Het was de zomer van 2008. Ik had een baantje gevonden in een magazijn bij mij in de buurt, niks speciaals. De mannen daar waren echte, bierdrinkende, stoer pratende, vrouw- en voetballiefhebbende en in sommige gevallen tatoeagedragende mannen. Laat ik het voetballiefhebbende gedeelte er even uithalen. Natuurlijk was er de gebruikelijke clash tussen een aantal aanhangers van Ajax en Feyenoord, de ene helft kon maar niet ophouden over de geweldige wedstrijd tegen AC Milan op 24 mei 1995, de andere helft werd iedere nacht juichend wakker om de 3-1 van Jon Dahl Tomasson in 2002 tegen Borussia Dortmund.

Op maandag 21 juli 2008 kreeg het hanengevecht een totaal nieuwe wending.Het was stil in het magazijn. Er klonk een vrouwenstem door de speakers waaruit minstens drie keer per dag ‘Born in the USA’ van Bruce Springsteen denderde. “Ajax en PSV zijn tot een akkoord gekomen over de transfer van Ismaïl Aissati”, zei de vrouw op droge toon. De stilte duurde daarna nog enkele seconden. Het beeld van de zwijgende magazijnmedewerkers die elkaar even verdwaasd als gelukkig aankeken was schitterend. Toen verbrak een van hen de stilte. ‘’We worden godverdomme kampioen!’’.

Dat moment is nu bijna anderhalf jaar geleden. Ismaïl Aissati heeft inmiddels zestien wedstrijden voor de Godenzonen gespeeld, waarin hij twee keer scoorde. Ajax werd geen kampioen en speelde op andere fronten ook geen rol van betekenis. Het was eigenlijk pas laatst, tijdens de wedstrijd tegen ADO Den Haag, dat het me opviel dat Aissati weer in de ploeg stond, terwijl hij de zes wedstrijden daarvoor ook zijn minuten heeft gekregen. Overigens was dit niet om zijn spel, maar omdat ik een van de vele analytici op televisie zijn naam hoorde noemen. Het zegt genoeg over de ontwikkeling van Ismaïl Aissati.

Waar is het misgegaan met onze Ismaïl, die nog zo’n schitterend Champions League-debuut kende in Milaan tegen het grote AC. De 17-jarige Aissati veroverde menig voetbalhart met zijn gedartel tussen de gevestigde namen. Tijdens de return in Eindhoven stond hij zelfs in de basis. Misschien is het daar misgegaan. Nederland vond Aissati geweldig en het duurde niet lang voordat Aissati ook een fan was van Aissati. De jongeling kreeg vervolgens, naar eigen zeggen, te weinig waardering van de Eindhovenaren en stuurde aan op een vertrek. In Amsterdam stonden ze al met de champagne en confetti paraat.

Het heeft vooralsnog tot weinig geleid. Een blessure verpestte zijn debuutjaar en zijn tweede seizoen heeft ook nog niet gebracht wat de club en speler ervan hadden verwacht. De supporters van Ajax beginnen inmiddels te morren en er ontstaan twijfels over de werkelijke potentie van de voormalig jeugdinternational. Er zijn zelfs al mensen die het aandurven om Aissati op de ellenlange lijst van Ajax-miskopen te plaatsen. Als ik Ismaïl was, zou ik stiekem eens aankloppen bij de club uit zijn geboortestad Utrecht, waar ze met een fantastisch project bezig zijn. Daar zou hij van toegevoegde waarde kunnen zijn, mits hij helemaal terug gaat naar de basis en zijn sterallures laat varen. In Amsterdam heeft hij inmiddels veel weg van een verloren Godenzoon.

http://www.catenaccio.nl/2009/10/02/ismail-aissati-de-verloren-godenzoon/#more-2650