Columnist Nico Dijkshoorn wordt niet bepaald vrolijk van het conflict tussen Ajax en de familie Nouri. De journalist kan de familie goed begrijpen, maar Ajax niet, zo schrijft Dijkshoorn in Voetbal International. 'Maar dat doet er niet toe. Ik wil Nouri niet gaan zien als een voorbeeld hoe het verkeerd kan gaan. In de brief van de familie staat dat ze het niet alleen voor hém doen, maar voor alle voetballers. Het is in ieders belang.'

Op dat moment haakt Dijkshoorn af. 'Daardoor voel ik steeds minder de echte Nouri. Hoe harder er tussen de familie en Ajax wordt gevochten, des te ingewikkelder zal het worden ons Nouri te herinneren als iemand die dwars door alle vooroordelen keihard de boze buitenwereld tegemoet trad', schrijft Dijkshoorn, die weet dat Nouri zo populair is bij veel mensen omdat hij op geen enkele manier voldeed aan het stereotype profvoetballer. 'Zijn stormachtige levensvreugde werd herkend. Daarom rouwden we , omdat we eigenlijk allemaal een beetje Nouri wilden zijn. Dat je iedere dag zin hebt je bed uit te stappen, mensen aan te raken, mensen te vragen hoe het met ze gaat.'

Dijkshoorn begrijpt dat een conflict tussen Ajax en de familie onvermijdelijk was, maar de columnist blijft Nouri zien als iemand die de voetbalwereld verlichtte. 'Nouri was iemand op wie je niet kwaad kon worden. Omdat je zag dat hij zo keihard en oprecht naar voren leefde, gulzig en gretig, steeds benieuwd wat voor geweldigs voor hem om de hoek wachtte. Zo wil ik hem blijven zien. Nouri is nu het middelpunt van een conflict en dat zal blijkbaar op wat voor manier dan ook nodig zijn, maar het maakt me vooral verdrietig. Zo trots dat hij een Ajacied was en dan nu dit: zijn club en zijn familie recht tegenover elkaar.'