Iedereen heeft wel een favoriete Ajacied. De één houdt van die ene speler met een fijne steekpass, de ander kan genieten van een verdediger die al zijn duels wint. Het verhaal achter die populaire voetbalnamen is echter lang niet altijd bekend. In de rubriek 'Het Verhaal Achter' gaan we op zoek naar de achtergrond van jouw favoriet. In deel 9: Daley Sinkgraven, lolbroek en bescheiden tegelijk.

Voor het verhaal achter de linksback van Ajax moeten we naar Meppel, waar Daley bijna zijn hele leven heeft gewoond. Na een uurtje sturen over de A28 en een zigzag door de gezellige wijk, belanden we bij een prachtig huis, waar de hele familie ons al op staat te wachten met een "Meppeler Beukje". Het blijkt de lokale versnapering, waarvoor we nu zo weer de auto zouden pakken. Met vader en oud-voetballer Harry, moeder Mirjam en zusje Jade praten we ruim een uur lang. 'Hij kon op sportgebied eigenlijk alles.'

Waar het normaal gesproken eerst een kwartiertje gaat over het karakter van de speler, hebben we het in Meppel bijna meteen over sport. Niet zo gek, want Daley komt uit een echte sportfamilie. Vader Harry was ooit prof bij FC Groningen, Cambuur en PEC Zwolle en daarna werd hij trainer. De drie zussen van Daley (Indy, Esmee en Jade) en moeder Mirjam zijn ook fanatiek. 'Iedereen in ons gezin sport, van kleins af aan. De middelste en de jongste voetballen en de oudste heeft altijd gehockeyd. Volleybal, zwemmen, karate, Daley’s zussen hebben het allemaal wel gedaan. Alles draait hier wel een beetje om het weekend. Daley was de meest getalenteerde sporter die het meest in de schijnwerpers stond, maar daar hebben we in ons gezin nooit moeilijk over gedaan. Hij is heel goed, maar hier ben je gewoon één van ons zessen, niet meer en niet minder', begint Harry.

Daley met zijn zusjes (links), bij het voetbal met zijn vader (rechtsboven) en gezellig met de hele familie (rechtsonder).

'Het is wat betreft tennis bij die paar keer gebleven'
'Toen hij drie jaar oud was, speelde hij al bij de kabouters in Beilen', vervolgt vader Sinkgraven, die vertelt dat Daley in Assen werd geboren, kort in Beilen woonde, daarna naar IJsselstein verhuisde en in Meppel verder opgroeide. 'We vroegen of hij een keer mee mocht doen en de trainer zei: "Ja hoor, als hij niet in de weg loopt". Daarna is het snel gegaan. Ik weet nog wel dat we tijdens de vakantie op het strand in de branding met een bal stonden te oefenen. De één gooide aan en de andere deed een omhaal. Bij mij lukte dat niet, maar bij Daley wel. Na de vakantie speelde Daley een wedstrijd bij Alcides en er kwam een voorzet, waarbij Daley zo die omhaal gebruikte en de bal strak in de kruising schoot. Een soort omhaal á la Van Basten. Hij was toen acht jaar, ongelofelijk.'

Maar Daley kon meer. 'Mijn oudste dochter zat hier in Meppel op tennis. Ze waren aan het dubbelen, maar er was één kind ziek. Daley zat te kijken en de lerares vroeg of hij niet even wilde invallen. Op vakantie gingen we weleens tennissen, dus dat had hij al vaker gedaan. Hij deed mee en sloeg de ballen zo goed, dat de lerares hem eigenlijk wilde uitnodigen om te komen meetrainen. Dat deed hij en toen kregen we al snel een telefoontje van een coach die ging over de regio Noord-Nederland. Hij was van de bond en hij vroeg zich af of Daley regionaal wilde trainen. Hij had toen één keer meegedaan. Ze vroegen hem hoe lang hij al tenniste, dus wij zeiden: "Nou, niet…" Ik heb Daley gevraagd wat hij wilde, want ik vond alles prima, maar hij zei meteen dat hij wilde voetballen. Het is wat betreft tennis bij die paar keer gebleven. Hij is gezegend met een goede coördinatie. Ja, dat is puur talent.'

Ook moeder Mirjam weet nog goed dat Daley van alle markten thuis was. 'Al sinds hij klein was, had hij niet heel veel andere hobby's dan voetballen, maar hij kan alle balsporten heel goed. Als je hem een hockeystick geeft, staat hij zo tik-tak met dat balletje te pielen. En je zou hem eens op een trampoline moeten zien, dat is niet normaal. Wat hij daar allemaal op kan; de flikflak, dubbele salto’s en alles achter elkaar aan. Als hij er nu op gaat staan, doet hij dat zo. Hij is zelfs een keer van het schuurtje af gesprongen; matras op de trampoline en dan sprongen ze van het dak.' Harry: 'Hij was wel een beetje ondeugend en hield van kattenkwaad. Wij kwamen thuis van visite en onze buren vertelden het aan ons. Dus ik gekscherend naar Daley: "Moet jij mij niet iets vertellen? Ik heb een kennis bij de Rabobank in het gebouw achter ons huis, die werkt op de hoogste etage en die zag jou springen vanaf het dak." Dat kon natuurlijk nooit, maar hij zat me aan te kijken, geloofde ook niet dat dat kon, maar heeft toen wel gezegd dat het waar was.'

Daley op de tennisbaan en rechts op de stier, onder toeziend oog van zijn ouders en zusjes.

'Anders vindt hij er geen reet aan en doet hij het ook niet meer'
Wie ook op het dak zat, was beste vriend Mark, die in groep 2 en 3 bij Daley in de klas zat, waarna Daley in groep 3 bleef zitten. 'Hij was niet zo van het leren en stak er niet zoveel tijd in', lacht Mark. 'We hadden altijd wel een goede band, nu nog steeds. Onze ouders waren goed bevriend met elkaar en we hebben buiten samen veel gevoetbald. Als we dat niet deden, gingen we kwajongens-dingen doen, zoals pijltjes of erwten schieten. Dat was vrij onschuldig hoor, al weet ik nog wel dat we bij de buren een keer met pvc-buisjes besjes hadden geschoten. Ik moest die avond trainen en de buurman was natuurlijk hartstikke boos. Daley moest toen alles alleen schoonmaken en ik kwam er goed vanaf.'

Volgens zijn ouders en Mark is Daley echter vooral een rustige jongen, die heel erg bescheiden kan zijn. Alleen in vertrouwelijke kringen komt hij los. Bijvoorbeeld tijdens een avondje met vrienden op de bowlingbaan of in Meppel thuis. Mark: 'Hij kan wel grappig zijn tegenover zijn zussen, al heeft Harry hem ook weleens teruggepakt en met zijn hoofd in een taart geduwd. Met zijn zussen en ouders kunnen we weleens helemaal stukgaan.' Moeder Mirjam: 'Hij heeft van die droge humor, wat er op het moment zelf uitkomt. Dan doet hij iemand na als er iemand gek begint te lachen en dan houdt hij niet meer op. Iedereen ligt dan helemaal dubbel.'

'Hij wil ook overal een wedstrijdje van maken', vervolgt Mirjam. 'We waren aan het bowlen en dan wil hij wel graag winnen. Dan loopt hij een beetje arrogant weg als hij alle tien de kegels omgooit… Met een spelletje Monopoly wil hij ook wel graag winnen, anders vindt hij er geen reet aan en doet hij het ook niet meer. Hij is niet echt een spelletjesmens, wel kijkt hij als filmkenner veel films.' Harry: 'En je moet eens een keer kijken als ze hier gaan Mario Karten. Nou, dan zitten ze te schelden en te schreeuwen. Of ze gingen bij iemand thuis FIFA doen en dan staat Daley uitdagend te juichen en door de kamer te rennen als hij scoort. Dat is leuk om te zien, soms hoef je dan niet eens naar het beeldscherm te kijken.'

Daley met Mark. Links nog vrolijk op de schommel, rechts na de wedstrijd, waarbij Daley Mark heeft verslagen.

'Toen vroeg hij voor de grap of hij hem in elkaar moest slaan'
Als het op vrienden en familie komt, blijkt Daley beschermend en loyaal, zo vertelt zijn zusje Jade. 'Hij is een heel lieve broer. Op de basisschool was er een jongen die het met mij had uitgemaakt en toen vroeg hij voor de grap of hij hem in elkaar moest slaan.' Harry haakt in: 'Hij wilde even laten zien dat hij er was voor zijn zusjes. Dat heeft ook te maken met het feit dat ik de laatste jaren in het buitenland (in Canada, China en Saoedi Arabië red.) heb gewerkt. Als ik dan wegging, zei ik tegen Daley dat hij degene was die de boel moest regelen thuis. De boel in de gaten houden en goed voor zijn zusjes zorgen.' Jade: 'Hij wil altijd wel wat doen als ik bij hem ben, we blijven regelmatig logeren. Vroeger was er heel veel ruzie thuis, bijvoorbeeld over de afstandsbediening, maar dat is wel veranderd.'

Zijn zussen zijn vaak bij hem, maar ook Vaclav Cerny en Richairo Zivkovic komen geregeld over de vloer. 'Die wonen dichtbij hem', legt Mirjam uit. 'Volgens mij gaan ze bij Ajax na het trainen alleen niet snel iets met elkaar doen. Ze hebben veel eerder een vriendin en met vrijgezelle jongens ga je toch wat sneller iets samen doen. Dat was bij Heerenveen anders, toen woonden alle spelers bij elkaar in één straat. Al komen er nu ook niet echt meer mensen bij, Daley is wel heel hecht met zijn vijf vrienden.' Mark is er daar van jongs af aan één van. 'We waren allebei fan van Ajax, dus dan gingen we samen kijken. Daley had wel wat dingen van Ajax op zijn kamer, ja.'

Hoewel ze al jaren heel close zijn, speelden Mark en Daley in de jeugd nooit samen bij dezelfde club. Daley kwam uit voor Alcides, Mark speelde bij MSC. Later ging Daley naar Zwolle, kwam hij daarna al snel in de D1 van Heerenveen terecht en begin 2015 belandde hij bij Ajax. Mark: 'We hebben in de D1 weleens tegen elkaar gespeeld. Wij kwamen vrij snel voor met 2 of 3-0 en dus zei ik in het veld tegen Daley dat het lekker ging. "Wacht maar", zei hij en toen de scheids affloot, had Alcides gewoon met 4-3 of 5-3 gewonnen. Daley had drie of vier keer gescoord. We speelden vroeger vaak samen met jongens uit de buurt en Daley wilde altijd één tegen één doen. Maar ik kon slecht tegen mijn verlies, dus wilde ik dat op een gegeven moment niet meer, omdat hij altijd won. Hij stak er met kop en schouders bovenuit. Hij was klein en moest het wel echt van zijn techniek hebben, maar hij had het spelletje ook al wel heel snel door. Als hij verloor, was hij wel teleurgesteld, maar niet zo erg als dat bij mij was. Maar hij won natuurlijk ook altijd, dus dat scheelde. Als we samen gingen voetballen, was ik er op een gegeven moment altijd wel klaar mee, maar Daley wilde altijd door. Hij had veel energie.'

Sinkgraven bij zijn huis in Meppel over onder meer Ajax. Let op zijn glimlach.

'Als je dat nog één keer doet, sla ik je ruiten in'
Dat blijkt ook uit de gymlessen van vroeger. Volgens Mirjam dachten mensen zelfs even dat Daley ADHD had. 'Hij kon in groep 1 en 2 niet stilzitten. In die groepen heb je een beloningssysteem dat je een sticker of een vlaggetje krijgt als je iets goeds hebt gedaan, maar Daley mocht als beloning iemand uitkiezen en dan vijf minuutjes rondjes rennen op het schoolplein. Dan was hij zijn energie weer even kwijt. Als ze gymnastiek hadden, was iedereen na afloop moe, maar Daley stond erbij van "dat was de warming-up, wanneer begint de gym?" Na de gymles mocht hij ook altijd nog even rondjes rennen. We zijn naar een psycholoog geweest en Daley zat naast ons. De dokter zag meteen dat hij geen ADHD had. "Dan had hij de kasten hier al leeg getrokken", zei hij.'

Harry komt met een treffende anekdote: 'Daley was nog een heel klein kereltje toen we eens zaten te eten in IJsselstein. Hij zat bij zijn moeder op schoot en die zat hem een beetje te plagen en in zijn zij te porren. Maar zijn moeder had een bril op, dus toen Daley er klaar mee was, draaide hij zich om en zei hij: "Als je dat nog één keer doet, sla ik je ruiten in." We lagen helemaal in een deuk. Hij was net drie jaar oud. Als ik dat nu tegen hem zeg, moet hij altijd lachen. "Heb ik dat gezegd?" Het is gewoon een mooi ventje. Hij is vrolijk, sportief, loyaal en bescheiden. Als je kijkt op foto’s, lacht hij ook bijna altijd. Het is een vrolijke jongen, die er plezier in heeft.'

Met dezelfde lach op zijn gezicht ging Daley ook altijd naar voetbaltrainingen. Mirjam: 'Op de lagere school hadden ze nog geregeld verjaardagsfeestjes en Daley kon dan niet komen, omdat hij moest trainen. Hij zei dat dan gewoon tegen die jongens of de ouders. Die kwamen dan weleens naar mij met de vraag of Daley niet eens een training kon overslaan, want dat vonden ze maar flauwekul. Maar als Daley niet kwam bij Heerenveen, speelde hij niet. Dat was ook nooit een issue voor hem, hij moest trainen en dat was gewoon zijn ding. Ik heb hem er nooit over gehoord dat hij liever naar een feestje wilde en daardoor hebben we hem ook nooit hoeven pushen. Hij was ook al met een bal bezig toen hij in de wieg lag. Het was altijd voetballen, aan de Lego of de Playmobil kregen we hem niet. Als hij vrij was, ging hij altijd met vriendjes voetballen, want toen had je natuurlijk nog geen Playstation.'

Daley Sinkgraven; bijna altijd vrolijk.

'Als zijn auto op de oprit staat, kun je de kaartjes al wel klaarleggen'
Maar ook Daley gaat mee met de moderne tijd. Hij is inmiddels wel te porren voor een potje FIFA en ook het uiterlijk werd met de jaren steeds belangrijker, weet moeder Mirjam nog. 'Hij is best wel ijdel, hij vindt het heel belangrijk om er leuk uit te zien. Dat is eigenlijk altijd al wel, ik denk dat hij langer in de badkamer staat dan de meiden. Vroeger zat er weleens één plukje haar verkeerd en dan gingen we weer.' Dat kan vriend Mark beamen: 'Zijn haartjes moeten altijd wel goed zitten en als ze niet goed zitten, heeft hij een pet op. Hij gaat geregeld naar de kapper en zijn kleren en schoenen moeten altijd goed zijn.'

Niet zo gek, aangezien Daley al van jongs af aan voor de camera moet staan. 'Ze gingen een keer een filmpje maken toen hij in de D of C zat bij Heerenveen', vertelt Mirjam daarover. 'Dan kwam hij met die grote voetbaltas uit het busje en toen gaf hij een interview. Daley deed zijn ding en gaf overal keurig antwoord op. Daarachter liep een jongen uit Steenwijk en die zei later: "Wat belachelijk dat ze Daley vragen, waarom word ik niet gevraagd?" Toen zeiden de trainers ook meteen: "Nou, bijvoorbeeld hierom." Dat waren jongens die zich al heel wat voelden en Daley was altijd heel rustig. Hij is nooit opschepperig geweest.'

Misschien wel daarom dat er wat fans op de stoep staan als Daley zijn Mercedes van Ajax op de oprit heeft staan in Meppel. 'Als zijn auto op de oprit staat, kun je de kaartjes al wel klaarleggen', beaamt Mirjam. 'Dat is ook niet erg, maar Daley is voor ons gewoon Daley en we weten ook niet beter. Ik vind het wel vreemd dat je met Kerst in Sneek staat en je staat in de lobby wat te drinken en je ziet iedereen kijken. Later lees je op Twitter dat een jongetje zegt dat hij foto's heeft gemaakt met Daley. Hij ging steeds dichterbij hem staan en zijn moeder maakte foto's. Zijn populariteit is enorm gestegen, daar heeft de transfer naar Ajax natuurlijk bij geholpen.' Harry: 'Je mag er trots op zijn, want het is hartstikke leuk.'

Sinkgraven als jong broekie voor de camera bij SC Heerenveen.

'Hij zei toen hij klein was al dat hij naar Ajax wilde'
De stap van Heerenveen naar Ajax was sowieso een droom die werkelijkheid werd. 'Hij zei toen hij klein was al dat hij naar Ajax wilde en daarna naar Barcelona', vertelt Mirjam, die wel benadrukt dat de stap om linksback te worden met vallen en opstaan ging. Helemaal omdat hij al vaker op andere posities werd geposteerd. 'In het begin vond hij het wel moeilijk. Dan zei hij: "Nog even en dan sta ik op keep".' Harry: 'Hij is altijd middenvelder geweest, maar kan op meerdere posities spelen. Hij heeft nooit linksback gestaan, nee. Ook nooit uit nood. Alleen op de training stond hij al vaak linksback en hij zei weleens tegen mij dat hij niet snapte wat Ajax precies wilde. Ik zei tegen hem dat ze er misschien een bedoeling mee hadden en dat hij gewoon zijn best moest doen. Toen kwam dit eruit rollen.'

Sowieso was het volgens Harry niet altijd rozengeur en maneschijn bij Ajax. Zo moest Daley tijdens de dramatisch verlopen kampioenswedstrijd tegen De Graafschap voor het eerst dat seizoen op de tribune plaatsnemen. 'Daar baalde hij echt van, dat deed hem pijn', stelt Harry, die wordt aangevuld door zijn vrouw: 'Dan heb je het hele jaar gespeeld of op de bank gezeten en dan zit je de allerlaatste wedstrijd op de tribune. Na die wedstrijd was hij ongelofelijk kwaad, want alles kwam samen. Verder is hij niet vaak boos. Hij heeft bij hem thuis wel een boksbal hangen, misschien slaat hij daar zijn frustratie op los.'

'Daley is heel serieus met zijn vak bezig', zegt Harry tot slot. 'Als hij ergens last van heeft, gaat hij naar de fysio en Heerenveen heeft hem ook altijd goed begeleid. Misschien dat hij daarom nooit blessures had. Ik heb er veel respect voor, hij maakte lange dagen. Hij werd 's morgens om 07.00 uur in de wijk opgehaald met een busje en 's avonds om 19.00 uur was hij weer thuis. Hij is sterker dan menigeen denkt. Ik lees weleens dat hij geen duelkracht heeft, maar dat heeft hij wel. Daley is niet heel groot, maar wel heel pezig. Hij is sterk in het duel, maar in Nederland is er sprake van een na-aperscultuur. Als één iemand roept dat hij in de duels sterker moet worden, kan hij ineens niet meer duelleren. Hij kan dat wel degelijk.' Een vrolijk, ambitieus bijtertje zonder kapsones, zo blijkt als het gesprek erop zit. Daley Sinkgraven staat mede dankzij zijn afkomst altijd met beide beentjes op de grond.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)
Sjors van Veen (Twitter: @SjorsvanVeen | e-mail: sjorsvanveen@live.nl

Lees meer 'Het Verhaal Achter':

Deel 1: Frenkie de Jong
Deel 2: Vince Gino Dekker
Deel 3: Kasper Dolberg
Deel 4: Kaj Sierhuis
Deel 5: Lasse Schöne
Deel 6: Matthijs de Ligt
Deel 7: Donny van de Beek
Deel 8: Jeffrey de Lange