Naar aanleiding van de incidenten op de tribunes zaterdagavond, stuurde een seizoenskaarthouder uit Vak 425 Ajax Showtime de volgende open brief.

Zaterdagavond 20 augustus. De elf Ajacieden op het veld falen hopeloos. Op de tribune faalt het supportersbeleid van Ajax. Agressieve beveiligers, huilende kinderen en gefrustreerde supporters zijn allemaal het slachtoffer van de wanorde bij supporterszaken. Dit is mijn verhaal.

Ik kom uit een échte Ajax-familie. Mijn opa werkte als scout voor Ajax en mijn oom wist het in de lichting van onder andere Rijkaard en Vanenburg tot het tweede elftal van Ajax te schoppen. Het duurde dan ook niet lang of ik werd als klein jochie aan de hand van mijn vader en opa meegenomen naar het Olympisch Stadion. Wat er die eerste wedstrijd precies op het veld gebeurde kan ik me nauwelijks herinneren. Ik was vooral gefascineerd door de gebeurtenissen op de tribune. De vele mensen, het gezang, de sfeer. Prachtig vond ik het.

Na het dramatische seizoen 1999-2000 vond mijn vader dat het tijd was voor een seizoenkaart. We belandden in vak 419. Prima plaatsen op de lange zijde, vlak naast het uitvak. Een jaar later groepeerden zich in vak 410 voor het eerst een groep fanatieke supporters. Vol bewondering volgde ik een jaar lang de ontwikkelingen vanaf de overkant van het stadion. In 2002 wist mijn vader te regelen dat we overgeplaatst konden worden naar 410. In die jaren groeide 410 gestaag. Enkele jaren later verhuisden we mee naar de overkant (vak 424/425). Daar heb ik vele jaren met plezier bovenin het vak gestaan. Ik zal meteen toegeven dat ik niet de fanatiekste ben, maar ik vond het heerlijk om daar te staan en te zingen, een biertje te drinken, slap te ouwehoeren met een steeds groter wordende groep vrienden om me heen.

Rond april van dit jaar sijpelden de eerste berichten door dat vak 410 verplaatst zou worden naar de F-side. Op zich geen slecht idee dacht ik. Alle fanatieke supporters bij elkaar op een tribune. Helaas bleek al snel dat Ajax supporterszaken een overhaaste en onvoorbereide move had gemaakt. De uitleg dat het Ajax vooral te doen was om het meedoen aan een pilot van de KNVB ten behoeve van ‘veilig staan’ vond ik al ongeloofwaardig. Daarnaast bleken er al snel te weinig plekken op zuid 1 om alle 410-ers die mee wilden verhuizen een plekje te geven. Tot slot was ook de communicatie bijzonder slecht. Zo gingen er maanden voorbij waarin supporterszaken weinig of geen informatie gaf wat er nou precies ging gebeuren en of ik ook daadwerkelijk kon meeverhuizen. Als ik belde en om uitleg vroeg, werden steevast beloftes gedaan die niet waargemaakt werden. Bij ieder ander bedrijf was ik allang gillend weggelopen, maar ja Ajax is je cluppie, dus laat je je toch maar weer afschepen met mooie woorden van ingehuurde uitzendkrachten.

Zo kon het gebeuren dat de kaartverkoop voor Ajax – PAOK op het punt van beginnen stond en ik nog steeds taal noch teken vernomen had van supporterszaken, en met mij vele honderden ‘vakgenoten’. Het zoveelste belletje leverde de epische woorden op: ’ze zijn nu aan het vergaderen hoe dit op te lossen.’ Misschien had oud-voorzitter van de RvC, Hans Wijers, zijn vrienden van de Boston Consultancy Group hier op moeten zetten? Nu goed, die avond kreeg ik inderdaad een mailtje. In arrogante en hautaine bewoording werd mij verteld dat ik helaas (nog) niet mee kon verhuizen naar zuid 1 en dat ik mijn seizoenkaart kon verlengen op de huidige plek, vak 425 dus. Wel had supporterszaken in al zijn wijsheid besloten dit vak om te turnen tot kindervak. De jongens waar ik al jaren mee op het vak sta werden zonder pardon verplaatst naar de lange zijde. De tweede helft van circus supporterszaken ging nu pas beginnen aangezien hemel en aarde bewogen moest worden om onze groep bij elkaar te houden. Argumenten als: ‘er is geen plek meer’ en ‘vanwege de veiligheid van andere supporters kunnen jullie niet meer bij elkaar zitten’ wisselden elkaar af. Na weken van getouwtrek kregen we het dan eindelijk voor elkaar om vier plaatsen naast elkaar te krijgen in vak 425. Eind goed al goed, zou je zeggen. Tot gisteravond.

Als ik het vak oploop zie ik al meteen dat alles anders is. Kinderen met ouders zitten tot pakweg rij 20. Hier en daar zie ik bekende gezichten verdwaald opzoek naar een punt van herkenning. Wij besluiten helemaal bovenin het vak te gaan staan. Zo heeft in ieder geval niemand last van het feit dat we graag staan bij het kijken naar een potje voetbal. Nog voor de wedstrijd sluiten een mannetje of vijftien zich bij ons aan. We zingen wat, drinken een biertje en balen vooral van de nieuwe situatie. Ook op andere plekken in het vak staan plukjes oud-410ers wat onwennig om zich heen te kijken. Al snel melden zich een paar stewards (lees: extern ingehuurde kleerkasten) bij ons en verzoeken ons op intimiderende toon om te gaan zitten. Er ontstaat een discussie waarbij de emoties al snel oplopen. Iedereen is gefrustreerd door de gang van zaken en nu komen deze figuren ons ook nog vertellen dat we moeten gaan zitten? ‘Er heeft verdomme helemaal niemand last van’, zeg ik nog. Op mijn vraag waar dit dan allemaal voor nodig is antwoordt de beveiliger: ‘dit is op last van de politie.’ Als ik hem vraag waarom dit in hemelsnaam moet van de politie loopt hij geagiteerd weg met de opmerking ‘dat we dat nog wel zullen gaan merken.’

Gedurende de eerste helft lijkt het erop dat de beveiligers ons met rust laten. Ik probeer me weer te concentreren op het veld, al word ik daar op deze avond ook niet bepaald gelukkig van. Halverwege de tweede helft zie ik ineens een tiental beveiligers de trap opstormen. Het is duidelijk dat ze naar ons op weg zijn en ze komen dit keer niet voor een ‘gezellig’ praatje. Een paar rijen onder me worden de eerste supporters hardhandig de trap afgeduwd. Het duurt niet lang voordat tientallen medesupporters in actie komen en de beveiligers duidelijk maken dat dit écht niet kan. Als dieren die hun territorium verdedigen komt iedereen in actie. Het bier vliegt in het rond, er vallen rake klappen en beveiligers vliegen van de trap af. Kinderen rennen gillend met hun ouders het stadion uit. En dat allemaal op last van de politie…?

En nu? Laat ik voorop stellen dat ik geen voorstander ben van geweld. In dit geval kan ik alleen maar zeggen dat supporterszaken en de beveiliging met hun agressieve benadering dit volledig aan zichzelf te danken hebben. Waarschijnlijk regent het de komende week stadionverboden en zal Ajax iedereen proberen wijs te maken hoe schandalig deze ‘hooligans die zichzelf fans noemen’ zich hebben gedragen. Gelukkig weet ik wel beter. Tot slot sprak ik na de wedstrijd op de omloop een vrouwelijke steward die naar eigen zeggen al jaren op zuid 2 werkt. Ook zij sprak haar schande uit over de manier waarop deze ‘externe beveiligers’ dit hebben aangepakt en zelfs zij begreep niet wat precies het probleem is als op de bovenste rijen supporters staan. Dat is bijna in elk vak het geval immers. En ik? Ik voel er steeds meer voor om voortaan maar gewoon in de kroeg te gaan kijken. Ajax zal altijd mijn club blijven, maar welkom voel ik me niet meer.