Willem van Hanegem heeft Johan Neeskens altijd als een 'heel aardig ventje' gezien, zo vertelt hij in de Willem & Wessel Podcast van het Algemeen Dagblad. De oud-voetballer kreeg afgelopen week te horen over het overlijden van Neeskens en dat kwam als een grote verrassing.

'De laatste tijd heb ik hem regelmatig gehoord, gesproken en gezien', aldus de voormalig topvoetballer en goede vriend van Neeskens. 'We zijn in Duitsland geweest. Je houdt meteen weer meer contact. Daarna hebben we gegolft. Toevallig speelde ik met hem mee. Je kon hem makkelijk naast je hebben.'

In de jaren zeventig speelden Van Hanegem en Neeskens samen in Oranje. Eerstgenoemde weet nog te vertellen dat het goede voetbal vanzelf kwam. 'Ik kan me niet herinneren dat we het erover gehad hebben. Over wat ieders taak is. Je kunt zien dat er soms weleens iets ontstaat waarvan je denkt: hoe is het in godsnaam mogelijk? Michels was er vaak niet eens, want hij moest werken in Barcelona. Het is ineens ontstaan.'

De rol van Neeskens in het Oranje van de jaren zeventig was niet te onderschatten. Hij stond bekend om de energie die hij een ploeg kon brengen en dat kan Van Hanegem alleen maar beamen. 'Hij was soms uit zijn evenwicht. Dan was hij zo aan het rennen van de ene naar de andere kant. Als hij dan even moest stoppen, raakte hij uit balans. Dat gebeurde', vertelt hij met een lach.

Van Hanegem tegenover Neeskens

De twee stonden ook meermaals tegenover elkaar. Geregeld ging dat er hard aan toe. 'In de kampioenswedstrijd in het Olympisch Stadion kreeg hij een tik op zijn neus. Hij had al twee of drie keer na geschopt. Ik zei: dat moet je niet doen, Johan. Het gekke was dat het daarna gewoon weer in orde was. Dat was ook het leuke ervan. Zo hoort het ook eigenlijk. Hij vloog er ook op, maar was geen stiekemerd. Dat is wel heel belangrijk.'

Overigens was Neeskens als voetballer meer dan alleen hard, zo wil Van Hanegem wel benadrukken. 'Hij was degene die het elftal het meest opjaagde. Dat had hij in zich. Hij had de drang. Het elftal gaat dan vanzelf mee. In de lucht was hij ook sterk, een goede kopper. Terwijl hij niet zo groot was.'