niet goed geweest. Maar de manier waarop ik daar vervolgens mee ben omgegaan, óók niet.'

De spelmaker vindt dat men hem bij Ajax is 'vergeten'. Aan de start van zijn tweede jaar in Amsterdam riep Frank de Boer hem bij zich. 'Iedereen dacht dat hij me ging vertellen dat ik zou gaan spelen, maar hij zei dat hij me moest teleurstellen: het werd de tribune. En daar ben ik eigenlijk niet meer van afgekomen. Aanvankelijk trainde ik nog wel met de A-selectie, totdat ik op een dag voor één keer met Jong Ajax moest trainen. En daarna nóg een keer, steeds vaker. Voordat je het weet, speel en train je altijd met het tweede en ben je weg bij het eerste.'

Duarte had het mentaal lastig en werd naar eigen zeggen anders behandeld. 'Er kwamen scheve gezichten tussen mij en de staf. Ik had het idee dat ze me zochten. Via kleine dingetjes. Ik kreeg het gevoel dat ze me boos wilden maken, of me gekke dingen wilden laten doen. Bijvoorbeeld: ik had een jaar met de staf en fysio’s van het eerste gewerkt, maar toen ik bij Jong Ajax zat, groetten sommigen me niet eens meer als ik ’s ochtends op de club kwam. Ik snap dat niet. Ik ben toch niet ineens een ander persoon? We hebben toch geen ruzie? Behandel me dan ook niet anders. Het waren geen grote dingen, maar ik reed daardoor wel elke dag met een klotegevoel naar de club.'