Columnist Rodney Rijsdijk duikt voor Ajax Showtime iedere maand in de krochten van zijn Ajax-bestaan. Voor deze aflevering dacht hij terug aan een achteraf peperdure 0-4 monsterzege in Rotterdam.

Nee. Zorgen maakten we ons nooit als we naar De Kuip moesten. We gingen altijd uit van een overwinning, of een gelijkspel als Ajax een slechte dag had. Ik ben negentien keer met Ajax in De Kuip geweest en heb Ajax daar nog nooit zien verliezen. Als Ajax daar in de periode 1995-2010 (de periode dat ik veel uitwedstrijden bezocht) een enkele keer verloor, was ik of met vakantie, of kon ik er om andere redenen niet bij zijn. Maar voor de rest, tijdens zowel klassiekers en bekerfinales: Ajax verloor daar dus nooit in mijn bijzijn.

Een memorabele klassieker was die van 22 oktober 2006. Een uitermate prettig herfstzonnetje scheen die dag op onze knarren en de stemming zat er uitstekend in bij ons in het uitvak. Dat kwam niet in de laatste plaats door de bekers cola die wij hadden gebacardiologiseerd met onze mee gesmokkelde drank. Supporters tegen elkaar inzingend, een zonnetje op de bol, een lekker drankje in onze handen en die maffe Rotterdamse chick die zoals elk jaar (we konden inmiddels toch wel spreken van een traditie) wild naar ons stond te schreeuwen, haar middelvinger aan ons toonde vanuit haar veilige thuisvak en vervolgens wild dansend haar tetten liet zien. Kortom, alle ingrediënten voor een fijne Klassieker (de enige echte die we hebben in Nederland) waren ruimschoots aanwezig.

De wedstrijd begon en al snel kreeg Ali Boussaboun, de ietwat loensende spits van Feyenoord, een dot van een kans. Hij ging alleen op de goal af, maar Maarten Stekelenburg redde attent en het zou ook gelijk de laatste keer zijn dat hij deze wedstrijd echt handelend moest optreden. Het was daarna namelijk eenrichtingsverkeer richting de goal van Feyenoord-doelman Henk Timmer. Twee keer Klaas-Jan Huntelaar en twee keer Kenneth Perez zorgden voor een score van 0-4. Dat was ook gelijk de eindstand. De 0-4 stond na een uur al op het bord. Na de 0-4 hadden veel Feyenoordfans wel genoeg gezien en toen de scheidsrechter voor het eindsignaal floot was het stadion al halfleeg, of zo u wilt: nog halfvol. Het normaal toch altijd zo ongelooflijk hondstrouwe Rotterdamse Legioen was inmiddels massaal afgetaaid richting huis, kroeg of afhaalchinees of hing al huilend aan de telefoon bij Stichting Korrelatie. ‘Het Legioen is met pensioen!’ scandeerden we vanuit het bezoekersvak GG.

Al met al klinkt dat dus als een topdag, zou je zeggen. Echter, wie zijn of haar geld er op durft te zetten dat wij zingend, lachend en in polonaise de trein weer in zouden lopen, is z’n poen kwijt. Wij waren na afloop namelijk bloedchagrijnig. De 0-4 was namelijk een uiterst povere weergave van de krachtsverhoudingen op het veld. Ajax miste bizar veel kansen en geen lullige kansjes, maar echt ‘honderd procentjes’. Iedereen die de wedstrijd heeft gezien weet het: als Ajax ooit met een historische 0-10 in Rotterdam had kunnen, of eigenlijk, had moeten winnen, dan was het op deze dag. Het had iets surrealistisch: met 0-4 de aartsrivaal van de mat getikt en toch was de sfeer in de trein alles behalve uitgelaten. Eerder een beetje bedrukt. De teleurstelling droop van de gezichten af. Niemand was echt blij, heel bizar.

Een aantal dagen na het ‘Debacle van Rotterdam’ verzamelden we in de kroeg op de Nieuwmarkt, waar we altijd afspraken voor een slootje bier alvorens we naar de ArenA gingen. Een doordeweeks potje tegen Heerenveen thuis stond er op het programma. We waren nog steeds een beetje mopperig over de zondag ervoor. Even later kwamen er jongens de kroeg in die op die dag ook in De Kuip waren geweest. Ook zij waren nog steeds pischagrijnig, dus het lag niet ons. Hoe terecht ons chagrijn over die magere 0-4 in De Kuip achteraf was, bleek op de laatste speeldag van het seizoen. Ajax verloor de titel op één luizige goal. Al hadden de boys maar twee of drie van die acht dotjes op die mooie herfstdag verzilverd…

Voor aanstaande zondag, toevallig weer op 22 oktober maak ik me uiteraard weer geen zorgen, maar gezien de huidige vorm van ons aller Ajax zou ik nu in elk geval blind tekenen voor een lekkere 0-4!

(samenvatting voor app-gebruikers)

Lees meer van Rijsdijk:
Deel 1: Viva Europa League!
Deel 2: Een droomtrip naar Scheveningen