Liefde, betrokkenheid en verbinding. Dat is waar Abdelhak Nouri voor stond en waar hij nog altijd voor staat. Als er één boodschap is die uit de woorden van vader Mohammed en broers Abderrahim en Mohammed Nouri kan worden opgetekend, dan is dat het wel. Mooi en symbolisch vonden ze het dan ook om de door diversiteit overspoelde mensenmassa bij elkaar te zien komen voor hun Appie.

De gelegenheid van de bijeenkomst is de officiële opening van het A. Nouriplein in Geuzenveld. Het pleintje, voorheen het Nigel de Jongplein genoemd, waar Appie samen met zijn broers Mo en Abderrahim en vele buurtgenoten dagelijks uren doorbracht. Voetballen tot het niet meer kon. Het brengt dan ook dierbare herinneringen naar boven bij de familie Nouri. ‘Hier hebben we samen met hem gevoetbald, tot in de late uurtjes’, vertelt Abderrahim, die glimlachend uitlegt dat dat gepaard ging met de voor kinderen van die leeftijd typische onhandigheden. ‘Met open wondjes thuiskomen, te laat thuiskomen en dan problemen krijgen. Het zijn hele mooie herinneringen, al helemaal omdat het plein nu officieel vernoemd is naar Appie.’

Vader Mohammed, in veel opzichten de absolute ster van de middag, moet bij het pleintje meteen denken aan de voetbalschoenen die hij voor Appie haalde toen hij nog een klein jochie was. Het kleine talent gebruikte zijn schoenen bij Ajax, maar daar bleef het niet bij. ‘Hij ging met die kicksen naar school, naar het pleintje en hij sliep er zelfs mee, echt waar’, vertelt Mohammed lachend. ‘Dat is echt een mooie herinnering voor mij, Appie met die kicksen.’

Verbinding, mensen bij elkaar, dat is Appie

Voetbal dus. Dat is waar Appies jeugd om draaide en dat wordt dan ook geademd tijdens de opening van zijn pleintje. En voetbal verbroedert, een ander thema dat als een rode draad door Appies leven loopt en iets dat ook duidelijk te zien is tijdens de opening van zijn pleintje. Het valt de familie meteen op. ‘Dit soort dingen, alle mensen bij elkaar, geen onderscheid, dat doet me gelijk denken aan Appie. Als ik deze mensen en al die blije gezichten zie, kan ik eigenlijk alleen maar aan hem denken’, vertelt broer Mo, glunderend. Daarbij valt hem nog iets bijzonders op. ‘Alle Ajax-shirtjes hier. Die geven me ook kippenvel, daar word ik echt superblij van.’

Vader Mohammed moet bij het zicht van de menigte op het plein terugdenken aan de dag van de bijeenkomst op wat destijds nog het Nigel de Jongplein was in Geuzenveld, kort nadat duidelijk was geworden dat Appie zeer waarschijnlijk onherstelbare hersenschade had opgelopen. De beelden van de ontroerde familie ten opzichte van een afgeladen plein staan bij eenieder nog in het geheugen gegrift. ‘Hoeveel mensen hier toen zijn gekomen voor ons. Supporters van Ajax, maar ook van Feyenoord en PSV. Ik zie en zag hier verschillende mensen van verschillende nationaliteiten, mensen met geloof, mensen zonder geloof. Dat is verbinding, mensen bij elkaar. Dat is Appie.’

Voor Abderrahim is er ook het tijdsbesef. Sinds het incident met zijn broertje zijn inmiddels bijna vijf jaren verstreken, maar de liefde voor Appie én de rest van de familie blijft onverminderd groot. ‘Dat doet heel veel met ons’, spreekt Abderrahim dankbaar. ‘Voor mij als broer al, dus laat staan voor mijn ouders of Abdelhak zelf.’ Want, zo benadrukt Abderrahim, Appie mag er dan zelf niet bij zijn, hij krijgt wel degelijk mee wat er gebeurt. ‘We hebben hem verteld wat er gaande is en er wordt een samenvatting van deze mooie dag gemaakt, die we met hem zullen bekijken.’

Mohammed Nouri, vader voor de buurt

Dat de liefde er naast Appie ook voor de familie Nouri is, blijkt wel uit hoe de aanwezigen reageren op hun aanwezigheid. Broers Mo en Abderrahim worden volop uitgenodigd om mee te doen aan de vele voetbalwedstrijden die op het pleintje worden afgewerkt. Vader Mohammed lijkt zonder iets te hoeven doen de ster van de dag en kan zich nog geen twee meter verplaatsen of hij wordt alweer om een foto gevraagd door kleine kinderen, bekenden of andere buurtbewoners of aanwezigen. Alle Nouri’s worden bovendien tijdens het geven van de vele interviews regelmatig aangeschoten, begroet en innig omhelsd door bekenden.

Op het moment dat we Mohammed voor het eerst willen spreken staat hij net klaar als hem gevraagd wordt om een foto. Als hij zich vervolgens weer naar ons toe wil draaien om het gesprek te beginnen, wordt hij weer geroepen: of hij mee komt voetballen. Die lokroep kan Mohammed niet weerstaan en dus draait hij zich naar ons om, verontschuldigt hij zich en belooft hij plechtig later op de dag bij ons terug te komen. Vader Nouri gaat op doel staan bij het team van Stichting Only Friends dat in de uitshirts van Ajax speelt. Zijn doel schoonhouden lukt hem niet, al leek ook niet elke reddingspoging even fanatiek.

De beelden van Mohammed met de kinderen zijn sprekend. Hij voelt niet alleen als een vader voor de familie Nouri, maar als een vader voor de hele buurt. Een gevoel dat hij desgevraagd bevestigt. ‘Zij voelen ook als mijn kinderen. Ik heb zelf zeven kinderen en ik weet dat ik ook zo met die jongens moet omgaan, ze blij moet maken en liefde moet geven.’ Het is duidelijk dat de gebroeders Nouri de liefde en vriendelijkheid waar ze bekend om staan niet van een vreemde hebben.

Mohammed vindt het duidelijk schitterend om met de kinderen van Stichting Only Friends te spelen, een stichting die zich – gesteund door Ajax – inzet om kinderen met een beperking te laten voetballen. ‘Het was echt mooi om die jongens blij te maken. Ze zijn echt aan het genieten. Het zijn bijna allemaal jongens met een beperking en dit geeft hun kracht. Ook aan ons. Wij krijgen hier ook kracht van. Dat is leuk om te zien.’ Het is iets wat Appie ook typeerde in zijn jeugd, vertelt zijn vader. ‘Hij keek altijd naar de zijkant van: daar zijn ook jongetjes, ook al hebben ze een beperking of zijn ze timide. Hij maakte er teams van en wilde iedereen blij maken. Dat is Appie en vandaag gebeurt het ook zo.’

Die liefde krijgt Appie nu dus dubbel en dwars terug, met bijvoorbeeld initiatieven als de vernoeming van zijn pleintje. Dat krijgt hij wel degelijk mee en het laat hem niet onberoerd, vertelt Abderrahim. ‘Hij reageerde in eerste instantie emotioneel, ook omdat we vijf jaar verder zijn en hij nog niet vergeten is – er wordt nog aan hem gedacht. Omdat hij er emotioneel van wordt, wil je het gesprek ook kort houden. Het zijn mixed feelings. Hij heeft zijn emoties, maar ook van blijdschap.’

‘Ajax is voor ons alles’

Appie krijgt dus mee wat er gebeurt, zo benadrukt zijn familie. Het gaat, naar omstandigheden, dan ook goed met de ras-Ajacied. En Ajacied is hij nog altijd, net als de gehele familie Nouri. ‘Ajax is ons alles’, benadrukt Mo, als de club ter sprake komt. Ook bij de Nouri’s staat Ajax dan ook wekelijks op. Sinds het incident met Appie wonnen de Amsterdammers drie landstitels. De eerste van die drie was de 34e in de clubgeschiedenis, de titel die Appie zo graag met Ajax wilde winnen. Het was de reden dat hij het rugnummer 34 koos. Toen die titel eenmaal binnen was, werd deze door alles en iedereen aan Appie opgedragen, met als hoogtepunt de entree van zijn vader en broer op het podium, tijdens de huldiging op het Museumplein.

Ook landstitels nummer 35 en 36 heeft Appie meegekregen en ook daar heeft hij van genoten. 'Blij, trots en emotioneel’, beschrijft Mo de reactie van zijn broertje op het succes van zijn club. ‘Ajax blijft voor ons op nummer één. Wij zijn Ajax en Ajax is alles voor ons. Het is lastig om uit te leggen wat wij voelen voor Ajax. We zijn ermee opgegroeid, we kennen niets anders. Ajax is voor ons alles, dus hij was trots en blij.'

Ajax is ook De Toekomst, het trainingscomplex voor de jeugd, waar vader Mohammed vooral warme herinneringen aan bewaart. ‘Vroeger was De Toekomst altijd uitverkocht om Appie en zijn team te zien’, memoreert hij. Het doet hem denken aan Appies oud-teamgenoten, die zelf niet bij de opening van zijn pleintje konden zijn, maar wel een videoboodschap inspraken. Jongens als Matthijs de Ligt, Steven Bergwijn, Frenkie de Jong en natuurlijk Donny van de Beek. Mohammed bewaart er warme herinneringen aan. ‘Het was echt mooi voetbal met die jongens. Het is mooi wat zij hebben bereikt, al die jongens zijn toptalentjes.’

‘Zou erg blij zijn als Bergwijn komt’

Afwezig bij de opening dus, maar verre van afwezig uit het leven van de familie Nouri. ‘Ik zie ze vaak bij ons thuis. Altijd als die jongens in Amsterdam zijn, komen ze op bezoek bij Appie’, vertelt Mohammed trots. Uiteraard is er daarbij één persoon die er met kop en schouders bovenuit steekt. ‘Donny belt bijna iedere dag om te vragen naar de gezondheid van Appie. Elke dag. Echt heel respectvol.’ Mohammed weet als geen ander hoe belangrijk de band tussen Appie en Donny is. ‘Tussen die jongens is ook veel gebeurd, zowel op De Toekomst als op buitenlandse toernooien. Ze zijn echt de ambassadeurs van Amsterdams voetbal naar de wereld.’

Van de genoemde spelers hebben Van de Beek, De Jong en De Ligt allen onuitwisbare indrukken achtergelaten in het eerste elftal van Ajax. Voor Bergwijn hield zijn avontuur in Amsterdam vroegtijdig op, daar hij in de jeugd al vertrok naar PSV. Iets wat Mohammed betreurt. ‘Ik vind het jammer wat er toen gebeurd is, maar zo is het gelopen’, aldus vader Nouri, die aangeeft zich niet met de carrière van zijn zoons vrienden te bemoeien. ‘Het is al druk genoeg voor hen.’

Dat betekent natuurlijk niet dat Mohammed geen wensen heeft. Ook hij krijgt de geruchten mee die Bergwijn al een tijd lang aan Ajax koppelen. Hij bemoeit zich nergens mee, maar desgevraagd steekt ook Mohammed zijn voorkeur niet onder stoelen of banken. ‘Ik moet eerlijk zeggen dat ik erg blij zou zijn als het gebeurt’, vertelt hij, terwijl hij zijn veelzeggende glimlach niet kan onderdrukken. ‘Ik ben zelf ook Ajax-fan, dus ik wil natuurlijk ook graag dat hij komt.’ Hoe dan ook zal ook Bergwijn altijd een speciaal plekje in het hart van de familie Nouri houden. ‘Ik zal nooit vergeten wat Steven voor Appie en mij heeft gedaan. Ze waren echt een doelpuntenmachine samen in de jeugd.’

Liefde, betrokkenheid en verbinding

Liefde, betrokkenheid en verbinding dus. De thema’s die als een rode draad door deze dag en eigenlijk het hele leven van de familie Nouri lopen. Liefde is er van de buurt en de familie voor Appie, zoals regelmatig in woord, daad en gebaar duidelijk wordt. Zo vernoemde broer Mo zijn pasgeboren zoontje onlangs naar zijn kleine broertje. ‘Ik heb altijd al gezegd, zelfs nog voor Appie ziek werd: als ik kinderen krijg, vernoem ik ze sowieso naar mijn broers. Naar Abderrahim of Abdelhak. In dit geval is het Abdelhak geworden en ik ben superblij dat ik mijn zoontje naar hem heb vernoemd.’ Het is een gebaar dat ook Appie zelf duidelijk kon waarderen, vertelt Mo. ‘Appie zelf is ook blij en trots, dat is het mooiste wat er is. En mijn zoontje is gezond, dat is het allerbelangrijkste.’

Het is voor Mo niet meer dan logisch dat hij zijn zoontje naar zijn broertje vernoemt. ‘Appie en ik zijn naast broers ook elkaars beste vrienden. We delen alles als eerste met elkaar. Ik weet dingen over hem die niemand anders weet en andersom ook. We hebben natuurlijk ook weleens ruzies gehad, zoals alle broers. Dat waren normale, gezonde ruzies. Maar we deelden echt alles met elkaar of het nu over voetbal ging of iets anders, we deelden alles.’

De betrokkenheid is er vanuit de buurt en het hele land voor de familie Nouri. De overweldigende opkomst is een enorme steun in de rug voor Appie en de familie. 'De familie is superblij en supertrots. Dit is een droom voor iedereen, dus we zijn ook vooral heel erg dankbaar. We zijn de mensen dankbaar, iedereen die achter ons staat en ons steunt', spreekt Mo dan ook erkentelijk.

En verbinding, dat is op deze bewuste zondag overal in de buurt van het A. Nouriplein te zien. Het is ook waar het plein voor staat, zo stelt de familie. ‘Als we hier zijn, zegt dat voor ons genoeg. Alles draait om Appie. Hier zijn draait om Appie, in de buurt zijn draait om Appie. Maar vooral hier, dit pleintje’, vertelt Mo. Zijn vader bevestigt dit gevoel even later. ‘Het pleintje is vernoemd naar Appie, maar eigenlijk is het voor iedereen. Dat is verbinding en dat doet het pleintje. Iedereen mag hier spelen of zitten praten. Ik heb mensen hier een paar dagen geleden zien hockeyen. Anderen voetballen of fietsen hier gewoon. Dat is het. Je moet genieten van alles.’

Bademba Barrie (Twitter: @Bademba__Barrie | E-mail: B.Barrie@Ajaxshowtime.com)
Brent Tomassen (Twitter: @Brent_Tomassen | E-mail: Brent.Tomassen@gmail.com)