Tottenham Hotspur - Ajax was weer een avondje voor in de geschiedenisboeken, bovenal voor de supporters die erbij waren in Londen. Het uitvak zag vlak naast het veld hoe er opnieuw een overwinning in de Champions League werd toegevoegd aan een al indrukwekkend Europees seizoen. Supporter Bas legt uit hoe zijn Europese trip verliep:

Even terug naar de weg naar Londen, want veel mensen grepen er naast. Was het een strijd om aan kaarten te komen voor deze pot?

'Voor mij totaal niet. Dankzij het seizoen onder Peter Bosz, waar wij naar zeven uitwedstrijden zijn geweest, had ik nog EU-plus. Mazzel, want naar de voorrondes in het seizoen onder Keizer was ik niet geweest. Eén van ons had wel enorm geluk. Die heeft op z'n nationale uitkaart een kaart bemachtigd terwijl er nog maar 350 (!) beschikbaar waren. We kwamen trouwens wel nog wat bekenden tegen die al een dure trein naar Londen hadden geboekt, maar geen kaart konden bemachtigen. Die hebben uiteindelijk maar in een pub gekeken.'

Haha, gelukkig konden deze ongelukkige fans wel genieten van het feest voorafgaand aan het duel in de binnenstad. Hoe heb jij de dag naar de wedstrijd beleefd?

'Het was vooral ook een hele pittige dag. Om 05.30 uur zijn we vanuit Zeeland, waar we konden logeren bij een andere Ajacied, naar Calais gereden. Via de tunnel waren we uiteindelijk om een uur of twee 's middags in het centrum. We kregen al snel door dat er enorm veel supporters op het Leicester Square waren verzameld. Daar hebben we in het zonnetje met sixpacks 1664-bier staan zingen, springen en drinken.

De wijk Tottenham bleek echt enorm rauw, nog meer dan ik al dacht. De wandeling van de metro naar het stadion door die buurt was zó Engels, qua voetbalcultuur ga je het niet veel puurder krijgen. Het ging helaas wel nog even mis met de politie, maar daar konden we met een boogje prima omheen.'

We kregen in Nederland alleen wat flarden mee, maar hoe reageerden de mensen uit de wijken op zo'n indrukwekkende stoet met Ajax-fans naar het stadion?

'Die Engelsen zijn wel wat gewend. In andere landen kijken mensen echt hun ogen uit als er een corteo wordt georganiseerd. Dat viel nu wel mee. De Spurs-fans die ons aanspraken, waren trouwens zonder uitzondering ontzettend positief over Ajax: "If we don't win the Champions League, we want you to win it", dat soort opmerkingen.'

Het onderlinge respect waar je het over hebt, was ook te zien op televisie. Hoe was het om weer ouderwets in een uitvak te staan op de eerste ring, met één rijtje stewards tussen jullie en de thuisfans?

'Dat is het geweldige aan trips naar Engeland. Bij Celtic en City-uit heb ik daar ook enorm van genoten. Bij de warming-up geeft het al een enorme kick dat die spelers op twintig meter van je bezig zijn. Er is gewoon zoveel meer contact dan wanneer je weer eens weggedrukt in de bovenhoek van een stadion staat. Ik kreeg trouwens bij binnenkomst wel een soort déjà vu naar Stockholm, dat vak leek er enorm op en wij stonden precies op dezelfde plek linksachter de goal. Toen ik daarover begon, vroegen mijn toehoorders me mijn muil te houden. Niemand zat op herinneringen aan die zure nederlaag te wachten, haha.'

Haha, het liep nu dan ook een stuk beter af, hoewel jullie het als uitvak in het eerste kwartier wel even moesten afleggen tegen het thuispubliek. Hoe indrukwekkend was het nieuwe stadion?

'Vooraf hadden we het erover hoe jammer we het vonden dat we het oude White Hart Lane mis waren gelopen. Maar toen we binnenkwamen waren we echt flink onder de indruk. De tribune achter de goal is echt ongelooflijk, wat een muur. Dat het stadion nog wel midden in de oude rauwe wijk ligt, maakt het toch ook nog een authentiek stadion, en niet alleen maar modern en functioneel. Ook wat de sfeer betreft overstegen die Spurs-fans mijn verwachtingen. Engelse supporters zijn vaak heel lang heel stil. Ik zat me dus al te verheugen om ze helemaal weg te zingen, maar dat zat er simpelweg niet in. De sfeer bij ons was niet eens verkeerd, maar ze waren gewoon te luidruchtig om er constant over heen te gaan.'

Hoe was die weergaloze eerste helft voor jullie, vooral na die 0-1, op de tribune?

'Vooral voor die goal wist ik niet wat ik meemaakte. Ik heb echt nog nooit zoiets gezien. Ik ben dit ook totaal niet gewend. Het duurde voor mij dertien Europese uitwedstrijden tot ik Ajax vanuit het uitvak voor het eerst zag winnen. Daar word je behoorlijk cynisch van, haha. En nu zie ik mijn club in de halve finale van de Champions League de Spurs helemaal weg tikken. Dat ik een paar jaar geleden nog stond te juichen toen Jablonec een penalty tegen ons miste, is wel een absurde gedachte.'

En als je heel eerlijk bent; is zo'n wedstrijd in het uitvak in Londen leuker of toch liever volgende week ouderwets op de F-Side?

'Hm, lastige vraag. Ik vind niets mooier dan in het buitenland Ajax volgen en steunen, maar de sfeer in de Johan Cruijff ArenA gaat volgende week echt waanzinnig worden. Dat wordt echt legendarisch en daar verheug ik me enorm op.'

Ga de accu dan maar vast opladen!

'Ja! Het nadeel van deze lange slopende dag was wel dat we na de pot helemaal kapot waren. De terugreis naar onze Airbnb was echt een zware bikkeltocht. Als je ons had zien lopen en je had de wedstrijd gemist, zou je hebben gedacht dat Ajax 5-0 had verloren. Een biertje in het centrum zat er dus ook echt niet meer in, we wilden alleen maar naar bed, haha! Dat zal volgende week, als we het redden, wel anders zijn.'

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: B.vanderploeg@ajaxshowtime.com)