André Onana en Nicolás Tagliafico bleven binnenboord, Ajax haalde met Antony en Davy Klaassen ogenschijnlijk twee waardige vervangers van Hakim Ziyech en Donny van de Beek en met Mohammed Kudus kwam er een mooie surprise bij. Onder de streep maakte Ajax deze transferperiode opnieuw dikke winst, en toch overheerst bij veel Ajacieden een nare smaak. Hoe dat zo?

Vooraf werd gevreesd voor een leegloop deze zomer, maar die kwam er dus niet. Ajax heeft een sterke selectie bij elkaar op papier, met recht een selectie waarbij je mag stellen dat alles minder dan de titel een blamage zou zijn. Heel veel sterkhouders uit het waanzinnige seizoen 2018/2019 en sterke laatste half jaar eind 2019 zijn er nog. Bovendien waren er dit jaar geen Champions League-voorrondes, dus waarom zouden de verwachtingen niet hoog mogen zijn? De voorbereiding van Ajax was ook nog eens zo goed als foutloos.

Toch zit de klad erin, al vanaf de eerste pot tegen Sparta. In die wedstrijd, en na de met 2-1 gewonnen wedstrijd tegen Vitesse, werd terecht gewezen naar het feit dat er lang met tien man werd gespeeld. Maar volgens mij was ik niet de enige die de 1-0 nederlaag in Groningen van mijlenver zag aankomen. En het is dus pijnlijk om te constateren dat er weinig redenen zijn voor zo'n zwakke start. Zoals gezegd: alles ging lekker in juli en de selectie heeft gewoon enorm veel potentie.

Dat die potentie er vooralsnog niet uit komt, is volgens mij maar één man aan te rekenen en dat is de man die chocola dient te maken van zoveel kwaliteit. Erik ten Hag heeft bewezen dat hij een geoliede machine kan bouwen van een sterke selectie, maar alle seinen staan vooralsnog op rood. Velen hebben het over puzzelen en dat Ten Hag er nog niet uit is. Het probleem lijkt juist dat Ten Hag er wél uit is en precies lijkt te weten wat hij wil. En die ingeslagen weg kan weinig mensen bekoren.

Er is hoop bij iedereen, hoop dat er met de komst van Klaassen iets wezenlijks gaat veranderen. Hoop dat Ten Hag ook inziet dat het totaal niet loopt met de spelers die hij nu al enkele weken het volle vertrouwen geeft. Edson Álvarez is geen zes, iets wat Ten Hag zelf begin vorig seizoen al concludeerde. Toch blijft hij hem opstellen. Quincy Promes is geen tien, die speelde zijn beste wedstrijden toch echt op links (en met Ziyech achter zich). Toch blijft hij hem opstellen. Dusan Tadic is geen buitenspeler, daar is hij veel te statisch en traag voor. Toch blijft hij hem opstellen.

De hoop op verandering wordt altijd sterker na een nederlaag, dan overheerst meer dan ooit het opportuun. Maar de hoop op grootschalige veranderingen werden de kop wel ingedrukt met het vertrek van Noa Lang op de slotdag van de transfermarkt. De speler die er met Perr Schuurs en Kudus bovenuit stak in de voorbereiding, trekt de deur definitief achter zich dicht. Het is een meer dan pijnlijk besluit van Ajax. Niet eens alleen vanwege Lang, die in alles aantoonde klaar te zijn voor een dwingende rol bij Ajax. Het is pijnlijker dat de intenties van Ajax en Ten Hag voorlopig duidelijk zijn.

Onana; Mazraoui, Schuurs, Blind, Tagliafico; Klaassen, Martinez, Kudus; Antony, Tadic, Neres. Kijk deze dagen op een random forum van een willekeurige site en je ziet deze opstelling tientallen keren langskomen. Zonder Álvarez, vaak zonder Promes en met Tadic in de spits. Het was ook met deze opstelling in het achterhoofd dat supporters Lang wilden zien blijven. Kort achter Antony en Neres was hij de derde buitenspeler met een actie, iemand die iets kan creëren en forceren. Maar met het vertrek van Lang lijkt deze opstelling een droom te blijven, hoe jammer dat ook is. Uiteindelijk beslist Ten Hag.

Het is pijnlijk dat hij beslist over een opstelling die op zoveel punten kraakt en Ajax zo onnodig punten kost. Het is is zonde dat hij heeft beslist over het lot van Lang, die na de welbekende uitbrander uit bij Telstar niets goeds meer leek te kunnen doen. Een kind van de club vertrekt, terwijl hij zo graag bij Ajax had geschitterd en fans hem langzaam in de armen sloten. En bovenal belooft het weinig goeds dat de vaste elementen uit het huidige Ajax lijken te blijven bestaan, omdat er simpelweg geen andere opties meer zijn.

Met alleen Antony, Neres en Promes nog als keuzes op de flank, kun je er vergif op innemen dat Tadic de komende weken in ieder geval op links blijft staan. Promes zal zijn plek in de as behouden en met een beetje fantasie vormen Klaassen en Álvarez straks de dubbele zes. En Lang? Die zit met zijn Ajaxhart in Brugge, lijdzaam toe te zien hoe hij bij andere, ogenschijnlijk logischere keuzes in de opstelling, zijn droom bij Ajax had kunnen waarmaken. Voor nu zijn er met Lang, Ajax en de supporters louter verliezers. Ten Hag mag gaan bewijzen dat deze algemene tendens niet klopt en hij toch een manier vindt om dit Ajax te laten swingen.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@ajaxshowtime.com)