Het Verhaal Achter: Jeffrey de Lange

31 januari 2017 23:55 door SJvanveen 2

Laatst geüpdatet 14/02/2021 15:42

Iedereen heeft wel een favoriete Ajacied. De één houdt van die ene speler met een fijne steekpass, de ander kan genieten van een verdediger die al zijn duels wint. Het verhaal achter die populaire voetbalnamen is echter lang niet altijd bekend. In de rubriek 'Het Verhaal Achter' gaan we op zoek naar de achtergrond van jouw favoriet. In deel 8: Jeffrey de Lange, keeper sinds zijn geboorte en hét gedreven kind van de club.

‘Of ik het principe ken van Het Verhaal Achter? Nou, jullie komen langs, zuipen alle koffie op, vreten de koektrommel leeg en vragen ons het hemd van het lijf, haha.’ Vader John de Lange zet al bij de uitnodiging de toon voor een vrolijk gesprek over zijn zoon Jeffrey. Hij wacht ons bij aankomst in woonplaats Zwanenburg op in de deuropening met een sigaartje en het welkomstcomité binnen bestaat uit moeder Simone, opa en twee blije honden. We gaan zitten op de bank, de schotel met gevulde koeken en cakejes staat inderdaad keurig op tafel en we zetten de recorder aan voor de opname.

‘Het keepen komt bij mij vandaan’, begint pa John. ‘Ik heb altijd gekeept, net als mijn vader. Jeffrey ging van jongs af aan met mij mee als ik moest voetballen bij DWS. Ik was een van de ouderen van het elftal en had als enige kinderen. Jeffrey was drie of vier jaar oud en hij had een eigen plek in de kleedkamer, helemaal in de hoek. Had mijn vader geregeld, zoals hij altijd alles bij DWS regelde. Voor Jeffrey en zijn zus was dat ook het ontstaan van zijn bijnaam, opa Bobo. Jeff liep altijd gewoon door de selectie heen en tijdens de wedstrijden lag hij met een bal achter het doel. Zelf is hij begonnen bij de mini’s van NAS F3. Een jaar later speelde hij als eerstejaars F-pupil in de F1 van Zwanenburg. Jeffrey had uitstraling en was totaal niet bang. Hij ging het al een beetje neerzetten, want ik was een coachende keeper en kinderen gaan zich toch spiegelen.’

Jeffrey als kleine jongen. Links in het shirt van DWS, rechts het bewijs dat hij al snel met de bal speelde.

‘De uitnodiging van Ajax hebben we met Sinterklaas ingepakt’
Toen hij zeven was, stond Ajax al op de stoep. John: ‘De scouting was snel gebeurd. Jan Splinter had bij de trainingen en wedstrijden gekeken en het was hem vrij snel duidelijk dat Jeff goed genoeg was. De uitnodiging van Ajax hebben we met Sinterklaas ingepakt. Jeffrey pakte de brief uit, waarin stond dat hij bij Ajax mocht komen voetballen. Het was een makkelijke keuze, al reageerde Zwanenburg wel wat geïrriteerd. Ze vonden het belachelijk dat je een kind van zeven al naar een BVO liet gaan. Ze dachten dat Jeffrey binnen de kortste keren weer terug zou komen, maar dat gebeurde niet, hij zit er nu nog steeds.’

Vader De Lange vervolgt: ‘Hij had van jongs af aan al een bal in zijn handen. Natuurlijk voetbalde hij wel, maar hij wist al vrij snel dat hij keeper wilde worden. Teams zoals F3 of F4 hebben meestal moeite om een keeper te vinden en gaan daarom rouleren, maar Jeffrey wilde meteen op doel.’ Dat beaamt ook Dennis Bruijn, jeugdtrainer van Jeffrey bij NAS F3 en vader van oud-Ajacied Jordy Bruijn. ‘Het keepen werd al vanaf het schoolvoetbal in groep één een serieuze zaak, iets té serieus dacht ik eerst. Ik wilde als trainer namelijk ook dat Jeffrey leerde voetballen met zijn voeten. Dat hebben we geprobeerd, maar er was geen houden aan, hij wilde keepen. Als een tijger stond hij in de goal, hij was voor niets en niemand bang. Als hij een bal tegen zijn neus kreeg, schudde hij even zijn hoofd en ging hij weer door.’

‘Het voetballen aan de bal zou een uitdaging worden, omdat hij eigenlijk nooit veel had gevoetbald’, vervolgt Bruijn. ‘Maar gelukkig kon hij op zeer jonge leeftijd bij Ajax terecht, waar ze hem op dit punt hebben kunnen trainen. Ik heb de laatste jaren veel wedstrijden van Ajax gezien en Jeffrey was nog steeds dezelfde leeuw in de goal, alleen dan verzorgd meevoetballend. Hij is gedreven, dat had hij al in F3. Hij volgde extra keeperstrainingen en draaide extra uren om mindere vaardigheden onder de knie te krijgen. Jeff was een heerlijke speler om erbij te hebben, hij heeft nooit geklaagd en dat tekent zijn persoonlijkheid.’

Jeffrey als doelman in zijn jonge jaren. Uiteindelijk in het Ajax-shirt.

‘Dan zitten ze mee te lallen met echt de slechtste Nederlandse bagger’
‘Hij heeft een warme persoonlijkheid, is zelfstandig, is sociaal en staat voor iedereen klaar. Hij heeft zich in elf jaar prachtig ontwikkeld’, spreekt moeder Simone trots. Ze wordt aangevuld door John: ‘Jeff is een familiemens, hij wil graag gezelligheid om zich heen, maar is geen stapper. Hij is wel een keer uit geweest, maar dan komt hij gewoon om half een thuis. We zijn ook weleens wezen kijken bij de oude F1 van Zwanenburg, waar ze nog lekker voetballen voor de gezelligheid. Dan zegt Jeffrey: “Ik heb andere keuzes gemaakt.”’

‘Hij was een zeer verlegen en stille jongen’, weet André Gerritsen nog. Gerritsen was de eerste keeperstrainer van Jeffrey en hij heeft nog steeds veel contact met hem. ‘Hij wilde nooit als eerste aan een oefening beginnen, dan liet hij anderen voor gaan. Dat is wel veranderd, al is hij nog steeds dezelfde jongen als toen. Hij is de ideale schoonzoon en er zit een goede kop op die gozer. Af en toe mag hij wel een beetje brutaler worden en een straatschoffie zijn. Hij zal in het doel nooit uit zijn plaat gaan, maar soms moet hij dat wel doen om voor zichzelf op te komen. Maar hij is een leuke, lieve, aardige, zeer correcte en beleefde jongen, met een goede dosis humor. Hij kan ad-rem zijn en van die cynische, goede grapjes maken.’

Grappen en grollen doet Jeffrey ook met zijn vriendengroep en medespelers. Het inmiddels bekende ‘The Man’ (bestaande uit Jeffrey, Dani de Wit, Noa Benninga, Zian Flemming, Matthijs de Ligt, Carel Eiting en Kaj Sierhuis) loopt feestend door de spelersbus. ‘Dat is wel mooi’, lacht John. ‘Jeff heeft weleens verteld dat je in de bus twee groepen hebt. De ene groep luistert Guus Meeuwis en André Hazes en de andere groep luistert naar artiesten als Frenna en SFB. Eén keer waren ze op weg naar een uitwedstrijd bij NEC en zong The Man uit volle borst mee, met een polonaise door de bus. Ze gingen er bij NEC met 3-0 vanaf, dus dat mocht daarna niet meer van de trainer. Tegenwoordig rijdt Jeff regelmatig met Zian en Noa naar De Toekomst, altijd om negen uur, precies de tijd dat “Die Verrückte Halbe Stunde” begint op Radio 538. De eerste keer vroegen ze zich af waar ze naar aan het luisteren waren, maar op een gegeven moment gingen ze een eigen lijst maken. Nu luisteren ze iedere ochtend hun eigen “Halbe Stunde”. Dan zitten ze mee te lallen met echt de slechtste Nederlandse bagger.’

“Die Verrückte Halbe Stunde” van Jeffrey, Zian en Noa.

‘Heb één keer een regenjack weggegeven, daar is hij nog steeds boos om’
Zo verlegen is Jeffrey dus niet, blijkt ook uit meer verhalen van zijn ouders. Simone: ‘Hij wil er verzorgd uitzien. Als er een wedstrijd aan komt of er moet een foto gemaakt worden, dan gaat hij wel even naar Hanni Hanna. Hij heeft weleens een kapsel gehad dat ik er niet uit vond zien. Maar hij vond het dan geweldig, dus hoefde ik niet te zeggen dat het anders moest. Ik moest ook heel erg wennen aan die scheuren in de broek. Dan kocht hij een broek voor twintig euro en dan ging hij er zelf in zitten knippen. Als ik een broek voor hem kocht en hij vond hem niet mooi, dan droeg hij hem niet. Hij heeft ook een periode gehad dat hij een wit T-shirt kocht en er dan onderdelen van een zwart shirt op wilde naaien. Dan wilde hij dat leren, maar dat was een opvlieging. Als de nieuwe trainingskleding voor het nieuwe seizoen er is, zit ik een paar dagen alle broeken strakker te maken op de naaimachine. Hij geeft wel schoenen weg, maar geen kleding. Ik heb één keer een regenjack weggegeven, daar is hij nog steeds boos om.’

Jeffrey is zo gezegd erg gesteld op zijn voetbalkleren. John: ‘Vanaf de F1 bewaart hij alles, niks mag weg. We hebben hier vacuümzakken met complete trainingssets. Als hij het huis uitgaat, neemt hij dat maar mooi mee.’ Simone: ‘Een hobby van hem is ook schoenen verzamelen, dat is echt bizar. Hij gaat drie paar schoenen passen in de ochtend en het vierde paar kiest hij uit.’ Verder houdt Jeffrey van gamen, heeft hij een Pathé Unlimited-kaart, kijkt hij graag voetbal en Netflix of spreekt hij af met zijn goede vriend Xander van Groningen of andere vrienden. Ook het hebben en verzorgen van een aquarium kwam afgelopen zomer bij zijn hobby’s. ‘Wij waren in Frankrijk toen hij belde’, weet John nog. ‘Hij zei: “Ik wil een aquarium” en het kwam erop neer dat hij al in de winkel stond. Hij is wel iemand die, als hij iets bedenkt, het liever gisteren dan vandaag moet hebben. Toen we terugkwamen van vakantie had hij een aquarium staan. Later wilde hij een warmwateraquarium, dus het koudwateraquarium staat nu beneden. Hij is er boven zelf één aan het opbouwen met visjes en slakken. Als we samen televisiekijken, wil hij nu ook Discovery Channel zien. Programma waarbij ze aquariums bouwen zijn dan licht favoriet.’

De vissen uit zijn aquarium eet Jeffrey niet op, de zelfgemaakte kip op zaterdag wel. ‘Wat betreft taken in huis heb ik hem een beetje verwend’, geeft Simone toe. ‘Hij weet dat zijn moeder het doet, dus doet hij het niet. Toen wij op vakantie waren, heeft hij wel de was gedaan en hij vindt koken wel leuk. Dan gaat hij boodschappen doen en maakt hij op zaterdag pastasalade, pasta met kip of zoiets.’ John: ‘Hij maakt lange dagen bij Ajax en is laat thuis. In de kerstvakantie heeft hij ook nog gewerkt bij de vuurwerkwinkel, van halfacht ’s morgens tot halfacht ’s avonds. Dat was zwaar werk, aangezien er veel mensen zijn die van die grote pakketten kopen. Dat moest hij dan helpen tillen naar de auto. Ik zeg niet dat je er slechter van wordt. Hij heeft ook bij de Dirk van der Broek gewerkt en daar kreeg hij alle ruimte van de bedrijfsleider om te werken wanneer hij kon. Ik vond het belangrijk dat hij leerde om onder een baas te werken en eigen geld te verdienen. Ik kan hem sponsoren, dat is geen probleem, maar dit heeft hij helemaal zelf gedaan, net als bij de vuurwerkhandel en de keepersschool.’

De indrukwekkende schoenenverzameling van Jeffrey en zijn nieuwe hobby: aquariums.

'Van kippen eten in Bilbao tot een Adidasbroekje kopen voor Eiting op Mallorca'
Vader John richtte jaren geleden, samen met onder anderen Splinter en Rob Prevoo, de keepersschool Groot Amsterdam op. Jeffrey is er sinds zijn zestiende veel te vinden. Hij haalde de KNVB-cursussen “Pupillentrainer” en “Juniorentrainer”, nadat hij bij Ajax zijn mbo-diploma binnen had. In 2016 volgden de cursussen “Oefenmeester 3” en “Keeperscoach 2” en begon hij met “Keeperscoach 3”, die hij in 2017 hoopt te halen. ‘Daar is wel je brood in te verdienen, als je ook de “pro-licentie” haalt. We zochten nog een trainer en ik zei tegen Jeffrey dat hij het weleens mocht proberen. Hij kreeg de verantwoordelijkheid over een eigen groep en daarvoor maakte ik de trainingen op papier. De eerste keer gaf ik hem een thema en trainingsoefeningen die zelfs de A-junioren nog niet uit kunnen voeren. Ik wilde kijken of hij erover na zou denken. Hij printte het uit en zei: “Hier kan ik toch helemaal niks mee?” Daarna kwam hij met een aangepaste versie en was het prima. Het didactische zat er toen al in.’

Naast keeperstraining volgt Jeffrey samen met Joe van der Sar en Flemming een NTI-cursus Spaans. John: ‘Op een gegeven moment wilden ze toch wel iets gaan doen. Zian sprak het al, maar die is ook mega-intelligent. Ik zie nu cijfers terugkomen die hij nog nooit van zijn leven gehaald heeft. Op de middelbare school deed hij zijn ding, maar niet meer dan noodzakelijk. Hij was geen uitblinker, maar juist een beetje van de zesjescultuur.’ Dat kwam natuurlijk ook door Ajax, dat sinds zijn zevende een centrale rol speelt in het leven van Jeffrey. ‘Je zit in een vast stramien’, stelt pa De Lange. ‘Mede door Ajax is hij heel zelfstandig geworden en dat vind ik heel knap. Ik ben trots op hem, maar ook op mijn dochter Melanie, die inmiddels haar bachelor Engels en educatieve minor heeft en nu al weer bezig is met haar master. Het voetbal beheerst je leven, elf jaar lang ben je vijf keer in de week daar. Bij amateurs werd weleens wat afgelast, maar bij Ajax gaat alles door. We hebben geweldig mooie dingen meegemaakt met de ouders van onder andere Dani de Wit, Deyovaisio Zeefuik, opa’s en oma’s en Cock en Maureen van Kaj Sierhuis. Hij is zo trots dat hij met Dani en Deyovaisio al elf jaar bij Ajax speelt.'

Net als bij ouders van vorige delen “Het Verhaal Achter” merken wij dat je als ouder van de speler ook veel meemaakt. John veert op: ‘Het eerste jaar bij Ajax gingen we naar Texel. De ouders van Ramiz Zerrouki (na Ajax bij FC Twente) en Zeefuik gingen koken en de hele koelbox zat onder de nasi. Of dan hadden we een ander toernooi tijdens de Ramadan. Wij hadden de vader van Zerrouki en Annas Ahannach achterin, maar die mochten niets eten en drinken. Op het moment dat het donker werd, ging de kofferbak open en jeetjemina, wat daar allemaal tevoorschijn kwam. Echt, we hebben zulke mooie dingen meegemaakt. Van kippen eten in Bilbao tot een Adidasbroekje kopen voor Carel Eiting op Mallorca, omdat hij die vergeten was. Zulke reisjes neemt niemand je meer af. We gingen altijd mee, ook naar internationale toernooien met Ajax en het Nederlands elftal. We zijn weleens binnen twaalf uur naar Bilbao gereden of heen en weer naar Servië. Milaan, Dortmund, Parijs… Ik heb wel wat kilometertjes gereden. Als het kon, ging de hele familie mee.’ Opa valt bij: ‘Ik heb Jeffrey jarenlang naar de trainingen gebracht, dan stond ik op vrijdagavonden in de kou te kijken. Ik ging altijd met hem mee en iedereen mag weten dat hij bij Ajax speelt. Als ze gewonnen hebben in de Youth League, vertel ik dat wel bij de slager. Met de komst van de mobiele telefoon zat hij in de auto gelijk op zijn telefoon. Dat heb ik tegen hem gezegd: "Of we gaan gezellig doen en we gaan praten, of anders ga ik je niet meer brengen." We gingen gezellig doen en hebben heerlijk over van alles met elkaar kunnen kletsen.’

‘Of we gingen met de hele familie skiën’, neemt John weer over. ‘Jeffrey moest op dinsdagavond voetballen tegen Feyenoord en daarna hebben we onze spullen gepakt in Amsterdam en zijn we om elf uur naar Lermoos in Oostenrijk gereden, de hele nacht door. De volgende ochtend kwamen we om zeven uur 's ochtends aan, dus belde ik mijn zwager.

- “Hoe is het?”
* “Ja, prima. Ik ga zo even broodjes halen, waar ben jij?”
- “Nou, ik sta bij je voor de deur.”
* “Huh? Is er iets met mijn huis dan?”
- “Nee, kijk maar uit het raam.”

Nou, ze keken ons verbaasd aan… We hebben nog van alles moeten regelen om daar een nachtje te kunnen slapen, maar we hebben die hele dag geskied. De volgende dag hebben we nog een halve dag op de piste gestaan en toen zijn wij weer terug naar Nederland gereden, want Jeffrey moest donderdagavond weer trainen.’

Jeffrey met Jan Splinter (links), aankoop Vaclav Cerny bij zijn eerste toernooi (midden) en Dani de Wit.

‘Eerste reacties uit ziekenhuis waren dat hij nooit meer kon voetballen’
Trainen, keihard trainen moest Jeffrey nadat hij in november van 2013 een zware en onbekende blessure opliep. John: ‘Hij brak twee keer een vinger, maar de ergste blessure was die aan zijn bekken, uit bij FC Utrecht. Er was niets aan de hand, Jeffrey kreeg een terugspeelbal, hij opende en stapte in om de bal weg te schieten en hij zakte zo in elkaar. Hij kon niet meer opstaan, niks meer. Toen medespelers hem optilden, schreeuwde hij het uit. Edwin van der Sar was er ook en die is meegelopen naar de prof-arts van Utrecht, die meteen zei dat het niet goed was. De spier die over je bovenbeen loopt, zit vast aan je bekken en die was met bot en al van zijn bekken afgescheurd. Zijn botten waren nog niet volgroeid en de eerste reacties uit het ziekenhuis waren dat hij nooit meer kon voetballen. De blessure was bijna niet bekend. We hebben er toen voor gekozen om de natuur zijn werk te laten doen.’

‘Dan stort je wereld in elkaar’, vervolgt John. ‘We hebben een rolstoel geregeld en op school heeft Ahannach (Almere City red.) hem al die tijd rondgeduwd. Ze zagen verbetering, maar dachten in het ziekenhuis dat hij niet meer op zijn oude niveau zou terugkeren. Linda en Erna van Ajax waren twee toppers die hem toen heel erg geholpen hebben. De periode van rust deed hem goed en op een gegeven moment mocht hij weer aan de slag. Hij heeft toen zo beestachtig hard getraind met onder meer Bram Som. Op de atletiekbaan sleepte hij met banden en elastieken de heuvel op. Hij had zo’n goede conditie dat hij het hele elftal al voorbij was. Hij had alleen wel een spier in zijn been die nog niets deed, deze had volgens de dokter een jaar nodig om weer op kracht te komen. Jeffrey kwam op een gegeven moment thuis en vertelde dat het niet goed was en dat hij pijn had. Hij had geen gevoel meer in zijn been, dus wij naar de fysio en die begon te lachen. De spier begon bij Jeffrey niet na een jaar, maar na al acht maanden weer te functioneren en omdat hij al die tijd niks had gedaan, voelde hij pijn. Hij heeft toen veel oefeningen gedaan om de spier zo snel mogelijk weer op niveau te krijgen. Hij heeft in die periode mentaal wel geleerd hoe je om moet gaan met teleurstellingen.’

‘Dan zou je de eerste keeper zijn die het vanaf de F1 tot een contract schopt’
Moeder Simone benadrukt dat Jeffrey sowieso houdt van de druk die het keepen met zich meebrengt. Altijd de concurrentie met andere keepers. ‘Ik vind het weleens jammer dat bij keepers fouten sneller worden benadrukt, maar daarom is hij ook keeper geworden.’ Dat doet hij overigens met aangepaste handschoenen. ‘Hij krijgt uitslag van Adidas-handschoenen. Hij is allergisch voor een bepaalde stof, dus zijn handschoenen moeten speciaal gemaakt worden door Adidas.’ John: ‘Hij heeft het goed. Een contract bij Nike en hij heeft een eigen Smart. Er zijn mensen die tonnen verdienen, maar hij komt niets tekort. Hij gaat weleens mee met Jong Ajax en dan praten jongens over de wedstrijdpremie, maar die krijgt hij niet. Ze praten over hoe hard hun Mercedes rijdt, Jeffrey had het over zijn Vespa of zijn Smart. Teamgenoten gingen op vrije dagen op vakantie, hij stond te werken in de vuurwerkhandel. Nogmaals: Daar word je niet slechter van hoor. Leer die kant van het leven ook maar eens kennen.'

Jeffrey is een kind van de club. Eentje die jarenlang vaste ballenjongen was in de Amsterdam ArenA. Waar de meeste ballenjongens op veertienjarige leeftijd stoppen om plaats te maken voor jongere spelers van Ajax, was Jeffrey altijd bereid om aanwezig te zijn als de nood hoog was. Tot zijn zestiende heeft hij regelmatig achter het doel gestaan. Hij maakte er volgens John nooit een probleem van dat hij in tegenstelling tot veel teamgenoten geen contract kreeg in de laatste periode bij Ajax B1 en de jaren bij A1. ‘Het is lastig en het voelt niet goed als je één van de weinigen bent, maar ik heb tegen hem gezegd: “Wat er ook gebeurt, jij kan zeggen dat je de hele opleiding hebt mogen doorlopen. Je hebt bij Jong mogen keepen, je hebt met het eerste elftal meegetraind en er zijn er maar heel weinig die dat kunnen zeggen. Als het je gegeven is om bij Ajax een contract te tekenen, dan zou je de eerste Ajax-keeper zijn die het vanaf de F1 tot een contract schopt. Mocht het niet zo zijn, dan neem je de opleiding mee in je rugzak en ga je verder." We zien wel wat er gaat gebeuren, het komt wel goed met Jeff', besluit John met een knipoog.