‘He’s coming home’. Na het zien van de ludieke welkomstvideo die Ajax voor Daley Blind op YouTube lanceerde, betrapte ik mezelf er continu op dat ik dat nummer de rest van de dag bleef zingen en neurieën. ‘Daley’s coming home, he’s coming home, tuduuuuduuu’. Ik kreeg er gewoon kippenvel van. Bij deze een diepe buiging voor de thuiskomende Godenzoon. Een bijnaam die lang niet iedere Ajacied ook daadwerkelijk heeft verdiend, maar Daley wel, dubbel en dwars.

'Er komt zeker een dag dat ik weer thuiskom', hoor ik in de eerste seconden van de video galmen op de achtergrond. Woorden gesproken door Blind, in een afscheidsinterview uit 2014. 'Ja leuk, die heb ik vaker gehoord', denk ik altijd bij zulke uitspraken. Maar nu, terwijl ik in slow-motion Daley de derde ster zie vieren en een heerlijke goal tegen Utrecht zie maken, besef ik dat dat anders ligt. Zijn woorden blijken oprecht te zijn geweest. Het wijzen naar het logo op de borst na een belangrijke overwinning. De andreaskruisen in zijn Instagram-biografie, die daar ook gedurende zijn Engelse avontuur zijn blijven staan. Het was oprecht. Clubliefde lijkt nog te bestaan en dat is iets waar ik als fanatieke supporter geweldig van kan genieten.

In een tijd van bizarre transfers en het steeds groter wordende gat tussen de Nederlandse Eredivisie en andere buitenlandse competities kiest Blind voor een terugkeer op het oude nest. Ongelooflijk, als je nagaat dat er een halfjaar geleden nog geruchten waren over interesse van FC Barcelona, en een maand geleden naar verluidt nog van het Milanese Internazionale. Blind lijkt er wat dat betreft anders in te staan dan andere kinderen van de club, zoals Rafael van der Vaart en Wesley Sneijder. Op een vergelijkbaar punt van hun carrière kozen zij ervoor om van respectievelijk Spurs naar HSV en van Inter naar Galatasaray te verkassen. Geen kwaad woord over die twee, maar het zegt iets over het karakter van Blind en hoe bijzonder zijn keuze is.

Het was voor 'de zoon van' allesbehalve makkelijk om de harten van de Amsterdamse supporters te veroveren. Na een verhuurperiode in Groningen kreeg Blind van Ajax’ nieuwe coach Frank de Boer wél het vertrouwen. Ook ik zag dat het niet zonder slag of stoot ging, maar Blind heeft zich ondanks een heftig fluitconcert in 2012 en veel cynisme vanuit de buitenwereld in de jaren onder Frank de Boer ontwikkeld tot een leider én een publieksfavoriet.

In 2013 zag ik Ajax vanuit VAK410 schitteren, met Blind als motor én spelverdeler op het middenveld. ‘Wij’ speelden Barcelona bij vlagen van de mat. De ArenA kolkte en het sfeervak in de nok van het stadion was in bloedvorm, net als Daley. Hij gaf de middenvelders van de Catalanen geen moment de tijd om een bal aan te nemen en stond bij elke tweede bal op de juiste plek. Hij drukte zijn stempel op de wedstrijd en was voor mij de absolute uitblinker. Ik kan die wedstrijd nu nog dromen. Een halfjaar later was de geboren en getogen Amsterdammer één van de sleutels tot het succes van het Nederlands elftal op het WK in Brazilië. Blind groeide uit tot een speler die het spel ‘leest’ als geen ander. Zijn passes, positionering en loopacties vind ik van wereldklasse.

In alle eerlijkheid ben ik in geen enkele mate minder opportunistisch dan de gemiddelde voetballiefhebber. Ook ik heb in het begin wel eens mijn vertrouwen in Daley verloren. Toen hij bij ons op ‘zes’ ging spelen en hij meer tot wasdom kwam, begon ik langzaamaan steeds meer van hem houden. Toen hij naar Manchester United verkaste, kocht ik voor mijn broertje en mezelf een ManU-shirt met zijn naam achterop. Niet omdat ik iets met die club heb, het zal mij eigenlijk een worst wezen hoe zij het doen. Ik kocht die shirts puur uit trots op de zo vaak bekritiseerde voetballer uit de Ajax-school. Daley is uitgefloten en uitgelachen, maar toonde karakter en bewees iedereen die ooit om hem gelachen heeft hun ongelijk. Met datzelfde karakter kiest hij er nu ook voor om bij ‘zijn’ Ajax terug te keren, waarvoor niets dan lof. Wat mij betreft mag de ‘Ajacied van het jaar’-award alvast worden uitgereikt.

'He's coming home' zal vast nog even door m’n hoofd zingen, als ik volgende week woensdag om een uur of zeven van station Strandvliet naar de Johan Cruijff Arena loop. Ik kan niet wachten om Daley daar weer in actie te zien.

Reinand Visscher (e-mail: r.visscher@ajaxshowtime.com)