Voormalig Ajax-buitenspeler Daniel de Ridder vindt niet alles aan de voetbalwereld perfect. De Amsterdammer stopte al op vroege leeftijd met voetballen en is tegenwoordig analist bij de NOS. 'De meeste voetballers gaan gewoon door in het voetbal. Eigenlijk logisch. Maar ik wilde ook breken met die wereld. Al deed dat wel pijn', vertelt De Ridder in een interview met De Volkskrant.

Toch besloot De Ridder al op 31-jarige leeftijd te stoppen met voetbal. Hij legt uit waarom. 'Omdat ik er toch een haat-liefdeverhouding mee heb. Omdat het toch ook wel een vervelende wereld is. Een harde wereld', zegt De Ridder, die vertelt wat er zo precies vervelend is aan de voetbalwereld. 'De vluchtigheid. Die natuurlijk inherent is aan een sport waarin je maar zo weinig tijd hebt je te bewijzen, survival of the fittest. Uiteindelijk ben je een product op de markt van vraag en aanbod. Het is ook een vrij macho wereld.'

De Ridder heeft ook andere interesses buiten het voetbal en daardoor had hij niet altijd met iedere teamgenoot even goede gesprekken. 'Niet elke club is zo. In de kleedkamer zijn er ook spelers met andere interesses, maar het gaat snel over bepaalde cliché-onderwerpen, natuurlijk', aldus De Ridder, die in het afgelopen seizoen meeliep bij de Ajax Vrouwen, maar voorlopig geen trek heeft in een trainersloopbaan.

De voormalig aanvaller heeft een anekdote waaruit blijkt dat hij ook andere dingen belangrijk vindt dan het voetbal. Op elfjarige leeftijd kon hij namelijk bij Ajax gaan voetballen, maar op diezelfde leeftijd kon hij ook het vwo gaan doen. 'Ik bezocht een open dag van het Vossius Gymnasium, waar twee vrienden van me heen gingen en ik dacht: ik ga het gewoon doen. Ik moet dat kunnen. Terwijl iedereen om me heen zei: jezus.'

De Ridder wilde op een gegeven moment zijn gymnasium ten koste van alles afronden en de reacties bij Ajax waren toen weleens tegenstrijdig. 'Dan moest ik spelen en zegde ik weleens af, voor een proefwerk. Dat viel niet altijd goed bij de trainers: "Wat vind jij nou belangrijk?" En ergens was Ajax bij mij ook het hoogste goed. Ajax 1: het hoogst mogelijk bereikbare. Alleen: ik wilde óók dat gymnasiumdiploma. Het was zwaar beide te halen. Ik stond om 6 uur 's ochtends op en ging om 1 uur 's nachts naar bed. Doorzettingsvermogen, dat heb ik wel.'