Ik was er helemaal klaar voor! Ik zat achter mijn toetsenbord met een insteek van we gaan het over leuke dingen hebben. Ik kan weer schrijven over de florissante toekomst van Ajax. Over de bemiddeling van Michael van Praag en consorten. Over Johan Cruijff en zijn gevolg van clubiconen, die Ajax weer op de rails willen zetten. Over Johan Derksen die een boekje open doet over het ingehuurde communicatiebureau en hoe Uri Coronel hier niet van op de hoogte was.

Over talenten als Eriksen, Boilesen en Ozbilic. Over Mounir El Hamdaoui wiens ‘Oost-Indische doofheid’ hem eindelijk afgelopen zondag eens goed van pas kwam. Over de titelstrijd, die nog steeds niet helemaal verkeken is voor Ajax na de Europese wedstrijden van FC Twente en PSV. Over de nieuwe eerste keeper van Ajax, Kenneth Vermeer.

Maar wie gooide er weer eens roet in het eten? Inderdaad, onze algemeen directeur. Het gezicht van de vereniging. De man met het ‘warme hart’, die van Ajax zo’n warme club heeft gemaakt. De man die Ajax eindelijk weer volgens eigen zeggen gezond heeft gemaakt. De man die een discutabel bureau inhuurt om zijn eigen straatje schoon te vegen. U weet wel, die man die ons als supporters verteld dat ‘we niets te eisen hebben bij Ajax’. De man die iedereen denkt te kunnen inpakken met flitsende powerpointjes met een geile glimlach erbij. Inderdaad, de koffiejuffrouw en secretaresses zullen er door geraakt worden.