Toen gisteravond het bericht binnenkwam dat de directie en het kamp Cruijff er niet uitgekomen waren viel er een last van mijn schouders. Niemand met een beetje voetbalverstand had namelijk verwacht dat de directie Cruijff serieus zou nemen. Oke, Rik van den Boog riep wel dat hij blij was met de input van Johan maar dat was om de achterban stil te houden. Waar bij ons het mooie voetbal en de derde ster het doel is gaat voor onze directie financieel gewin boven alles. Een dikke bonus en het aanzien als bestuurslid van ONZE club is belangrijker dan ware clubliefde. Rik van den Boog heeft zo ongeveer een vierdubbele agenda en schroomt niet om mensen flink in de kont te kruipen waar nodig. Bij het aantreden van Marco van Basten was onze Rik helemaal in zijn nopjes en gaf Marco alle vrijheid die hij maar wilde hebben. Zelfs zoveel dat San Marco een exorbitant bedrag uit mocht geven aan middelmaat en erger. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik Sulejmani vele malen hoger ingeschat had. Maar dit soort bedragen horen wij als Ajax niet voor spelers uit te geven, hoogstens te ontvangen. Ajax is een instituut dat staat voor een gedegen opleiding in het 4-3-3 systeem, welke weinig spelers koopt maar des te meer verkoopt. Spelers uit eigen jeugd hoeven zich niet aan een systeem aan te passen en kosten qua salaris ook niet de wereld. Daar deden we het jaren goed op en is de basis voor een goed en gezond financieel beleid. (Lees je mee Jeroen Slop?)

Nadat Marco dacht het niet meer op de rails te krijgen kwam in het nieuwe seizoen Martin Jol die ons Ajacieden bijna in het smerige resultaatvoetbal liet geloven. Wat het verlangen naar die derde ster al niet los kan maken zullen we maar denken (al schaam ik me er wel een beetje voor). Gelukkig liep ook dit huwelijk vrij snel mis, mede door het onbeperkt commentaar leveren van Johan Cruijff en de Telegraaf achterban. Ook in deze kwestie speelde Rik van den Boog een zeer dubieuze rol. Rik vond het jammer dat Jol (die zijn ziel al had verkocht aan Fullham toen hij zijn zin niet kreeg) vertrok en schaarde zich bijna direct weer achter de rug en in de kont van diens opvolger Frank de Boer.

Het bestuur presenteerde dit jaar eindelijk zwarte cijfers maar niet alleen met het door hun gevoerde beleid. Dit kwam bijna volledig door de verkoop van spelers en natuurlijk de deelname aan de Champions League. Het doel van dit bestuur was bereikt en dat mocht Nederland weten ook. Mevrouw vd Boog, Slop en vd Aat konden blij zijn want de bonus kon bijgeschreven worden op de toch al dikke bankrekening van deze gezinnen. Rik vd Boog durfde zelfs te roepen dat het hartstikke goed ging met ONZE club en dat alles goed zou komen. Wat ik hiermee wil zeggen is dat het bestuur (lees vooral Rik vd Boog) met alle winden mee waait om de achterban stil te houden en hun eigen plek veilig te stellen.

Toen Johan wederom op het strijdtoneel verscheen was er volledig terecht...