Bertrand Traoré is nog niet geheel topfit, zo geeft hij aan in een gesprek met Ajax Life. De Burkinees kwam tijdens de zomerse transferperiode terug naar Ajax, maar heeft zijn draai nog niet helemaal gevonden. Zijn weg naar volledige fitheid zou daarbij de oplossing moeten vormen. 'Ik ben nog altijd wie ik was', stelt hij immers.

Bestel het nieuwe derde shirt van Ajax in de Ajaxshop!

Sinds halverwege juli is Traoré bezig aan zijn tweede termijn bij Ajax. De aanvaller kwam transfervrij over van Villarreal en moest de schaarste op de rechtsbuitenpositie oplossen. Zeven wedstrijden speelde de linkspoot dit seizoen inmiddels, maar een constant niveau wist hij nog niet te halen. Zijn hoogtepunt tot op heden is de uitwedstrijd tegen FK Vojvodina, de Servische tegenstander waartegen Traoré een doelpunt wist te maken én een assist leverde.

Verder stokte zijn productie als doelpuntenmaker en aangever nog. Traoré merkt dat hij nog niet topfit is en vertelt in welke aspecten van zijn spel hij dat merkt. 'Vooral aan de scherpte tijdens wedstrijden. Ik hoef niet honderd procent fit te zijn om een beslissende actie te kunnen maken, maar om negentig minuten lang te kunnen blijven gaan, moet ik wel echt topfit zijn.'

Meer dan eens lijdt de buitenspeler dit seizoen balverlies, maar dat lijkt nooit uit zijn spel te gaan verdwijnen. 'Ik ben het type voetballer dat graag risico’s neemt. Ik ben een dribbelaar. Als tien acties op rij mislukken, dan probeer ik het altijd een elfde keer. Die ene keer dat een actie wel succesvol is, kan het een doelpunt voor de ploeg opleveren. Ik moet volhardend zijn. Blijven proberen. Dan mislukt er ook wel eens een actie.'

Traoré en het Ajax-publiek

Zo nu en dan wordt Traoré dan ook weleens kritisch bejegend door het Ajax-publiek, zo ook tijdens zijn eerste periode bij de club. De technicus probeert zich er niet te veel van aan te trekken. 'Ik weet nog hoe ze toen boos op me waren tijdens het thuisduel met FC Twente. Er lukte me weinig. Toen ik werd gewisseld, klonk er gejuich. Dat was niet leuk, maar vier dagen later opende ik de score tegen FC Kopenhagen. Het hele stadion werd gek van vreugde. Dat contrast blijft me altijd bij.'

'Weet je, soms zijn supporters pissed off. Dat mag. Als het niet goed gaat, kun je niet vrolijk blijven. Dat snap ik. Maar voor spelers is het niet altijd makkelijk. Gelukkig wonnen we in mijn eerste seizoen hier veel meer dan we verloren. Ik voetbalde na Ajax in veel andere grote stadions, maar zo intens als ze bij Ajax juichen na een doelpunt, maakte ik nog zelden mee.'