Zakaria Labyad heeft met volle teugen genoten van zijn tijd bij Ajax. Hij maakte Amsterdamse successen binnen én buiten de landsgrenzen mee en raakte onder de indruk van zijn teamgenoten. Toch was het Erik ten Hag die het meeste indruk op hem maakte.

'Ik heb er echt van genoten', vertelt Labyad over zijn tijd bij Ajax in gesprek met Voetbal International. 'Wat een elftal, wat een prestaties. Ik ben op precies het verkeerde moment bij Ajax terechtgekomen. Of op het juiste moment, net hoe je het uitlegt. In mijn eerste jaar hadden we dat geweldige Champions League-seizoen. Ajax hoorde bij de beste vier clubs van Europa, we wonnen praktisch alles.'

'Dan kan je moeilijk bij de trainer op de deur kloppen en zeggen: Hallo, ik hoor te spelen. Zo realistisch ben ik ook wel', vervolgt de aanvallend ingestelde speler, tegenwoordig weer actief bij FC Utrecht. 'Dan moet je gewoon je mond houden en zo hard mogelijk trainen. Het was buitencategorie. Elke training was een feestje. Voordat ik naar Ajax ging was ik tactisch al goed onderlegd maar nu ben ik nog véél beter.'

Er liepen destijds spelers met een behoorlijk dosis individuele kwaliteit rond bij Ajax, maar het was Ten Hag die Labyad écht wist te verbazen. 'Erik ten Hag is een fenomeen. Als je het veld opstapte hoefde je alleen maar letterlijk uit te voeren wat hij in de meeting had gezegd. Hij zit zó diep in de details. Het tactisch plan klopte gewoon. Op elke plek op het veld en in elke situatie kon hij voorspellen wat een tegenstander zou gaan doen. Ten Hag denkt altijd drie stappen vooruit.'

Labyad in de kleedkamer

Labyad was bij Ajax lang niet altijd basisspeler, maar toch voelt hij dat hij zijn waarde voor de club heeft gehad. Zijn medespelers - die in veel gevallen nog maar weinig ervaring hadden - vonden hem belangrijk in de groep, vertelt hij. 'Ik had al de nodige ervaring en probeerde ze op hun gemak te stellen. Jonge spelers zijn bovendien vaak ongeduldig. Het voelde als mijn taak om met ze te praten. Als talent moet je geduld hebben, zeker bij een topclub. Dat weet ik uit mijn PSV-tijd. Daar sprak ik veel over met jongens als Ryan Gravenberch, Noa Lang en Nous. Die laatste is ook echt een goede vriend geworden.'