Edwin van der Sar is er trots op dat hij de Eredivisie Oeuvre Prijs heeft mogen winnen, maar geeft aan dat hij er moeite mee heeft om uitgesproken trots op zichzelf te zijn. De oud-keeper herstelde het afgelopen jaar van een bloeding rond de hersenen en heeft in deze periode geleerd om de mooie dingen uit zijn leven en voetballoopbaan meer te waarderen.

Bestel het nieuwe derde shirt van Ajax in de Ajaxshop!

'Je bent voetballer geworden omdat je het leuk vindt', vertelt Van der Sar bij de Eredivisie Awards op ESPN, waar hij de Oeuvre Award in ontvangst mocht nemen. 'Als klein jongetje wil je gaan sporten, voetballen. Dan word je beter en word je ontdekt. Dat was bij mij pas op latere leeftijd. Ik was achttien toen ik naar Ajax toeging. Dan wil je in het eerste komen, het Nederlands elftal halen en prijzen winnen. Dat is mij allemaal gelukt. Trots is een woord dat ik eigenlijk nooit gebruik, maar het is wel heel mooi dat je zo'n carrière kunt opbouwen en prijzen hoort daarbij. Maar het is vooral mooi dat je respect krijgt van medespelers, trainers, fans en je familie. Dat is wat je maakt als mens en daar doe je het voor. Gelukkig mag je werken en voetballen en gelukkig heb ik op die manier een leuke bijdrage kunnen leveren aan het Nederlands voetbal.'

De voormalig doelman van onder meer Ajax en het Nederlands elftal vertelt dat hij in zijn jonge jaren hard heeft moeten werken om uiteindelijk prof te worden. 'Ik was natuurlijk geen natuurtalent. Je hebt bij Ajax in de jeugd ook ventjes van dertien, veertien die al klaargestoomd worden en waarvan je weet: die gaan het maken. De helft valt ook af, want het is hard werken, dedication. Ik ben er wel trots op dat ik een grote carrière gemaakt heb. Ik ben vanuit een klein dorpje begonnen met voetballen, omdat mijn vader voetbalde en mijn oom voetbalde bij Volendam en AZ. Dat wereldje wilde ik eigenlijk ook en dat is me gelukkig gelukt.'

'Ik keek altijd meer naar de doelpunten die we tegen kregen dan naar de prijzen die ik won'

Van der Sar geeft aan het moeilijk te vinden om met trots over zichzelf te spreken. Echter voelt hij zich wel trots. 'Zeker, maar ik schreeuw het nooit van de daken. Toen ik andere mensen sprak over deze prijs zeiden ze: "Wat gaaf voor je". Ik ben misschien wat onderkoeld op een hoop vlakken, maar ik mag misschien wel meer genieten van de zaken die we bereikt hebben. Ik keek altijd meer naar de doelpunten die we tegen kregen of naar de finales die ik verloor dan naar de prijzen die ik won. Dat moet ik blijven leren. Ik ben 53, maar je bent nooit te oud om andere inzichten te krijgen. Maar die heb ik het afgelopen jaar wel gekregen. Het draait niet alleen om succes, prijzen en winnen, maar gezondheid is een groot goed. Daar moeten clubs ook meer naar gaan kijken: hoe ze kinderen aan het sporten krijgen.'