Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik een column heb geschreven. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn inspiratie aan het einde van het vorige seizoen een beetje zoek was en ik even wat minder tijd had voor mijn column. Het elftal speelde inspiratieloos en werd uiteindelijk derde. Maar goed, genoeg over vorig seizoen. Inmiddels is er weer een nieuwe trainer en is bij mij net zoals bij Ajax de inspiratie en het elan weer terug.

Ik wil het nu hebben over fluitconcerten. Het fluitconcert is een machtig wapen. De supporters kunnen via een fluitconcert hun ongenoegen uiten over een arbitrale beslissing. Daarnaast kan een speler van de tegenstander die tijdens de wedstrijd of een vorige wedstrijd iets gedaan heeft tegen jouw club worden uitgefloten. Richard Witschge viel deze eer jarenlang te beurt in de kuip, nadat hij in de wedstrijd in de Arena de bal negen keer hoog had gehouden. Verder kan een speler van de tegenstander die iets teveel tijd rekt via een fluitconcert erop gewezen worden dat hij op moet schieten.

Het Ajaxpubliek heeft echter ook de neiging om de eigen spelers tijdens de wedstrijd uit te fluiten. Als het in de Arena na 30 minuten nog 0-0 staat (of nog erger, Ajax staat achter) en een pass komt bijvoorbeeld niet aan, dan beginnen de fluitconcerten richting de Ajaxspelers. Ik erger me hier tijdens de wedstrijden enorm aan. Ik heb nog nooit een speler beter zien spelen na een fluitconcert, vaak alleen maar slechter. Ik kan me een wedstrijd herinneren waarin Nordin Boukhari al na 15 minuten en slechts enkele balcontacten werd uitgefloten. Het werd zo erg dat Nordin Boukhari voor de rust al gewisseld moest worden.

Lees verder op http://www.vak410.nl