Mijn Matchday is het vervolg op de reeks SCC-debutant van afgelopen seizoen. Dit seizoen staan er in Nederland en Europa veel duels op het programma. Redacteur Finn Dekker beschrijft wat hem als seizoenkaarthouder van Vak 423 opvalt in de Johan Cruijff ArenA én uitwedstrijden.

72 uur na het debacle tegen Heracles van zaterdagavond was er niks lekkerder dan weer de ArenA in te lopen dinsdagavond. Revanche wilde ik zien. Precies hetgeen de spelers op het veld en de supporters op de tribune deden tegen Standard Luik. Op de 14e van de maand kwam de 'nieuwe' Johan Cruijff ArenA dit seizoen voor het eerst echt tot leven. Maar da's eigenlijk niet meer dan logisch.

In de Belgische pers werd voorafgaand aan het duel nog gesuggereerd dat de Johan Cruijff ArenA de naam heksenketel niet mag dragen. Michel Preud'homme wist echter wel beter. De trainer van Standard Luik slaapt nog steeds slecht na 15 mei 2011, kijkend naar de wallen onder zijn ogen. Wanneer de coach voortaan op bezoek moet in Amsterdam, blijft Preud'homme liever thuis op de bank.

Zelf stond ik met wat vrienden op 424, waar ik normaal op 423 sta. Qua plaats was er weinig verschil, op het feit dat ik met iets meer onbekenden stond na. Wel was het tof om weer eens via ingang Zuid J het stadion te betreden. De ingang waar ik vroeger af en toe doorheen moest als ik op VAK410 stond. Een vak en een sfeer waar ik sporadisch nog met heimwee aan terugdenk. Maar dinsdag absoluut niet. Ik keek met jaloezie naar beneden, waar het echt helemaal los ging op de F-Side.

Het hele repertoire van de Ultras Amsterdam kwam voorbij. Van '90 minuten lang' tot 'Mijn Stad'. Mooi was het hart onder de riem-moment bij het warmlopen van Donny van de Beek en de publiekswissel van de magistrale Hakim Ziyech. Gelukkig deed mijn vak ook met bijna alles mee. Het was weliswaar niet negentig minuten lang en ook niet altijd in het goede ritme. Maar dat mocht de pret, of de sfeer, niet drukken. Het is nog vroeg in het seizoen, ook supporters moeten nog even warmdraaien.

Wat iedereen wel kan en ook deed is zijn rug keren naar het veld in de slotfase. De 'pogo' die in werd gezet op Zuid 1 werd door minimaal de helft van het stadion meegedaan. Vaders, kinderen en zelfs opa's. Iedereen om mij heen keerde met het gezicht naar zijn of haar stoeltje en omhelsde een volslagen vreemde. Geweldig. Het is net als bij bootjesmensen en buschauffeurs; je kent elkaar misschien niet, maar je deelt wel dezelfde vreugde of passie. In dit geval sla je een arm om je buurman heen, in plaats van dat je naar elkaar zwaait.

Het fijne aan dit alles, is dat het woensdag weer kan. Niemand kan beloven dat het weer zo'n spektakel wordt als tegen Luik. Maar geloof mij, dit wil je niet missen. Helemaal niet voor een tweede keer. Zorg dus dat je er bij bent en geniet ervan, zo lang het kan. Want elke Ajacied weet dat het zo weer anders kan zijn.

Finn Dekker (Twitter: @FinnDekker | e-mail: finn.d@ziggo.nl)

Profiteer nog snel van onze korting op het merk WZAWZDB in de webshop!