Voormalig hoofd jeugdopleiding Wim Jonk heeft in gesprek met Helden Magazine nogmaals gesproken over zijn vertrek bij Ajax. Samen met onder meer Johan Cruijff, die aankomende vrijdag precies een jaar geleden overleed, kwam Jonk in 2010 aan met het 'Plan Cruijff'. Tot teleurstelling van de Volendammer werden de pijlers niet nagevolgd, waardoor hij in het najaar van 2015 vertrok.

'Er ontstond daardoor een heel vervelend politiek spel en dat heeft lang geduurd', begint Jonk, die vertelt dat de spanningen niet een kwestie waren van de laatste maanden. 'Er zijn mensen die dat zijn gaan geloven, alsof het probleem was dat ik ineens niet meer wilde aanschuiven bij het technisch hart. Dat ik te eigenwijs zou zijn en ineens niet meer wilde communiceren en samenwerken. Dat soort simpele beeldvorming. Maar dat klopte dus niet. Johan en ik hebben op een gegeven moment tegen de Raad van Commissarissen en Bestuursraad gezegd: er moet duidelijkheid komen of we het Plan Cruijff volgen of niet. Vergaderen zonder helder beleid en zonder duidelijkheid wie waar over gaat, heeft natuurlijk geen enkele zin.'

Volgens Jonk kreeg het Plan Cruijff te weinig tijd en zat men pas op vijftig procent. 'Als je daarbij ook nog de speelwijze zou hanteren zoals wij die met z’n allen voor ogen hadden in 2010, dan had je in mijn ogen kans gehad om nu volop mee te doen op het hoogste niveau in Europa en had je ook nog kunnen verrassen. Dat was allemaal niet binnen twee jaar te realiseren, je hebt een goed transferbeleid, goede jeugdopleiding en internationale samenwerking nodig. Helaas is het misgegaan. Er is heel kostbare tijd verloren gegaan, want de rest van de voetbalwereld staat niet stil en maakt flinke stappen.'

Omdat volgens Jonk de inhoud van het Plan Cruijff sneuvelde, onder druk van de ego's en allerlei kleinere belangen, kwam het uiteindelijk tot een vertrouwensbreuk. 'Ook Johan besloot zich niet langer in te zetten voor de club. Sinds mijn vertrek word ik nog geregeld door jongens uit de opleiding gebeld om over voetbal te praten, zoals ik met Johan over voetbal sprak. Die vragen om raad. Zo van: "Heeft u me zien spelen? Wat vond u ervan?" Spelers hebben het keihard nodig om te kunnen sparren, om een klankbord te hebben.'