Als het ergens niet aan gelegen heeft bij oud-jeugdspeler Noa Benninga, dan is het wel zijn grenzeloze clubliefde voor Ajax. In de zomer van 2016 verliet de middenvelder na acht jaar de jeugdopleiding van Ajax. Na zijn pijnlijke, gedwongen vertrek besloot Benninga het over een andere, opvallende boeg te gooien: voetballen én studeren in Amerika. Zijn affectie voor Ajax slonk desondanks niet. Vanuit de Verenigde Staten volgt de inmiddels twintigjarige speler en student van de University of Delaware zijn voetballiefde nog altijd op de voet.

Tegen middernacht Nederlandse tijd plannen we onze belafspraak. Want, zo luidt zijn wens, eerst moet het Nederlands elftal gekeken worden. Het typeert Benninga, een liefhebber pur sang, zo blijkt de komende twee uur. Duitsland - Nederland mag niet worden overgeslagen. Dat de geboren Amsterdammer verder niet op zijn mondje is gevallen wat betreft praten over voetbal, wordt al snel duidelijk. Na de wedstrijd neemt Benninga alle tijd voor een gesprek over het Amerikaanse soccer, zijn tijd bij Ajax, vriendschap en de ruimte voor een nieuwe droom.

'Niet zomaar even een wedstrijdje spelen'

'Het gaat hartstikke goed. Ik zit hier goed, ben lekker mijn ding aan het doen. Alles gaat zijn gangetje', steekt Benninga, als we elkaar eindelijk te pakken hebben, gelijk enthousiast van wal. Naast spelen voor the Blue Hens, het soccerteam van de Universiteit, studeert Benninga economie. Wonen doet hij op de campus. 'Ik heb een appartement met drie teamgenoten op de campus. Het eerste jaar sliep ik in een dorm met andere eerstejaars. Daarna kon ik zelf een plekje zoeken. De campus is een soort eigen wereldje met 24.000 studenten. Vanzelf kwam ik in een soort flow terecht. Van een aanpassingsprobleem was geen sprake. Het is alleen vervelend dat je in het begin heel afhankelijk bent.'

Benninga speelt met Delaware in de CAA, de Colonial Athletic Association. 'Je kan het een beetje zien als schoolvoetbal, zoals op de basisschool. Je speelt tegen andere scholen. Het grote verschil is alleen dat je op een heel serieus niveau speelt. Het is niet zomaar even een wedstrijdje spelen.' De competitie bestaat uit negen universiteiten in het oosten van het land. 'Om te oefenen hebben we dit seizoen een trip naar San Francisco gemaakt. Maar in de competitie hoef ik niet naar Californië. In principe is het allemaal redelijk in de buurt. Er zijn wel uitwedstrijden in Boston of South Carolina. Dat kan, als het even tegenzit, tien uur met de bus zijn. Soms pak je zelfs het vliegtuig.'

'American Football is verreweg de grootste sport. Daarna komen basketbal op twee en honkbal op drie. Voetbal is qua populariteit nog helemaal niet te vergelijken met die drie. Bij football hebben sommige scholen honderdduizend supporters. Voor soccer is dat minder, al zijn er wedstijden waar wel een paar duizend mensen naartoe komen.' Er is ook een groot verschil met het Nederlandse voetbal. 'Vooral het fysieke aspect. In Nederland zet je rustig technisch en tactisch de puntjes op de i. In Amerika moet je meteen een piepjestest lopen. Ik moest geloof ik trap zestien halen. Dat is zwaar kan ik je vertellen. Haal je dat niet, dan kan je je spullen pakken en vertrekken.'

'Domme regeltjes hebben mij de helft van het seizoen gekost'

'De faciliteiten hebben mij deels overtuigd te komen. Drie top grasvelden, een prachtige, verbouwde kleedkamer en een leuk stadion', somt Benninga, die een verklaring heeft voor de financiering, op. 'Het is heel duur om naar zo’n school te gaan. Voor een jaar ben je veertigduizend euro kwijt, geloof ik. Mensen zijn daarnaast trots om een Blue Hen te zijn. Ons stadion heet het Stuart and Susan Grant Stadium. Dat zal wel zijn omdat zij er miljoenen in hebben gestopt. In het hele sportcomplex zit totaal zo’n 600 miljoen dollar. Het ziet er beter uit dan bij een gemiddelde club uit de Eredivisie.'

De rechtspoot kon helaas niet gelijk zijn kunsten vertonen. 'Mijn papieren uit Nederland waren niet goed doorgekomen. De eerste zes weken kon ik daardoor niet meedoen. Diploma’s werden nog over en weer gestuurd. Het is hier superstreng, totaal anders dan in Nederland. Die domme regeltjes hebben mij de helft van het seizoen gekost. Het duurt maar van augustus tot november. Als je zes weken mist, dan is het seizoen al bijna over. Het was echt zwaar. Voetballen is het leukste wat er is. Je wil graag op dat veld staan.'

'In het tweede seizoen heb ik maar één wedstrijd gemist door een blessure. Verder speelde ik alles.' Samen met zijn ploeg werd Benninga vierde, waarna de oud-Ajacied zijn ploeg niet kon behoeden voor een vroege uitschakeling in de play-offs. 'Ik ben wel een belangrijke schakel, als ik dat zelf mag zeggen. Ik word gewaardeerd door iedereen. Er is veel respect voor Ajax en de jeugdopleiding. Ze kennen de naam Ajax zeker.' Wie echter denkt dat de universiteiten in de rij stonden voor het talent, heeft het mis. 'Ik heb alles zelf op gang gezet. Ik heb wat filmpjes gestuurd van highlights bij Ajax. Als Ajax eenmaal op je CV staat, zijn de coaches en scholen wel geïnteresseerd. Bij Delaware was al snel duidelijk wat ze me aan wilden bieden. Andere scholen hadden ook mooie aanbiedingen, maar die boden halve scholarships. Dat was gewoon geen optie. Hartstikke leuk allemaal, maar tienduizenden dollars ophoesten gaat te ver.'

'Even alles op nul zetten'

Al in april/mei maakte Benninga de keuze voor Amerika. 'Op een gegeven moment weet je wel of je een contract krijgt of niet. Dat voel je aan. Ik heb deze keuze toen vrij snel gemaakt. De acht jaar bij Ajax was veel van hetzelfde. Deze kans leek een mooi avontuur. Het gaf mij de kans om eruit te gaan, mijn hoofd leeg te maken. Even alles op nul zetten. Ik kan hier twee dingen doen. Naar school gaan én voetballen op niveau. Maar toen ik besloot om naar Amerika te gaan, heb ik het boek profvoetbal wel dichtgedaan.'

Zodoende kwam er aan een lang traject een einde. Sinds kleins af aan behoorde Benninga tot de top van zijn lichting. 'Die brieven krijgen van Ajax was een heel ding. Dan kwam je thuis en lag er ineens een brief op de deurmat. Het was een droom die uitkwam. Ik kwam met Kaj Sierhuis in de D3 terecht. Vanaf dat jaar ben ik elk jaar gebleven.' De middenvelder overleefde vrij lang met speels gemak de eindgesprekken. 'Alles ging goed, tot aan de B1. Toen moest ik als tweedejaars in de B2 beginnen. Dat was echt pijnlijk en schrikken. Ik was te klein en kon fysiek niet mee, was de uitleg.' Benninga herpakte zich echter en dwong een plek in de A af. 'Dat was deels te danken aan mijn goede spel, kwalitatief was ik een goede speler, maar ook omdat ik altijd hard trainde. Bovendien lag ik goed in de groep. Ik was niet vervelend.'

'Zij gunden mij een mooi afscheid'

Dat Benninga goed in de groep lag, kunnen de leden van "The Man" hoogstwaarschijnlijk beamen. Het groepje wat de voormalig Ajacied vormt met Dani de Wit, Zian Flemming, Jeffrey de Lange, Matthijs de Ligt, Carel Eiting en Kaj Sierhuis heeft tot op heden veel contact. 'Ik kon met iedereen goed opschieten hoor. Maar sommigen ken ik al vanaf dat ik zeven ben. Je bent er vier keer per week van tien tot zes. Het klikte goed. We zaten op een lijn, qua lolbroek uithangen, maar ook qua focus.' De groep viel uit elkaar, doordat sommigen eerder doorstroomden. 'We spraken met z’n allen voor de grap af ergens onze carrières af te sluiten. Vandaar de naam "The Man Qatar 2035". Engels gezien klopt dat natuurlijk niet.'

'Haha ik zou iemand er zo bijnaaien hoor, dat neemt niemand mij kwalijk', antwoordt Benninga vervolgens op de vraag wat de 'lolbroeken' dan deden. 'Ik herinner mij een toernooi in Groenlo. De eerste twee dagen hadden we super slecht gespeeld.' Strafschoppen moesten op de slotdag beslissing om de vijfde plek brengen. 'De avond ervoor hadden we al iets bedacht. Eerst een panenka, dan een normale om de keeper te verwarren en dan de derde en vierde weer een panenka. Ze gingen er uiteindelijk allemaal in. Wij lagen helemaal in een deuk op de middenlijn toen we wonnen.'

Met dezelfde jongens vierde Benninga jaren later op een geweldige wijze zijn laatste Ajax-goal. In de 3-0 gewonnen bekerfinale tegen PSV A1 gaf de spelverdeler als invaller de genadeklap. 'Ineens kwam die bal voor mijn voeten. Ik raakte de bal eigenlijk helemaal verkeerd, maar ik scoorde. Dat bracht zoveel ontlading en blijdschap. Voordat ik het wist hing ik in de lucht. De jongens namen mij op de schouders. Dat was een prachtige afsluiting van een mooie periode. Na al die jaren, dat we zo close waren, gunden zij mij een mooi afscheid. Echt geweldig.'

'Hoe zij nu bezig zijn, echt super. Zonder jaloezie kan ik trots op die jongens zijn. Dat geldt voor iedereen waarmee ik heb gespeeld.' Benninga heeft geen slecht woord over voor de club. 'Waar nodig, als je het initiatief toonde, stonden ze voor je klaar. Ajax is nergens in te kort geschoten. Zij lieten mij, ondanks dat ik niet alles speelde, allesbehalve links staan.' Van de trainers tot de fysio’s en de looptrainers, iedereen kan rekenen op een compliment. 'Het warme gevoel heb ik altijd gehad.'

'Ik kon niet over een andere club nadenken'

Waar het dan aan lag dat Benninga te kort kwam? 'Als ik realistisch kijk waren andere jongens gewoon net wat beter en verder. In die periode was ik niet waar andere jongens wel waren', is de oud-Ajacied eerlijk. 'Ik zat ook in een goede lichting. Carel speelde op mijn plek natuurlijk. Eiting speel je niet zomaar uit de basis. Ik zat bij de betere jongens, maar ik zat niet bij de allerbesten. Alleen de allerbesten debuteren.' Pijn deed zijn vertrek wel degelijk. 'Destijds zat het redelijk diep. Ajax 1 was een droom. Als Amsterdammer, als jongen van de club. Het was het enige. Nu heb ik er meer vrede mee.'

'Mensen vragen nu weleens: waarom heb je de keuze gemaakt om naar Amerika te gaan? Nou, misschien is dat omdat Ajax zo erg het doel was, dat de rest niet genoeg in de buurt kwam om het profvoetbal alsnog achterna te jagen.' Het idee om het te proberen bij een andere BVO in Nederland is niet eens gepasseerd. 'Toen ik de club verliet, kon ik niet over een andere club nadenken. Ik heb nooit het gevoel gehad het te willen proberen bij een andere club. Het is dan ook niet mijn doel om hier profvoetballer te worden, om de MLS te halen.'

'Ik vind het onbewust misschien wel lekker om nu even achterover te leunen. Het was een super tijd. Vanaf het begin tot het einde heb ik genoten. Ik had het niet willen missen. Ik vond het ook helemaal geen probleem om zo achter mijn doel aan te gaan', besluit Benninga. 'Een nieuw doel heb ik nog niet, maar daar maak ik mij nog geen zorgen over. Ik vind altijd de oplossing wel, zowel binnen als buiten het veld.'

Finn Dekker (Twitter: @FinnDekker | e-mail: finn.d@ziggo.nl)

Foto's: @AjaxA1Watcher

Geniet jij ook zo van Ajax in de Champions League? Check dan nu snel de collectie voor Champions League-artikelen!