In de rubriek 'Uit het Oog' spreekt Ajax Showtime met oud-Ajacieden die hun sporen tegenwoordig elders achterlaten. Uit het oog dus, maar niet uit het hart. In deel 50 Roly Bonevacia, die momenteel uitkomt voor Al Tadamon.

Zijn start in de jeugdopleiding van Ajax was lastig, maar uiteindelijk pakte Roly Bonevacia zijn kans en behaalde hij het eerste elftal van de Amsterdamse club. De middenvelder kwam tot twee officiële wedstrijden in de hoofdmacht van Ajax. Na Nieuw-Zeeland, Australië, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten is Bonevacia nu actief in Koeweit. ‘Ik ga voor clubs en trainers die mij écht graag willen hebben, waarvan ik weet dat ik daar ga spelen.’

Bonevacia speelde in de jeugd van Reiger Boys in Heerhugowaard. Zijn naam werd doorgegeven aan een scout van Ajax en de middenvelder werd daarna uitgenodigd voor de talentendagen. In de zomer van 2001 werd hij aangenomen in Amsterdam. ‘Ik heb meegetraind met de E1 en zij speelden al op een groot veld. Ik kwam van een klein veld en ik was het he-le-maal kwijt.’ Binnen Ajax zag men de kwaliteiten en het talent van Bonevacia, maar was het tegelijkertijd ook duidelijk dat hij niet wist waar hij moest staan en lopen. ‘Je komt van een amateurclub, je speelt op een klein veld, je kunt vrijuit lopen en gaan en staan waar je maar wilt. Bij Ajax kom je in een team waar de boel gestructureerd is.’

Doordat Bonevacia niet zo goed wist wat hij moest doen, ging Ajax het gesprek aan met het talent en zijn ouders. ‘Zij zeiden toen: Is het wel een slim idee dat hij hierheen komt? We willen hem ook niet echt kapot maken. Uiteindelijk besloten we om het een jaartje aan te kijken. Als het liep, dan bleef ik en anders hield het op. Het ging goed en vanaf toen ging het alleen maar beter. Ik mocht blijven, maar de overgang van Heerhugowaard naar Amsterdam was voor mij de grootste uitdaging… In Heerhugowaard is iedereen begaan, beschaafd, beleefd en heel rustig. Jongens uit Amsterdam en de omgeving hebben gewoon meer persoonlijkheid, al heel jong. Dat verschil merkte je wel duidelijk.’

Tijdens zijn periode in de jeugdopleiding van Ajax beleefde Bonevacia een mooie tijd en werd hij in de B1 zelfs kampioen. Volgens de middenvelder heeft hij de basis en discipline geleerd in de Ajax-jeugd. ‘Je wordt in principe door de club opgevoed. Heel veel mensen zien het niet zo, maar je bent er iedere dag, of heel vaak. Het is eigenlijk een fulltime job, ook voor de jeugd, want je gaat naar school en je komt op de club. Daar ga je studeren, trainen en soms wel twee keer trainen, dus je bent echt heel vaak op de club.’ In Amsterdam kreeg Bonevacia de discipline mee, want het komt niet zomaar even aanwaaien. ‘Nee, je moet er gewoon te allen tijde hard voor werken. Dat is iets wat ik nu nog steeds heb, waar ik ook naartoe ga. Discipline wordt altijd vereist.’

‘Natuurlijk is het mooi dat ik twee keer heb gespeeld, maar ik had het liefst meer gespeeld’

In 2010 werd de middenvelder door Martin Jol bij het eerste elftal van Ajax gehaald. Uiteraard was Bonevacia daar heel blij mee. ‘Het blijft wel iets speciaals. Je traint vaak mee in de hoop dat je een keer gaat spelen. Als het moment dan komt, heb je echt zoiets van: nu is het aan mij om te laten zien dat ik er hoor. Het was echt geweldig.’ Op 14 augustus 2010 mocht Bonevacia debuteren tijdens de thuiswedstrijd tegen Vitesse. Hij begon in de basis, maar hoorde dat pas op het laatste moment. ‘Volgens mij was Eyong Enoh geblesseerd geraakt. Je hoopt dan dat je mag spelen, maar je weet het maar nooit. Ik moet zeggen dat het echt fantastisch was.’

Bonevacia begon als verdedigende middenvelder en had een aantal spelers om hem heen die konden helpen. De Ajax-debutant stond namelijk tussen aardig wat ervaring en kwaliteit. ‘Ik had Alderweireld en Vertonghen achter me. Vertonghen was dat jaar abnormaal, echt abnormaal, dus dan voel je je als speler ook vrij en veiliger met spelers als hij om je heen. Het is toch wel kwaliteit om je heen.’ Daarnaast speelde de Ajacied op het middenveld met Demy de Zeeuw en Christian Eriksen. ‘De Zeeuw had een bepaalde kwaliteit dat hij het spel zag op een manier dat hij al een paar stappen vooruit was. Datzelfde had Christian ook. Zij waren al heel ver in hoe zij het spel zagen.’

Later dat seizoen mocht Bonevacia ook nog spelen tijdens een bekerduel met MVV Maastricht, maar de middenvelder kwam niet verder dan twee wedstrijden in Ajax 1. Hij kijkt met gemengde gevoelens terug op zijn periode in Amsterdam. ‘Je mag nooit ondankbaar zijn. Ik ben er echt heel blij mee, honderd procent, maar ik had wel gehoopt op meer speeltijd. Ik denk dat iedere speler dat gevoel kent. Als je niet speelt, dan vindt niemand dat fijn. Natuurlijk is het mooi dat ik twee keer heb gespeeld, maar ik had het liefst meer gespeeld. Ik had makkelijk wat meer kunnen spelen, als ik de mogelijkheid had gekregen. Het hoort erbij, het loopt zoals het loopt. We gaan gewoon door.’

‘Concurrenten van Ajax wilden mij huren, maar daar ging de club niet mee akkoord’

Doordat Bonevacia bij Ajax amper speeltijd kreeg, werd hij door de Amsterdammers verhuurd. Tijdens het seizoen 2011-2012 liet Ajax de middenvelder tijdelijk vertrekken naar NAC Breda. ‘Het jaar voordat ik mijn debuut maakte, zou ik daar al naartoe gaan op huurbasis. Toen lieten ze me niet gaan, omdat de club mij toentertijd nodig had’, blikt Bonevacia terug. In eerste instantie was hij niet blij met de verhuurperiode, omdat hij wilde slagen in Amsterdam. ‘Maar het heeft me wel iets geleerd wat je bij Ajax niet altijd leert. Dat is namelijk voetballen zonder bal, haha. Dat was niet normaal. Steeds achter de bal aanrennen, verdedigen en vechtvoetbal spelen, maar dat heeft me wel gemaakt tot wie ik nu ben.’ In Breda leerde de Ajax-huurling dat het niet altijd mooi hoeft in het voetbal. ‘Als je maar wint. Het klinkt stom, maar uiteindelijk gaat het wel om winnen.’

In de tweede helft van het seizoen 2012-2013 werd Bonevacia voor een halfjaar verhuurd aan Roda JC. De middenvelder geeft nu aan dat de huurtransfer destijds krom tot stand kwam. ‘Er waren meerdere clubs die mij wilden. Dat waren concurrenten van Ajax, dus daar lieten ze me niet naartoe gaan. Uiteindelijk kwam ik bij Roda terecht.’ Bonevacia wil niet zeggen welke clubs geïnteresseerd waren, maar hij geeft toe dat de clubs tussen FC Twente, AZ, PSV en Feyenoord zitten. ‘Ze wilden mij huren en dan het jaar daarna definitief overnemen, maar daar ging Ajax niet mee akkoord. Ja, dat was heel jammer. Daar had ik me als speler misschien net wat meer kunnen ontwikkelen dan bij Roda.’ Ajax wilde destijds simpelweg niet verkopen aan concurrenten en Bonevacia toont daar nu wel enigszins begrip voor. ‘Het is en blijft een bedrijf natuurlijk. Ze willen winnen, dus voor mij hoort het erbij. Het is gebeurd en klaar.’

Voorafgaand aan het seizoen 2013–2014 verkaste de middenvelder definitief naar Roda JC. Hij speelde één seizoen in Kerkrade en degradeerde met de club. Bonevacia geeft aan dat hij sowieso niet zou blijven, omdat zijn contract afliep. ‘Daarna probeerde ik naar een sc Heerenveen of een FC Groningen te gaan, maar ik kreeg constant hetzelfde te horen van die clubs: “Hij is goed, maar hij heeft het niet gehaald bij Roda, dus dan zal hij het hier ook wel niet halen.” Dat was in die tijd heel moeilijk. Ik dacht: Ik ben goed, maar toch wil je me niet? Ik hoorde het echt van zes of zeven clubs. Toen had ik zoiets van: Als niemand mij wil, dan ga ik maar voor een nieuw avontuur.’

‘Ik ben Nieuw-Zeeland en die club voor eeuwig dankbaar’

Dat nieuwe avontuur kwam er, aan de andere kant van de wereld, in Nieuw-Zeeland. Bonevacia tekende in de zomer van 2014 een contract bij Wellington Phoenix. Uiteindelijk speelde de middenvelder tachtig wedstrijden voor de club. ‘Die club heeft mij echt gevormd als speler. Voornamelijk die trainer, Ernie Merrick. Hij zei: niet iedereen heeft de kwaliteit om de bal in één keer te kaatsen, dus jij houdt de bal vast en zorgt ervoor dat je wegdraait. Dat was voor mij echt iets nieuws. Bij Ajax hoor je altijd: twee keer raken. In Nederland hoor je: inspelen en door bewegen. Daar hoorde ik: als je die bal hebt, dan moet je hem vasthouden, wegdraaien en vooruit spelen. Dat heeft mij wel echt een completere speler gemaakt.’

Bonevacia kijkt met een zeer goed gevoel terug op zijn tijd bij Wellington Phoenix. ‘Het was een fantastische periode, qua leven en qua club’, vertelt de inmiddels 31-jarige voetballer. Zijn tijd in Nieuw-Zeeland was overigens niet succesvol. ‘Maar het heeft mij als individu van een jongen naar een man veranderd. Ik ben Nieuw-Zeeland en die club ook voor eeuwig dankbaar.’ Op persoonlijk vlak was er nog wel een hoogtepunt, want Bonevacia werd opgenomen in het A-League Team of the Season van het seizoen 2015-2016. ‘Dat was een mooie individuele prestatie, maar als club waren we niet altijd top’, concludeert de oud-Ajacied.

Ondanks dat de middenvelder het naar zijn zin had bij Wellington Phoenix, vertrok hij in 2017 naar Western Sydney Wanderers. Eigenlijk wilde Bonevacia niet weg uit Nieuw-Zeeland, maar in november 2016 werd het land getroffen door een aardbeving met een kracht van 7,8. ‘Dat was in principe de reden waarom ik vertrok’, vertelt hij. Begin februari van dit jaar werden Turkije en Syrië opgeschrikt door een aardbeving met dezelfde kracht. ‘In Nieuw-Zeeland waren er in totaal twee doden. Dan hoor je nu alles vanuit Turkije en dan praat je over tienduizenden doden. Toen had ik wel even zoiets van, dan hebben wij als gezin en in Nieuw-Zeeland ook echt geluk gehad. Het is niet zomaar iets…’

Bonevacia vertelt dat hij na de aardbeving in Nieuw-Zeeland geen fijn gevoel meer had in Wellington. ‘De wereld schudt gewoon steeds. Het lijkt wel of je wordt opgepakt en er een klap wordt gegeven op je huis. Dat gebeurt dan iedere dag voor zeker nog drie of vier maanden. Naschok na naschok na naschok. Echt heftig hoor…’ Na de aardbeving in 2016 vertrok Bonevacia dus naar Western Sydney Wanderers. In Australië had hij een fantastisch leven, zo vertelt hij. ‘Mijn tweede jaar daar was mijn succesvolste jaar als speler, met goals en assists. Qua leven en land was het daar buitengewoon fantastisch.’

Wat opvalt aan de carrière van Bonevacia is dat hij in allerlei uithoeken van de wereld is geweest. Hij vertelt dat de eerste stap naar Nieuw-Zeeland ‘heel eng’ was, maar dat alle stappen daarna zijn eigen keuzes waren. ‘In eerste instantie sprak ik nog niet zo goed Engels, maar nadat ik in Nieuw-Zeeland had gespeeld, had ik het zelfvertrouwen van: Ik kan dit, waar ik ook naartoe ga.’ De oud-Ajacied vertelt dat hij zijn clubs altijd heeft uitgekozen op basis van speeltijd. ‘Waar je ook bent, hoe mooi het ook is, als je niet speelt valt het altijd tegen. Ik ga gewoon naar clubs, waar de trainer en club mij graag willen hebben. Dat heb ik altijd gedaan.’

‘Uiteindelijk haakte iedereen af en toen had ik niks meer…’

Inmiddels voetbalt de middenvelder al bijna vier jaar in het Midden-Oosten. Hij speelt momenteel bij Al-Tadamon. Het leven als voetballer in Koeweit bevalt Bonevacia wel. ‘Het is absoluut niet verkeerd. Het leven is hier gewoon goed, ik heb het naar mijn zin. Het is niet al te spetterend qua dat je heel veel te doen hebt, maar het is absoluut niet slecht. Over landen als Koeweit en Saoedi-Arabië hoor je allemaal verhalen, maar ook in Saoedi-Arabië is het leven voor mij heel goed. Het hangt er wel vanaf waar je zit, maar de meeste plaatsen zijn gewoon goed.’

Het contract van de oud-Ajacied bij Al-Tadamon loopt tot en met juni van dit jaar. Bonevacia vertelt dat hij per seizoen bekijkt wat hij in het jaar daarna gaat doen. ‘Clubs in het Midden-Oosten geven je contracten voor twee of drie jaar, dus daar moet ik dan rekening mee houden. Ik wil het liefst in het Midden-Oosten blijven, maar wat komt dat komt. Ik ben geen Ronaldo of Messi die clubs kan uitkiezen, haha. Als er iets komt, dan ga ik kijken of het interessant is.’

De 31-jarige middenvelder ziet dat de huidige transfermarkt anders is dan een aantal jaar geleden. ‘Op de markt zoals hij nu is moet je pakken wat je pakken kan. Clubs wachten op niemand en zijn ook schaars. Je hoort altijd dat het geld op is en clubs gedragen zich ook echt zo. Als jij voor bijvoorbeeld honderd euro niet wil, dan staan er twintig anderen in de rij die het wél doen.’

Dat je moet pakken wat je pakken kan, weet Bonevacia maar al te goed. Tussen januari 2021 en juli 2021 was de voetballer namelijk werkloos. Dat was een verrassing voor hem, want hij speelde alles bij Al-Fujairah SC in de Verenigde Arabische Emiraten. ‘De club wilde toentertijd iemand weg hebben, maar die persoon ging niet weg. Toen hebben ze besloten: Als hij niet vertrekt, dan vertrekken er drie andere spelers in plaats van hem. Dat gebeurde op 28 januari 2021. Ik had vertrouwen dat er nog wel iets zou komen. Er kwamen meerdere clubs, maar ik had iedere keer in mijn hoofd dat er wel iets beters zou komen. Uiteindelijk haakte iedereen af en toen had ik niks meer.’

‘Ik heb flink gegokt en bleef uiteindelijk met niks achter’, vat Bonevacia die situatie samen. Daarom vertelt hij ook aan andere spelers dat ze niet moeten twijfelen bij het kiezen van een club. ‘Gewoon gaan. Als er daarna nog iets komt, so be it. Je hebt dan in ieder geval een club en een baan.’ De oud-Ajacied heeft een standaard routine, waardoor hij fit blijft, en dat zorgde er mede voor dat hij tijdens het werkloze halfjaar bezig bleef. ‘Maar het is dan niet leuk. Het spookt dan wel door je hoofd: Is mijn carrière klaar? Was dit mijn laatste club? Is het nu over? Je vraagt jezelf dat meerdere keren af. Je denkt dan wel steeds: als het maar niet mijn laatste club was.’

‘Ik heb het plan om tot mijn 35e door te gaan, wil daarna niet in “het zwarte gat” vallen’

Inmiddels is het bijna negen jaar geleden dat de middenvelder de Eredivisie achter hem liet. Bonevacia vertelt nu dat hij het zeker zou overwegen als er nog een Nederlandse club bij hem aanklopt. ‘Maar het moet dan wel een club in de Eredivisie zijn. Ik ken mijn kwaliteiten als speler. Ik weet wat ik kan en ik weet wat ik niet meer kan. Ik weet dat ik de kwaliteiten nog heb om op een hoog niveau te spelen. Als die mogelijkheid komt, dan zou ik er zeker over nadenken en ervoor openstaan.’ Buiten Nederland heeft de ex-Ajacied eigenlijk nooit in een andere Europese competitie gespeeld. Hij heeft wel mogelijkheden gehad. ‘En die heb ik nog steeds. Maar ik ga liever voor clubs en trainers die mij écht graag willen hebben, waarvan ik weet dat ik daar ga spelen. In plaats van dat ik ga voor de naam van een club, en geld speelt natuurlijk ook een rol.’

Bonevacia is inmiddels 31 jaar en het einde van zijn actieve voetbalcarrière nadert. Hij is dan ook al bezig met het leven na zijn spelerscarrière. ‘Misschien zelfs iets té veel, haha, maar ik wil gewoon niet in “het zwarte gat” vallen. Meerdere voetballers en sporters denken nadat ze gestopt zijn: wat ga ik nu doen? Als je daar nu al mee bezig bent, dan geeft dat je toch een bepaalde rust. Je weet dan dat je nog iets achter de hand hebt als je stopt.’

De oud-Ajacied heeft meerdere plannen voor na zijn carrière, maar wil deze nog niet delen. Tegelijkertijd geeft Bonevacia wel aan dat hij toch het liefst buiten de voetballerij blijft. ‘Ik zou wel graag spelers helpen en begeleiden, maar ik vind het soms een moeilijke wereld, waardoor ik dan denk: Misschien is het beter als ik iets ga doen wat daar niet mee te maken heeft.’ Voorlopig is het in ieder geval nog niet aan de orde, want de 31-jarige wil nog wel even blijven voetballen. ‘Ik heb het plan om tot mijn 35e door te gaan. Mijn lichaam laat het tot nu toe gewoon toe, dus 35 en als het kan zelfs nog 36, dat is het plan. Tegen die tijd wil ik m’n plan B al klaar hebben staan, zodat ik in principe in mijn volgende carrière rol.’

‘In die periode met De Jong en Ziyech, dat was gewoon kunst’

Bonevacia is nu tien jaar weg bij Ajax en geeft eerlijk toe dat hij de club niet echt meer volgt. ‘Ik volg meer de spelers die ik zelf ken en met wie ik gespeeld heb. Zij zitten niet meer bij Ajax. Ik volg meer spelers dan clubs.’ De middenvelder geeft wel aan dat hij tijdens het succesvolle seizoen 2018-2019 heeft genoten van de prestaties van Ajax. ‘Ik kan het echt waarderen als een club écht voetbal laat zien en toen in die periode met De Jong en Ziyech, dat was gewoon kunst. Het was buitengewoon goed voetbal, gewoon écht voetbal. De bal bleef maar gaan, twee keer raken en overal driehoekjes. Het was echt buitencategorie.’

In het buitenland vertelde Bonevacia dan ook vol trots over de prestaties van zijn oude club. ‘Ik zei dan: Heb je dat gezien? Tiktak, inspelen, kaatsen en door bewegen. Zij zeggen: Ja, ja, ja, maar wie won er?’ Dat is ook direct het verschil tussen de benadering van het voetbal in Nederland en in het buitenland. ‘In het buitenland is het winnen, in Nederland is het opleiden en mooi voetbal spelen. Dat gaat in strijd met ieder land. Hoe slecht of verschrikkelijk je ook speelt, als jij wint, dan is alles goed. Ik moet daar wel aan toevoegen dat je als speler vaak toch wel voor mooi voetbal wil gaan.’

Niels Opdam (email: n.opdam@ajaxshowtime.com)